Το «φυσιολογικό» του Ολυμπιακού, τα… «αφύσικα» του Αρη!

Οι ήττες από τον ΠΑΟΚ, την ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό (θα) έπρεπε να ήταν -ρεαλιστικά- στο πρόγραμμα όταν ξεκινούσε ο μαραθώνιος, να συμπεριλαμβάνονταν στη θεωρητική πρόβλεψη της οικονομίας του πρωταθλήματος, εντός και πέριξ του Βικελίδης. Κι αν τυχόν τους προέκυπτε οποιοδήποτε όφελος, καλοδεχούμενο. Οι βαθμοί εννοώ, όχι οι εμφανίσεις και το πόσο ανταγωνιστικός θα παρουσιαζόταν ο Αρης κόντρα στους τρεις πιο ισχυρούς στο πρώτο δίμηνο της σεζόν…

Αυτό που δεν υπολογιζόταν -λογικά- έτσι στη θεωρητική πρόβλεψη ήταν το «μηδέν» (όφελος) σε Γιάννενα και Νέα Σμύρνη. Ηττες που ήρθαν είτε συμπτωματικά (στους Ζωσιμάδες, αντί της ισοπαλίας) είτε διότι ξοδεύτηκε ένα ημίχρονο στην Πλατεία, δεν έδωσε πέναλτι ο διαιτητής κλπ…

Κάνω αυτή την εισαγωγή διότι παρατηρούσα και παρατηρώ μια τραμπάλα συναισθημάτων, μια υπερβολική πίεση και προσδοκία, μια αναστάτωση, μια μη ψύχραιμη ποδοσφαιρικά αποτύπωση της πραγματικότητας στους κίτρινους! Απόρροια του ενθουσιώδους ξεκινήματος; Πιθανώς, αλλά και τότε έγραφα ότι η απόδοση ήταν «παράδοξη» για τον ελάχιστο χρόνο κατασκευής της ομάδας. Και αναμενόταν «διόρθωση»…

Αυτή η τραμπάλα συναισθημάτων αποτυπώθηκε ανάγλυφα μόλις ο Ολυμπιακός βρήκε πρώτος το γκολ, εκεί στο 67΄. Απέμενε σχεδόν μισή ώρα κι όμως η όποια αντίδραση θα περίμενε κάποιος από τον (εκάστοτε) γηπεδούχο, που ως εκείνη την ώρα δεν υπολειπόταν σοβαρά, δεν υπήρξε! Κι αυτό δεν αφορά μόνο στην ικανότητα των «ερυθρόλευκων» να «σβήσουν» το ματς, ούτε στις σωστές ή λάθος κινήσεις του Ερέρα (αλλαγή συστήματος και προσώπων), αφορά πρωτίστως στο ψυχολογικό άδειασμα εκείνων που έχαναν…

Βιάζονται στον Αρη κι αυτό δεν είναι καλός σύμβουλος και σύμμαχος χτισίματος σε στέρεες βάσεις. Το να βιάζονται, τουναντίον, στον Ολυμπιακό είναι φυσιολογικότατο κι ας άλλαξαν σχεδόν όλο το ρόστερ το καλοκαίρι. Φυσιολογικό, διότι οι στόχοι και οι αφετηρίες των δύο ομάδων είναι εντελώς διαφορετικές…

Οι ερυθρόλευκοι χωρίς να θέλξουν για ακόμα μια φορά (ξοδεύοντας τελικές και δυσλειτουργώντας στα ποιοτικά τους χαφ ώσπου μπήκε ο Νάτχο και ξαναμαζεύτηκε το πράγμα) πήραν την ουσία και πλησίασαν λίγο τους προπορευόμενους. Κι αν κάτι μπορούν όντως να κεφαλαιοποιήσουν αγωνιστικά από το χτεσινό ματς, αυτό δεν είναι τόσο οι βαθμοί όσο οι ικανές ανασταλτικές τους αντιδράσεις στη μεγάλη περιοχή, είτε αυτές ακουμπάνε στον Σα, είτε στον «τακτικά άτακτο» αλλά με άπειρα προσόντα Σισέ…