Οι αστοχίες, ο «έτσι γουστάρω» διαιτητής και ο «δεν είδα πέναλτι» Βαρούχας

Ξεκινάμε από το βασικό. Ο Ολυμπιακός δεν νίκησε τον Παναθηναϊκό, κατά βάση λόγω των δικών του λαθών. Κατέβηκε με προβληματική σύνθεση, δεν αξιοποίησε τη σαρωτική υπεροχή/ανωτερότητά του, αγχώθηκε, έπαιξε σύστημα τουρλουμπούκι από τη στιγμή που βρέθηκε πίσω στο σκορ και τελικά σπατάλησε (σε ακόμη ένα παιχνίδι) ένα τσουβάλι ευκαιρίες, αποτυγχάνοντας σε τρίτο συνεχόμενο ντέρμπι να πάρει αυτό που άξιζε. Αν μη τι άλλο, το λες και κατόρθωμα.

Από το βράδυ της Κυριακής ο Ολυμπιακός βρίσκεται πάλι με την πλάτη στα σχοινιά. Με τη διαφορά, ωστόσο, ότι δείχνει μέσα στο γήπεδο πως είναι καλύτερος από τους αντιπάλους του. Και από τον ΠΑΟΚ και από την ΑΕΚ και από τον Παναθηναϊκό. Και στα τρία ντέρμπι άξιζε, έπρεπε να έχει φύγει νικητής. Αντί για 9 βαθμούς, όμως, αποχώρησε από το γήπεδο με 2. Με τον ΠΑΟΚ να βρίσκεται 6 βαθμούς μπροστά στη βαθμολογία.

Ο Πέδρο Μαρτίνς αντιλήφθηκε ότι λάθεψε. Και μετάνιωσε για τις επιλογές που έκανε. Καθώς κάποιες εξ αυτών δεν βοήθησαν τους Ερυθρόλευκους. Ειδικά η πολύ μέτρια εικόνα του πρώτου ημιχρόνου και οι επιλογές στις θέσεις των παικτών ήταν αρκετά άστοχες. Με τον προπονητή να είναι ο βασικός υπεύθυνος για τις συγκεκριμένες επιλογές. Και να έχει μετανιώσει για αυτές. Κάτι απολύτως λογικό. Καθώς δίχως αυτογνωσία, ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να λύσει τα δικά του ζητήματα.

Βεβαίως, είναι αλήθεια ότι ένας εξίσου σημαντικός λόγος που ο Ολυμπιακός δεν νίκησε τον Παναθηναϊκό είχε να κάνει με ζητήματα που φροντίζουν να του δημιουργούν άλλοι. Δεν θυμάμαι να υπάρχει κάποιος κανονισμός που να αναφέρει ότι ο Ολυμπιακός δεν πρέπει να κερδίζει πέναλτι όταν παίκτες της αντίπαλης ομάδας παίζουν βόλεϊ μέσα στην περιοχή. Ποιος ξέρει. Μπορεί να είναι κάποιος κρυφός κανονισμός της ΚΕΔ, του Γραμμένου, του Μέλο Περέιρα και των λοιπών κολοφώνων της εξυγίανσης, που βρωμάει και ζέχνει αναξιοπιστία.

Δεν θα σταθώ σε καμία από τις φάσεις που διαμαρτύρεται ο Ολυμπιακός, παρά μόνο σε μία. Το χέρι του Μακέντα είναι πέναλτι. Με πρόθεση και όχι κατά λάθος. Μεγαλώνει τον κορμό του, η μπάλα πηγαίνει στο μπράτσο του, είναι παράβαση. Στο κανονικό ποδόσφαιρο. Εκεί όπου δίνεις ό,τι βλέπεις και δεν κάνεις το παγόνι κάθε φορά που συμβαίνει κάτι που «δεν συμφέρει». Ο Ελβετός Ζακοτέ δεν ήθελε να δώσει το πέναλτι. Το είδε ότι ήταν πέναλτι. Μπροστά του έγινε η φάση. Και απλά δεν ήθελε. Ετσι γούσταρε, έτσι έκανε, με αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός να στερηθεί μια μοναδική ευκαιρία να  ισοφαρίσει νωρίς στο παιχνίδι και να έχει χρόνο για την ολική ανατροπή.

Είπαμε, εάν ο Ολυμπιακός δεν είναι καλός, θα κάνουν τα πάντα για να χάσει ή να μην νικήσει. Και μετά θα λένε απλά ότι είναι… Κυριακή (σ.σ. σαν αυτές που επέστρεψαν για τους κάθε λογής εγκάθετους και στερημένους, που ξαφνικά άρχισαν να προκαλούν, να υβρίζουν και να μειώνουν ομάδες, πρόσωπα, αντιλήψεις).

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Μάλιστα, εάν τύχει και ακούσει κανείς τον ραδιοτηλεδιαιτητοκριτικό Βαρούχα, θα είναι βέβαιος ότι το βράδυ της Κυριακής στον αγωνιστικό χώρο του Γεώργιος Καραϊσκάκης παρουσιάστηκε η ελβετική μαλλιαρή έκδοση του Κολίνα. Διότι σύμφωνα με τον Βαρούχα, ούτε στη φάση του Μακέντα υπήρχε πέναλτι ούτε τίποτα. Μόνο κάποιες αστοχίες στον πειθαρχικό έλεγχο. Τίποτα δεν είδε ο τηλεστάρ της διαιτησίας. Επιβεβαιώνοντας ότι οι πραγματικοί πρωταγωνιστές του ποδοσφαίρου όπως ο Πέδρο Μαρτίνς και οι παίκτες του, γνωρίζουν να μετανιώνουν όταν δεν κάνουν κάτι καλά. Αντίθετα, οι διαιτητές και οι παρατρεχάμενοι της διαιτησίας είναι αμετανόητοι…