Πιο αναγκαίο από ποτέ να μιλήσει ο Αλαφούζος για τον Ταϊλανδό… υπέρ-επενδυτή

Τα όσα κάνουν ο Γιώργος Δώνης και οι ποδοσφαιριστές του είναι το ένα κομμάτι του φετινού Παναθηναϊκού. Είναι το όμορφο. Το ρομαντικό. Το ελπιδοφόρο. Εκείνο που φτιάχνει στον φίλαθλο και πάλι τις Κυριακές του. Όμως είναι ξεκάθαρο πως έχει ταβάνι. Ταβάνι που δεν είναι για τα μέτρα του Παναθηναϊκού.

Αυτός ο Παναθηναϊκός του Δώνη θα είναι σε θέση να διεκδικήσει τον τίτλο σε 2-3 χρόνια από τώρα, αλλά αυτό θα γίνει με πολλούς αστερίσκους και πολλά «αν». Αν δεν πουλήσει κανένα από τα παιδιά που δείχνουν ότι μπορούν να τον οδηγήσουν στο μέλλον, αν φέρει 2-3 σπουδαίους παίκτες να τον πλαισιώσουν, αν υπάρξει διοικητική σταθερότητα, αν η διοίκησή του γίνει ισχυρή και τον προστατεύει στα κέντρα αποφάσεων. Μην κοιτάτε τώρα που κανείς δεν τον αγγίζει. Αν ο Παναθηναϊκός ήταν αληθινός διεκδικητής τίτλου, οι διαιτητικές «πιστολιές» θα έπεφταν βροχή. Διότι δεν υπάρχει και κανείς να μιλήσει τώρα και να ορθώσει ανάστημα.

Με τα υπάρχοντα δεδομένα, ο Παναθηναϊκός τίποτα απ’ όλα αυτά δεν πρόκειται να κάνει. Ο Χατζηγιοβάννης, ο Μπουζούκης, ο Κουρμπέλης μπορεί να φύγουν… αύριο αν πέσει στο τραπέζι πρόταση που θα έχει μηδενικά από πίσω της. Και δεν θα υπάρχουν χρήματα για να αντικατασταθούν επάξια, αφού ο Αλαφούζος ούτε σκοπεύει να βάλει λεφτά για αύξηση του μπάτζετ, ούτε να επιστρέψει σε εποχές που μοίραζε… εκατομμύρια για να φέρει ως δανεικό τον Ιμπάρμπο προκειμένου να κάνει το χατίρι του απίθανου Στραματσόνι. Αμφιβάλλω ζωηρά και για το αν θα δώσει για παράδειγμα 400.000 ευρώ προκειμένου να διατηρήσει τον Κάτσε στο ρόστερ του το ερχόμενο καλοκαίρι.

Δεν έχει αλλάξει κάτι στη σκέψη του Αλαφούζου όσον αφορά τη χρηματοδότηση της ομάδας και την επιθυμία του να κλείσει την κάνουλα, επειδή ο Παναθηναϊκός παρουσιάζεται πολύ καλύτερος απ’ αυτό που περιμέναμε. Απλά τηρεί τη «συμφωνία κυρίων» που είχε με τον Δώνη από την πρώτη τους συνάντηση και πληρώνει τους ποδοσφαιριστές, ώστε να υπάρχει καλό κλίμα στα αποδυτήρια. That’s all.

Κατά τ’ άλλα εξακολουθεί να αναζητεί εναγωνίως την απεμπλοκή του με κάθε τρόπο. Και όπως φαίνεται και με κάθε κόστος, αφού δε δίστασε να καλύψει μόνος του την προηγούμενη Αύξηση Μετοχικού Κεφαλαίου. Δεν δίστασε και να βάλει χρήματα για να πληρωθούν οι παίκτες, παρ’ όλο που είχε ανακοινώσει νωρίτερα ότι ήρθε σε συμφωνία με τον Παϊρότζ για τις μισές μετοχές και παρ’ όλο που από τη δική του πλευρά είχε διαρρεύσει ότι ο Ταϊλανδός βάζει ένα εκατομμύριο ευρώ.

Για να… φρεσκάρουμε και λίγο τη μνήμη μας, η ανακοίνωση της συμφωνίας είχε έρθει στις 9 Οκτωβρίου. Πριν από ένα μήνα και κάτι μέρες. Τι έλεγε; Διαβάστε.

«Μετά από πολύμηνες διαπραγματεύσεις υπεγράφη το Σάββατο (6/10/2018) συμφωνία μεταξύ του κ. Ιωάννη Αλαφούζου και της εταιρείας PAN ASIA INVESTMENTS LTD, συμφερόντων του Ταϋλανδού επιχειρηματία Pairoj Peimpongsant.

Ο κ. Ιωάννης Αλαφούζος συμφώνησε στην μεταβίβαση του ήμισυ των μετοχών που κατείχε στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός, ολοκληρώνοντας έτσι την πρώτη φάση της πρόθεσής του να εισέλθουν νέοι επιχειρηματίες στην ΠΑΕ.

Ο κ. Ιωάννης Αλαφούζος ήταν και παραμένει συνεπής στην υπόσχεση που έδωσε από την αρχή, να παραδώσει τον Παναθηναϊκό καθαρό από τα χρέη στα οποία είχε δεινώς περιέλθει όταν τον ανέλαβε.

Με νέα πλέον δυναμική και συλλογικές προσπάθειες, οι οποίες θα συνεχιστούν, ο Παναθηναϊκός γίνεται πιο δυνατός να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που βρίσκονται μπροστά του».

Τι έχει συμβεί από τότε. Το απόλυτο ΤΙΠΟΤΑ. Όπως ακριβώς το διαβάζετε. Τ-Ι-Π-Ο-Τ-Α. Άρα δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν. Ή όντως έχει υπάρξει συμφωνία και όλα αυτή τη στιγμή στον Παναθηναϊκό προχωρούν με δύο βασικούς μετόχους, τον Αλαφούζο και τον Παϊρότζ και όλοι εμείς κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου ή ο Παϊρότζ εξαφανίστηκε και από τον Αλαφούζο, όπως έχει εξαφανιστεί και από τη Μουσκρόν, στα γραφεία της οποίας έκαναν σήμερα «ντου» οι Αρχές του Βελγίου και άρχισαν να ψάχνουν για μαύρο χρήμα και στημένα παιχνίδια (θα μιλήσουμε και γι’ αυτό).

Επειδή, λοιπόν, κανένας δεν επιβεβαιώνει τη συμφωνία και στελέχη του Παναθηναϊκού σε επίμονες ερωτήσεις λένε πως δεν έχουν ακούσει το παραμικρό (μέχρι και για… αστεία ιστορία ακούστηκε) και πως δεν περιμένουν κανέναν Παϊρότζ να σώσει τον σύλλογο, βγαίνει το συμπέρασμα πως εδώ και καμιά 20αρια μέρες ο Ταϊλανδός, σαν άλλος Δούρος που δεν έβγαινε στο τηλέφωνο όταν τον καλούσε ο Αλέφαντος, δεν βγαίνει στο τηλέφωνο όταν τον καλεί ο Αλαφούζος. Και άρα θα πρέπει να περιμένουμε πότε θα απαντήσει ο Παϊρότζ στον Αλαφούζο ή πότε θα τον καλέσει πίσω, για να μάθουμε κι εμείς τι θα γίνει μ’ αυτή την ιστορία που ξεκίνησε όταν καλοκαίριαζε και κοντεύουν Χριστούγεννα, χωρίς να έχει προκύψει ούτε μισό βήμα προόδου. Εκτός αν θεωρούμε βήμα προόδου τις αόριστες ανακοινώσεις του Αλαφούζου πως υπήρξε συμφωνία και πως όλοι δουλεύουν για το καλό του Παναθηναϊκού και για να τον κάνουν ξανά μεγάλο. Μιλάμε για δούλεμα κανονικό!

Ο Αλαφούζος οφείλει να βγει έστω και μια φορά δημόσια και να πει όλη την αλήθεια. Κι αν δε θέλει να πει τι συμβαίνει από τον Απρίλιο και η ιστορία με τον Παϊρότζ δεν προχωράει, ας πει τι συμβαίνει τώρα. Τι σκέφτεται όταν βλέπει πως ο συνομιλητής του για την ΠΑΕ Παναθηναϊκός είναι ένας τύπος που στο Βέλγιο τον αναζητούν οι Αρχές; Τι σκέφτεται όταν θέλει να βάλει στο «κουμάντο» της ομάδας μεγαλοατζέντηδες που ελέγχονται για «περίεργες» συναλλαγές; Τι σκοπεύει να κάνει αν περάσει και το τετράμηνο της Αύξησης Μετοχικού Κεφαλαίου των 10 εκατομμυρίων ευρώ και δεν μπουν ούτε τότε χρήματα; Πως θα ελέγξει από πού προέρχονται αυτά τα χρήματα και αν είναι «καθαρά» και δεν θα βάλουν σε κίνδυνο τον Παναθηναϊκό ανά πάσα ώρα και στιγμή; Απλώς να θυμίσω πως υπάρχουν πολλές περιπτώσεις συλλόγων που με τις… παλινωδίες των ιδιοκτητών τους την πλήρωσαν με υποβιβασμούς. Και δεν ορθοπόδησαν ποτέ ξανά. Και ψάχνουν να βρουν τη χαμένη τους αίγλη επειδή κάποιοι απατεώνες έταξαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες και τελικά έφυγαν νύχτα από την πίσω πόρτα, αφήνοντας τους συλλόγους ξεκρέμαστους. Κι επειδή στα παραμύθια τους πετούσαν και 2-3 ονόματα παιχταράδων για να «τσιμπήσει» ο κοσμάκης που πάντα του αρέσουν οι μεταγραφές. Καλή ώρα σαν τον Γκροσίτσκι που θα έφερε ο Ταϊλανδός το καλοκαίρι, αλλά ο κακός Νταμπίζας δεν τον άφησε γιατί ήθελε να πάρει τον Καμπετσή και δεν χωρούσαν και οι δύο στην ίδια ομάδα. Και υπάρχουν άνθρωποι που αυτά τα καταπίνουν αμάσητα. Και δεν αναρωτιούνται πως διάολο θα έρθει εδώ ο κάθε Γκροσίτσκι, που κοστίζει ένα εκατομμύριο ευρώ, τη στιγμή που ο Παναθηναϊκού διαπραγματευόταν με τον ΠΑΟΚ για να κόψει 20 χιλιάρικα από το συμβόλαιο του Κάτσε. Μιλάμε για μυθικά πράγματα, που θα τα βλέπει ο Τσάκας απ’ την Καβάλα που βρίσκεται και θα αναρωτιέται γιατί δεν τα σκέφτηκε πρώτος.

Ο Παναθηναϊκός είναι σε ένα σταυροδρόμι πολύ κρίσιμο και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να παίζει με τον σύλλογο. Ας κάνει ο Αλαφούζος επιτέλους αυτό που πρέπει, αφού δεν υπάρχει κανένας άλλος να το κάνει. Αφού ο Παϊρότζ και η παρέα του επέλεξαν να έρθουν σε ένα ματς στην Αθήνα και να φύγουν από την πίσω πόρτα κανένα δεκάλεπτο πριν αυτό τελειώσει, για να μην έρθουν face to face με τα media και αρχίζουν να ψελλίζουν τίποτα εκφράσεις σαν εκείνες που έλεγε ο αντιπρόεδρος του Εδεσσαϊκού, ας το κάνει ο Αλαφούζος. Μπας και καταλάβουμε κι εμείς ποιος κοροϊδεύει ποιον και για πόσο ακόμα θα κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας.