Η ομάδα θα ξεπεράσει τη ντροπή, ο κόσμος όχι

Η ζωή δεν είναι μόνο νίκες, χαρές κι επιτυχίες κι αυτό δεν αφορά τον ΠΑΟΚ που σήμερα απογοήτευσε. Στο ποδόσφαιρο και στον αθλητισμό συμβαίνουν τα πάντα, γι αυτό και η δημοφιλία παραμένει σε υψηλά επίπεδα.

Το συμπέρασμα αφορά εμένα και την προσέγγιση που έκανα πριν από το παιγνίδι, όπου προανήγγειλα έναν ΠΑΟΚ σαν αυτόν που είχαμε δει στα προκριματικά του καλοκαιριού.

Τελικά είδαμε το χειρότερο ΠΑΟΚ, τέτοιον που δε φανταζόμασταν ότι υπάρχει.

Έτσι το είχα πλάσει μέσα στο μυαλό μου όχι από αιθεροβασία ή αλαζονεία, ο ΠΑΟΚ μου είχε δώσει τέτοια δείγματα και μάλιστα ξεκάθαρα..Ούτε αχνά, ούτε δυσδιάκριτα, το έβλεπαν όλοι θαρρώ, ουδείς αμφισβήτησε τον χαρακτήρα και την αγωνιστική του ανωτερότητα, μέχρι σήμερα.

Αν έγραφα τώρα πριν από το παιγνίδι, δε θα άλλαζα ούτε τελεία.

Ήμουν τόσο σίγουρος, που αν έβλεπα ξανά το ματς σε επανάληψη, θα περίμενα να δω τον ΠΑΟΚ που είχα προαναγγείλει.

Ακόμα κι οι φετινές αποτυχίες, δε συνοδεύτηκαν από κακές εμφανίσεις, ο ΠΑΟΚ στη χειρότερη ήταν από υποφερτός έως μέτριος, αυτά ήταν τα δεδομένα μέχρι σήμερα! Αποκλείστηκε από την Μπενφίκα τρώγοντας 4 γκολ, έχασε από την Τσέλσι με σκορ που δεν αποτύπωνε την εικόνα του αγώνα, έχασε από την Βίντι στην Τούμπα, έφερε Χ εκτός με τον Ατρόμητο.

Σε κανένα από τα παραπάνω παιγνίδια δεν ήταν για λύπηση που λέμε, παρεμπιπτόντως, ούτε και σήμερα ήταν.

Για πρώτη φορά όμως ήταν τόσο κακός, μπλοκαρισμένος εντελώς και δημιουργικά, κολλημένος στο μηδέν.

Το να συμβαίνει αυτό με αντίπαλο την Τσέλσι είναι αποδεκτό εν μέρει, το να κάνεις την πρώτη φάση στις καθυστερήσεις με αντίπαλο ένα χωριό, δεν έχει δικαιολογία.

Ο κόσμος συνηθίζει μέσα στην απελπισία του και για να ικανοποιήσει τον πληγωμένο του εγωισμό να βλέπει φαντάσματα και να πλάθει θεωρίες συνωμοσίας, από την παρέα που έβλεπα σήμερα το ματς, όλοι συμφωνούσαν πως η ομάδα δεν ήθελε να προκριθεί, για να επικεντρωθεί στο πρωτάθλημα.

Κόντεψα να το πιστέψω ακόμα κι εγώ που δεν ασπάζομαι τόσο άκριτα τέτοια σενάρια, το να μην κάνεις φάσεις είναι μέρος του παιγνιδιού, συμβαίνει και στις καλύτερες ομάδες του πλανήτη.

Δε θα επικαλεστώ τα λάθη του Βέρνμπλουμ και ειδικά του Μάτος στο γκολ, που δεν τα βλέπεις ούτε σε σχολικό πρωτάθλημα. Κι αυτά όμως μέρος του παιγνιδιού είναι, για να μπει ένα γκολ άλλωστε, κάποιος πρέπει να μην υπολογίσει κάτι σωστά. Δεν ήταν πιο ακραίο από το λάθος του Πασχαλάκη με τη Μπενφίκα κι εκεί ουδείς μπορεί να υποστηρίξει, πως δεν θέλαμε να προκριθούμε..

Το να εκτελεί όμως τέσσερα στημένα ο Μπίσεσβαρ και να στέλνει τη μπάλα στο γάμο του καραγκιόζη, ξυπνάει μέσα σου τον Λιακόπουλο, θες δε θες.

Ποιος, ο Μπίσεσβαρ και όχι μια και δυο.

Ομάδες με νοοτροπία επιλογής αγώνων ή θεσμών είναι καταδικασμένες, αν η Βίντι είναι ομάδα χωριού, εμείς θα ήμασταν ομάδα αγροκτήματος.

Για την ιστορία κάτι παρόμοιες σαχλαμάρες κυκλοφόρησαν κι επί Αναστασιάδη όταν είχαμε αποκλειστεί από μια Γκινγκάμπ, με το απαραίτητο συνοδευτικό, ότι «ξέρει ο Άγγελος». Εκείνη τη χρονιά βγήκαμε τελευταίοι στα πλέι οφ, οπότε κάτι δεν είχαν υπολογίσει σωστά οι μυθοπλάστες….

Μια κανονική ομάδα, μπαίνει πάντα για να κερδίσει, ή τουλάχιστον να πάρει το καλύτερο δυνατόν, κάθε 90λεπτο ισοδυναμεί με πόλεμο. Ειδικά όταν μιλάμε για Ευρώπη που αποτελεί πρόκληση για κάθε σωματείο και αθλητή, μια και του δίνεται η ευκαιρία να αναπνεύσει διαφορετικό αέρα και να ζήσει το ποδόσφαιρο, όπως πραγματικά είναι.

Αν για οποιονδήποτε λόγο παραδώσεις όπλα σε πόλεμο, θα σου γίνει συνήθεια, αφήστε που και οι ήττες, ακόμα κι οι πανωλεθρίες, όσο δυσάρεστες κι αν είναι, έχουν τη χρησιμότητά τους, αρκεί να τις φιλοσοφήσεις δεόντως.

Τέλος πάντων για να κλείσω αυτήν την ουτοπική παρένθεση, αν ο ΠΑΟΚ είχε όντως κατά νου να αποκλειστεί από την Ευρώπη για να επικεντρωθεί στο πρωτάθλημα, θα μπορούσε να το κάνει πιο ανώδυνα και διακριτικά.

Φέρνοντας ένα Χ με την Μπάτε σε φάση μάλιστα που βρισκόμενος σε κυκεώνα απανωτών αγώνων, θα μπορούσε να παίξει πιο χαλαρά. Μ΄ένα Χ καπάκι στην Τούμπα κόντρα στη Βίντι, θα ήταν ήδη καθαρισμένος, χωρίς το στίγμα μάλιστα των δυο ντροπιαστικών ηττών, από ομάδα βιντεοκλάμπ.

Δεν ξέρω αν και κατά πόσο αυτή ή σημερινή βραδιά ντροπής θα επηρεάσει την ομάδα, είναι κι αυτό ένα μεγάλο στοίχημα.

Στα ωραία και στις νίκες όλα είναι μέλι γάλα, ακόμα και τα προβλήματα που πάντα υπάρχουν, καλύπτονται πίσω από το όραμα της επίτευξης των στόχων.

Στις στραβές, αυτά όχι μόνο κάνουν την εμφάνισή τους, αλλά διογκώνονται,

Οι πραγματικές ομάδες πάντως έτσι ή αλλιώς τα ξεπερνάνε και κοιτούν μπροστά. Κι επειδή παρά τον σημερινό προσωπικό κουβά που τον λες και μπανιέρα, επιμένω να πιστεύω πως ο ΠΑΟΚ είναι η επιτομή της ομάδας, θεωρώ πως σε σύντομο χρονικό διάστημα, η σημερινή βραδιά θα έχει ξεχαστεί.

Στην ομάδα αναφέρομαι, ο κόσμος δύσκολα θα ξεχάσει τον ντροπιαστικό αποκλεισμό από την φάση των ομίλων, με μια μόλις νίκη σε τέσσερις αγώνες. Ακόμα και με διοίκηση πρωτοδικείου, ο ΠΑΟΚ της Ευρώπης έδινε κάθε δικαίωμα στο κοινό του να κυκλοφορεί με ψηλά το κεφάλι.

Μαθηματικά βέβαια έχει ελπίδες, σε ανάλογη θέση βρέθηκε δυο χρόνια πριν και με ένα διπλό στη Φλωρεντία έφερε τα πάνω κάτω, μόνο που η Τσέλσι δεν είναι Φιορεντίνα.

Και κυρίως, δεν εξαρτάται μόνο από αυτόν, ακόμα και δυο νίκες στα εναπομείναντα παιγνίδια, μπορεί να μην είναι αρκετές.

Κλείνοντας όπως ξεκίνησα, αναφερόμενος στη εκτίμηση μου δηλαδή που απέτυχε παταγωδώς, δεν βλέπω λόγο να εξηγήσω κάτι, πόσο δε να απολογηθώ. να ζητήσω συγγνώμη ή κάτι παρόμοιο τέλος πάντων..

Οι απολογίες και οι συγγνώμες αφορούν τους ενόχους, εκείνους που λένε ψέματα, παραπληροφορούν , συκοφαντούν κλπ.

Όχι όμως για εκτιμήσεις, τις οποίες θα συνεχίσω να κάνω, χωρίς να περιμένω το αποτέλεσμα για να μιλήσω εκ του ασφαλούς.

Για τις αντίστοιχες που έπιασαν στόχο άλλωστε, δε θυμάμαι να κλήθηκα από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας για να παρασημοφορηθώ…

Οι πονεμένοι βέβαια και ειδικά οι χάρτινοι, έχουν κάθε δικαίωμα να ξεσαλώσουν, από πλευράς μου έχουν κάθε κατανόηση.

MUST READ

Δρ. Κρίστιαν Φινκ: O knee specialist που έκανε την επέμβαση στον Γιουσούφ Γιαζιτσί, είναι ο πιο διάσημος «χειρουργός» του ποδοσφαίρου

Είναι κάτι αντίστοιχο με τα 15 λεπτά δημοσιότητας του Άντι Γουόρχολ, έχουν κι αυτοί την ευκαιρία κάποιες βραδιές, να θυμίσουν στον καθρέφτη τους, πως αναπνέουν ακόμα