Η γιούχα δεν σημαίνει μηδενισμός

Προέρχεσαι από ένα αρνητικό σερί τριών συνεχόμενων ηττών. Η τελευταία , μάλιστα, με πολύ βαρύ σκορ στο ΟΑΚΑ. Παρόλα αυτά, στο γήπεδο έρχονται περισσότεροι από 18.000 οπαδοί της ομάδας σου για να σε υποστηρίξουν. Ναι , πολλοί από αυτούς γκρίνιαζαν, έβριζαν, ή οτιδήποτε άλλο μετά την ΑΕΚ. Αλλά ήταν εκεί.

Μπορεί να είπαν πάνω στα νεύρα τους ότι δεν θα πατήσουν ξανά, όμως, όταν έφτασε η μέρα του αγώνα, ήταν εκεί. Ήταν φυσιολογική αντίδραση οι αποδοκιμασίες μετά το τέλος του αγώνα. Στον Άρη παίζετε, στου Άρη τον πάγκο κάθεστε. Για τέταρτο συνεχόμενο παιχνίδι η ομάδα έχασε  με τον ίδιο αφελή τρόπο. Η γιούχα δεν σημαίνει μηδενισμός, ούτε διάλυση, αλλά είναι φυσιολογική αντίδραση.

Στις λεπτομέρειες έχασε και πάλι το παιχνίδι ο Άρης, Ξεκίνησε πιο σφικτά, υπό το βάρος των τριών  ηττών, έδωσε χώρο στον Ολυμπιακό και στη συνέχεια ισορρόπησε το παιχνίδι. Δεν κατάφερε να μετουσιώσει σε γκολ τις ευκαιρίες που δημιούργησε, με πιο χαρακτηριστική αυτή του Ντιγκινί στο 35΄.

Ξεκίνησε καλύτερα στο δεύτερο ημίχρονο, έφτασε και πάλι κοντά στο γκολ με τον Γιουνές και μετά , πάλι τα ίδια. Δέχθηκε ένα αφελές γκολ και μετά η ομάδα έδειξε αδυναμία στο να βγάλει αντίδραση. Σαν να μην πιστεύουν ότι μπορούν να αντιδράσουν οι παίκτες και ας ήθελε κοντά στα 30 λεπτά, μαζί με τις καθυστερήσεις για να τελειώσει το παιχνίδι.

Με τον προπονητή να κάνει αλλαγές και να βγάζει τον μέχρι τότε καλύτερο παίκτη του Άρη, τον Σιώπη, κόβοντας στα δυο το κέντρο και αφήνοντας ευάλωτη την ομάδα στις αντεπιθέσεις. Εκ του αποτελέσματος κρίνουμε, φυσικά, όμως, ούτε ο Σιώπης , ούτε ο Ντιγκινί έπρεπε να βγουν. Με τις κινήσεις αυτές, έκανε πιο εύκολο το έργο του Ολυμπιακού, που έτσι και αλλιώς είχε αρχίσει να αποκτάει υπεροπλία στο χώρο της μεσαίας γραμμής με την είσοδο του Νάτχο.

Υ.Γ: Αν αυτός είναι ο κορυφαίος Έλληνας διαιτητής, καλύτερα να βάζουμε ξένους και στα οικογενειακά διπλά. Στο 39΄ο Μπουχαλάκης τραβάει από τη φανέλα τον Γκάμα και δεν παίρνει κάρτα. Στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου ο Χριστοδουλόπουλος προσπαθεί με τον αγκώνα να χτυπήσει τον Τζανακάκη και μένει ατιμώρητος.