Όταν δεν ξέρεις ποιον να πρωτοβάλεις…

Σε καλό… φεγγάρι βρίσκει τον Ολυμπιακό η «προσμονή» για το ντέρμπι. Σε εκείνο που ο μόνος που έχει προβλήματα να λύσει είναι ο προπονητής. Για την ακρίβεια ένα πρόβλημα, αλλά σύνθετο: Το να μην ξέρεις ποιον να πρωτοβάλεις να παίξει. Όχι γιατί δεν έχεις αποφασίσει την τακτική, ή γιατί ψάχνεις να ταιριάξεις στον αντίπαλο, αλλά γιατί κατά βάθος ξέρεις πως αυτή την περίοδο έχεις πραγματικά πολλούς 11αδάτους. Τόσους, που όσο και αν προσπαθήσεις κάποιους τελικά θα τους αδικήσεις. «Ευχάριστος πονοκέφαλος» κατά το γνωστό κλισέ που λάτρευαν οι παλιότεροι.

Σε μια εύκολη καταμέτρηση: Εννέα για πέντε θέσεις από τη μέση και μπροστά. Ο Μπουχαλάκης με τον Γκιγιέρμε που ήταν σπουδαίοι στο «Βικελίδης». Ο Καμαρά που από την αρχή της σεζόν είναι ο καλύτερος κεντρικός της ομάδας. Ο Νάτχο που αυτόν τον καιρό είναι μακράν ο πιο φορμαρισμένος. Ο Φορτούνης που η εντεκάδα δικαιολογημένα ξεκινά από αυτόν. Ο Χασάν που σκόραρε σε δύο διαφορετικά ματς σε τέσσερα βράδια. Ο Ποντένσε που… δεν βγαίνει γιατί την ικανότητα του στο «ένας με έναν» δεν την έχει άλλος στη Σούπερ Λιγκ. Ο Λάζαρος που έσπασε τη… γκίνια του με τη Ντουντελάνζ και είναι «φτιαγμένος» για μια μεγάλη βραδιά ντέρμπι. Ακόμη και ο Ναουέλ που όσο ο καιρός περνά τόσο και πλησιάζει περισσότερο στο αρχικό σχήμα.

Και αν πάμε πιο πίσω εκεί που όλα φαντάζουν ευκολότερα με την πεντάδα Σα, Ομάρ, Σισέ, Βούκοβιτς και Κούτρη «κλειδωμένη», έπειτα από τον αποκλεισμό του Τσιμίκα (που την Πέμπτη χώρεσε στην καλύτερη εντεκάδα του Γιουρόπα Λιγκ); Εύκολα σκέφτεσαι ότι θα μπορούσε να διεκδικήσει μια θέση ο πολύπειρος Βασίλης Τοροσίδης. Όχι μόνο γιατί ξαφνικά σκοράρει κατά ριπάς. Απλά γιατί είναι ο Τόρο, που τέτοια ματς κυλούν στο αίμα του.

Πολύ καλό νέο λοιπόν ότι ο Ολυμπιακός φτάνει σε ένα ακόμη «φινάλε» διαδοχικών αγώνων, έχοντας πολλούς και διαφορετικούς σε καλή κατάσταση. Απόδειξη ότι ξέρει να διαχειρίζεται αυτές τις ειδικές καταστάσεις που προκαλεί ο μπελάς του να έχεις ματς κάθε τρεις μέρες. Θυμηθείτε πως έκλεισε τους προηγούμενους «κύκλους» πριν από τις εθνικές διακοπές. Με μια πεντάρα επί του ΠΑΣ ο πρώτος και με εκείνη τη διαβολοβδομάδα (ΠΑΟΚ, Μίλαν, ΑΕΚ) ο δεύτερος. Τη διαβολοβδομάδα που επί της ουσίας οι Πειραιώτες τα είχαν όλα στο χορτάρι εκτός από τα αποτελέσματα που θα επιβράβευαν την προσπάθεια τους.

Το αξιοποιεί το μεγάλο ρόστερ ο Μαρτίνς. Βρίσκει λύσεις μέσα από τα συνεχόμενα ματς, ο Πορτογάλος προπονητής που δεν φοβάται να ψάξει τις επιλογές του. Προκύπτει καλός καταμερισμός δυνάμεων μέσα από την ποιότητα και το βάθος του rotation. Και κάπως έτσι όσο τα ματς προχωράνε τόσο και παρουσιάζεται ο Ολυμπιακός πιο αξιόπιστος. Το αυριανό λοιπόν αναμένεται ως «pick». Ως η κορύφωση αυτής της διαδικασίας. Αρκεί βεβαίως να έχουν οι Ερυθρόλευκοι σε ένα ντέρμπι αυτό που δεν είχαν στα προηγούμενα. Ένα χαμόγελο της τύχης, που θα κάνει την βραδιά πιο εύκολη.

Προσωπικά θεωρώ τον Παναθηναϊκό αυτής της εποχής δυσκολότερο αντίπαλο, από κάθε άλλο «υποψήφιο» Παναθηναϊκό της φετινής σεζόν. Διότι οι Πράσινοι έρχονται από μια σειρά ντέρμπι που φυσικά τους βοηθά πολύ στην «προσαρμογή» των αναγκών της αιώνιας σύγκρουσης. Έκαναν λάθη με τον ΠΑΟΚ που τα πλήρωσαν ακριβά. Λάθη όμως που κόντρα στην ΑΕΚ  έδειξαν τα αντανακλαστικά που επιβάλλεται σε αυτές τις περιπτώσεις. Όχι μόνο τα «διόρθωσαν» αλλά τα εξαφάνισαν αναγκάζοντας την πρωταθλήτρια ίσως στο χειρότερο φετινό παιχνίδι της. Ο τρόπος που ο Δώνης χρησιμοποίησε το «τρικ» των τριών κεντρικών αμυντικών, η πίεση που έβγαλε η ομάδα του ως τις πρώτες πάσες του αντιπάλου, και εκείνος ο χαρακτηριστικός υψηλός ρυθμός που ο Παναθηναϊκός τον κρατά σε μεγάλα διαστήματα τον καθιστούν δεδομένα ανταγωνιστικό.

Ακόμη και για το δυσκολότερο τεστ της χρονιάς για εκείνον. Την δοκιμασία της επίσκεψης στην πιο «καυτή έδρα» του ελληνικού ποδοσφαίρου. Στο… sold out Καραϊσκάκη που «διψά» για μια μεγάλη νίκη η οποία θα δώσει για τα καλά το «σύνθημα» της αντεπίθεσης.

O Ολυμπιακός είναι μακράν η πιο «επιθετική» ομάδα της Λίγκας. Έχει έναν τεράστιο μέσο όρο τελικών προσπαθειών ανά ματς (14,6). Αν κάποια στιγμή βελτιώσει τα ποσοστά ευστοχίας του (1/10.2) τότε αυτή την επιθετικότητα θα την καταλάβουν πολύ καλύτερα εκείνοι που με ευκολία παραβλέπουν αυτή τη συνθήκη «πρωταθλητισμού» που χαρακτηρίζει ως τώρα το παιχνίδι των Ερυθρόλευκων. Στο Φάληρο σε πέντε ματς (Λεβαδειακός, ΠΑΣ, Αστέρας, ΠΑΟΚ, Απόλλωνας) μάλιστα οι τελικές του είναι ακριβώς 90, δηλαδή ο μέσος όρος σκαρφαλώνει στο… θεόρατο 18!

MUST READ

Ασύγκριτος Ελ Κααμπί: Σπάει όλα τα κοντέρ στο σκοράρισμα – Τα αδιανόητα νούμερά του (vids)

Ο Παναθηναϊκός ως τώρα επιτρέπει οκτώ τελικές ανά ματς στους αντιπάλους του, αλλά στην Τούμπα που τον πήρε ο κατήφορος επέτρεψε στην παρέα του Πρίγιοβιτς 16. Αυτή η ισορροπία. Οι τελικές μπροστά από την εστία του Διούδη, θα κρίνει εν πολλοίς και το αφήγημα της βραδιάς.