Η κυριαρχία του Παναθηναϊκού μόνο τυχαία δεν ήταν

Την ώρα που ο κόσμος αποχωρούσε από τις εξέδρες του ΟΑΚΑ χαρούμενος γι’ αυτό που είδε από τον Παναθηναϊκό, οι παίκτες έμπαιναν στα αποδυτήρια με σκυμμένα τα κεφάλια. Διότι η σπουδαία εμφάνιση απέναντι στην πρωταθλήτρια Ελλάδας δεν συνοδεύτηκε από νίκη. Ετούτη η εικόνα, των απογοητευμένων ποδοσφαιριστών, όπως κι εκείνη του Μπουζούκη την ώρα της αλλαγής του που μονολογεί «γιατί δεν το έβαλα», για τη μεγάλη ευκαιρία που είχε στο ματς, είναι οι μεγαλύτερες νίκες του Παναθηναϊκού. Όχι μόνο για το βράδυ του Σαββάτου.

Ο Παναθηναϊκός που χτίζεται στα χέρια του Δώνη έχει ένα θετικό που δύσκολα θα το έβρισκε με άλλον προπονητή, είτε Έλληνα, είτε ξένο. Χτίζεται σε βάσεις… παναθηναϊκές. Εκείνα τα περιβόητα μαθήματα παναθηναϊκής ιστορίας, που έλεγε ο κόουτς.

Όσο ο καιρός περνάει και οι παίκτες ακολουθούν πιστά όλα όσα ζητάει απ’ αυτούς ο Δώνης, όσο βγαίνουν στο γήπεδο οι αυτοματισμοί και η δουλειά που γίνεται στο Κορωπί, τόσο ο καθένας ξεχωρίστα και όλοι μαζί «μεγαλώνουν». Και φτάνουν στο επίπεδο που οφείλει να είναι ο Παναθηναϊκός όταν μπαίνει στο γήπεδο. Να κοιτάζει στα μάτια κάθε αντίπαλο, σε όποιο γήπεδο κι αν παίζει.

Κοντέψαμε να ξεχάσουμε την περσινή σεζόν πως είναι να είναι ισχυρός ο Παναθηναϊκός. Πήγαινε στη Λαμία, έτρωγε τέσσεα γκολ και μας έφταιγε το… χιόνι. Λες και ο αντίπαλος έπαιζε με λιακάδα. Δεχόταν τρία γκολ στη Λιβαδειά… ξεκούραστα και έψαχναν όλοι χίλιες δύο δικαιολογίες. Μαζί κι εμείς. Μαζί και ο κόσμος.

Και τώρα, λίγους μήνες μετά, ο Παναθηναϊκός πατάει την ΑΕΚ, τη ρίχνει στα σχοινιά, τη σφυροκοπά και από καθαρή ατυχία παίρνει μόνο έναν βαθμό, αντί για τρεις που δικαιούται. Τούτη την ώρα το τελευταίο που ενδιαφέρει είναι οι βαθμοί. Κυρίως σε τέτοια ματς. Αυτό που προέχει είναι ο Παναθηναϊκός να βρει ξανά τη χαμένη του αίγλη. Νομίζω πως το Σάββατο το βράδυ κόντρα στην ΑΕΚ τη βρήκε.

Περισσότεροι από 35.000 φίλοι του στις εξέδρες, μια ομάδα που υπήρξαν στιγμές που κυριαρχούσε στο γήπεδο σε ένα ντέρμπι, όμορφο ποδόσφαιρο, χαμένες ευκαιρίες, ποδοσφαιρική υγεία παντού. Αν το συζητούσαμε (όχι τον προηγούμενο Γενάρη και Φλεβάρη, αλλά ακόμα και) πριν από δύο μήνες, θα γελούσαμε και θα λέγαμε ότι είμαστε τρελοί. Κι όμως, οι μόνοι τρελοί είναι ο Δώνης και οι ποδοσφαιριστές του που φέρνουν πίσω στον κόσμο εκείνο που του πήραν με το έτσι θέλω κάποιοι άλλοι: το ποδόσφαιρο. Το κανονικό ποδόσφαιρο. Που γεμίζει γήπεδα και σε κάνει να ονειρεύεσαι.

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

Ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά του την ερχόμενη Κυριακή ακόμα ένα μεγάλο ντέρμπι, αυτό με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο. Είναι σχεδόν βέβαιο πια πως θα πάει κι εκεί για να κάνει το παιχνίδι του, για να κοιτάξει στα μάτια τον αντίπαλό του, για να τον κάνει να το σκεφτεί παραπάνω για το αν θα φερθεί αλαζονικά ή με σεβασμό προς αυτά τα παιδιά. Διότι η ΑΕΚ λίγο… υφάκι το είχε, κυρίως στο ξεκίνημα του παιχνιδιού. Όταν κατάλαβαν οι παίκτες του Ουζουνίδη πως αν δεν σοβαρευτούν, ο Παναθηναϊκός θα τους κάνει να βλέπουν εφιάλτες, διαπίστωσαν πως τίποτα δεν κερδίζει κανείς απλά και μόνο με τα μπάτζετ και δίχως να προσπαθήσει.