Ολυμπιακός : 4-2-3-1, 4-4-2, 3-5-2!

Από την εποχή της (πρώτης) άφιξης του Βαλβέρδε άρχισε να εφαρμόζει το σύστημα του 4-2-3-1 ο Ολυμπιακός και μαζί του και το υπόλοιπο ελληνικό ποδόσφαιρο. Στην πατρίδα του Ερνέστο έδιναν ιδιαίτερη έμφαση στη μεσαία γραμμή για αυτό και η Μπαρτσελόνα έφτασε στο σημείο να πουλήσει μέχρι και τον Ιμπραήμοβιτς.

Ακόμη και ο «άσος» μπροστά γινόταν ο έκτος χαφ, ενώ όπως όλοι θα θυμόμαστε ο Νταβίντ Φουστέρ, που ήταν ο αγαπημένος του Βάσκου προπονητή, δεν φημιζόταν για τις οργανωτικές του ικανότητες, αλλά κυρίως για την πίεση που ασκούσε στην πρώτη πάσα του αντιπάλου.

Κι αυτός ο σχηματισμός είχε αποδειχθεί ιδιαίτερα «επιθετικός», αν αναλογιστεί κανείς ότι ο Ολυμπιακός έβαζε πολλά γκολ ακόμη και όταν αντιμετώπιζε τους παραδοσιακούς ανταγωνιστές του ή συμμετείχε στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Από τότε πέρασαν αρκετά χρόνια, ενώ μία από τις βασικές απορίες που υπήρχε τον παλιό καλό καιρό, ήταν αν οι παίκτες κάνουν τον προπονητή ή ο προπονητής τους παίκτες. Θεωρητικά-και πρακτικά- η κάθε ομάδα κάνει τις επιλογές των παικτών ανάλογα με το σύστημα που θέλει να εφαρμόσει ο προπονητής της.

Στη δική μας χώρα κάτι τέτοιες «λεπτομέρειες» δεν θεωρούνται και ιδιαίτερα σημαντικές και οι περισσότεροι κόουτς υποχρεώνονται να προσαρμοστούν σε αυτό και να συνεχίσουν για το μεροκάματό τους. Υπάρχει όμως και η «παραλλαγή» σε όλη αυτήν την ιστορία. Να προσαρμόσει ο προπονητής το σύστημα ανάλογα με τους παίκτες που έχει στη διάθεσή του.

Κι ο Λεμονής; Πως θα το χειριστεί ο Τάκης; Προφανώς και είναι λογικό να ακολουθήσει την «πεπατημένη» και να συνεχίσει στο 4-2-3-1 που έχει μάθει να παίζει εδώ και τόσα χρόνια ο Ολυμπιακός και έχει δουλέψει σε αυτό. Πόσο μάλλον όταν του παραδίδουν το τιμόνι μετά την προετοιμασία της ομάδας που έχει γίνει από κάποιον άλλον.

Παρόλα αυτά, είναι σαφές ότι οι ερυθρόλευκοι τα βρίσκουν σκούρα με έναν μόνον επιθετικό απέναντι στις κλειστές άμυνες, κι ας διαθέτουν την πιο παραγωγική γραμμή του πρωταθλήματος. Κάπως έτσι ξεκινάει ο Ανσαριφάρντ και μένει στον πάγκο ο Τζούρτζεβιτς από τη στιγμή που ο Εμενίκε παραμένει εκτός δράσης.

Στην Κέρκυρα όμως ο Ολυμπιακός έφτασε στην «ολική επαναφορά» όταν βρέθηκαν στο γήπεδο και ο Ιρανός και ο Σέρβος. Υπάρχει η άλλη άποψη για αυτό, ότι η αντίπαλη άμυνα όταν αλλάζει το πλάνο δεν προλαβαίνει να προσαρμοστεί στα νέα μαρκαρίσματα για αυτό και την πατάει. Με τους δύο κυνηγούς όμως σε πιο μόνιμη βάση ο Ολυμπιακός (και κάθε ομάδα που παίζει επίθεση) μπαίνει στην περιοχή με περισσότερους παίκτες και γίνεται πιο απειλητικός.

Στο 4-4-2 βέβαια δεν χωράνε όλοι οι παίκτες του… προηγούμενου συστήματος, ενώ δεν υπάρχουν και οι ακραίοι. Μήπως όμως παίρνει βοήθειες ο Ολυμπακός από τους Σεμπά, Πάρντο και Καρσελά; Μόνον ο Μάριν έχει αρπάξει την ευκαιρία αλλά ο Γερμανός παίζει καλύτερα στον άξονα.

Και το 3-5-2 που ακολουθεί τις περισσότερες φορές ο Χιμένεθ στην ΑΕΚ είναι ένα σχήμα που ίσως να ταιριάξει περισσότερο στον Ολυμπιακό, αφού μπορεί να ανεβάσει τους επιθετικούς μπακ που διαθέτει (Ομάρ, Φιγκέιρας, Κούτρη) αλλά και να αξιοποιήσει τους καινούργιους στόπερ που του έχουν προκύψει (Σισέ, Ένγκελς) μαζί με έναν πιο έμπειρο (Μποτία ή Βούκοβιτς).

Όπως διαπιστώνετε όλοι μας κρύβουμε έναν… προπονητή μέσα μας, ίσως γιατί μας βολεύει πιο πολύ αυτός ο ρόλος, αφού αν επιλέγαμε αυτόν του… πρόεδρου, τότε θα έπρεπε να… πληρώναμε κιόλας. Απόψεις καταθέτουμε και βάζουμε και δύο αστερίσκους για αποφυγή παρεξηγήσεων.

Πρώτον, όταν είσαι έξω από το χορό (όπως οι δημοσιογράφοι και οι φίλοι της κάθε ομάδας) τότε μπορείς να λες πολλά τραγούδια και δεύτερον ο προπονητής, ο κάθε προπονητής, γνωρίζει πάντα πολλά περισσότερα πράγματα από όλους εμάς…