Έχασε από μία καλύτερη ομάδα, δεν «έχασε» τίποτα σπουδαίο

Η εικόνα που είδαμε στο ντέρμπι δεν σηκώνει συζήτηση. Ο ΠΑΟΚ ήταν ανώτερος σε κάθε στιγμή του ματς, σε κάθε σημείο του γηπέδου και σου έδινε την εντύπωση πως όταν θα καταφέρει να κερδίσει τον Διούδη την πρώτη φορά, μετά θα απλοποιήσει τα πράγματα. Δεν συνέβη στο πρώτο ημίχρονο, αφού ο Έλληνας τερματοφύλακας ύψωσε το ανάστημά του απέναντι στην ορμητικότητα του ΠΑΟΚ και στις χυδαιότητες της εξέδρας προς το πρόσωπό του, αλλά ήταν αδύνατον σε 90 λεπτά αγώνα να παίξει μόνος του τον αντίπαλο.

Οι παίκτες του Παναθηναϊκού ήταν απολύτως ψύχραιμοι στις αντιδράσεις του σε όλο το πρώτο ημίχρονο. Πρέσαραν σωστά, δεν… ψάρωσαν από την ατμόσφαιρα, πήγαιναν με δύναμη πάνω στην μπάλα στο δικό τους μισό γήπεδο, όμως δημιουργικά ήταν ανύπαρκτοι. Και όταν ο ΠΑΟΚ αντιλήφθηκε, πια, σχετικά νωρίς ότι δύσκολα θα μπορούσε να απειληθεί παρά το 4-4-2 του αντιπάλου του, ανέβασε τις γραμμές του, πλησίασε όλο και πιο πολύ στην περιοχή του Παναθηναϊκού, τον πίεσε από τα άκρα κυρίως με τον Ζαμπά που βρέθηκε σε καταπληκτική μέρα και τελείωσε το ματς, παίρνοντας μια δίκαιη νίκη που τον διατηρεί σε ρόλο απόλυτου φαβορί για τον τίτλο.

Στάθηκε άτυχος ο Παναθηναϊκός που ήταν η «μετά – Βίντι» αντίπαλος του ΠΑΟΚ. Οι γηπεδούχοι με το μυαλό τους ακόμα στην Πέμπτη και το 0-2, έβγαλαν περισσότερο εγωισμό, μεγαλύτερη ένταση, είδαν το ματς με τους πράσινους σαν έναν… τελικό. Η ομάδα του Δώνη θα έπρεπε να κάνει υπέρβαση για να φύγει με το αποτέλεσμα. Όσο κι αν σου έδινε την εντύπωση πως από τη στιγμή που πέρασε το ημίχρονο, θα μπορούσε να «κλέψει» αποτέλεσμα, η διαφορά ποιότητας και βάθους σε προσγείωνε στην πραγματικότητα. Ο ΠΑΟΚ είναι φτιαγμένος για τον τίτλο, ο Παναθηναϊκός για να παλεύει κάθε Κυριακή, να βελτιώνεται παιχνίδι με το παιχνίδι και να δουλεύει ένα πρότζεκτ που μακροπρόθεσμα θα τον βγάλει στον αφρό και θα τον κάνει διεκδικητή. Όχι όμως τώρα.

Το μάθημα της Τούμπας θα το πάρει ο Δώνης και θα το βάλει στα αποδυτήρια στο Κορωπί για να το δείξει στους παίκτες του και να τους στείλει πιο έτοιμους στο επόμενο ντέρμπι, αυτό με την ΑΕΚ το Σάββατο στο ΟΑΚΑ. Υπήρξαν πολλά λάθη που ο κόσμος μπορεί να λέει πως δεν πειράζει, αλλά έναν προπονητή τον πειράζει. Και ίσως αυτά τα λάθη να γίνουν όπλα για το μέλλον.

Όπως για παράδειγμα το «πούλημα» της μπάλας σε βαθμό… εκνευριστικό στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου και μάλιστα έξω από την περιοχή του Διούδη, που έδινε το δικαίωμα στον ΠΑΟΚ να κλέβει συνεχώς την μπάλα και τον Παναθηναϊκό να μην προλαβαίνει να ανασάνει και να βρίσκεται και πάλι σε θέση άμυνας. Καμιά φορά είναι προτιμότερο να φύγει η μπάλα από την περιοχή όπως – όπως, προκειμένου να προλάβεις να ανασυνταχθείς στις επιθέσεις του αντιπάλου.

Τακτικά ο Παναθηναϊκός δεν τα πήγε άσχημα και αν παίκτες – κλειδιά, όπως είναι ο Χατζηγιοβάννης, ο Μπουζούκης, ο Κουρμπέλης, βρίσκονταν σε καλύτερη βραδιά, ίσως να είχε και καλύτερη παρουσία στο επιθετικό τρίτο του γηπέδου, εκεί που συνολικά ήταν σχεδόν ανύπαρκτος. Σε τέτοια ματς χρειάζεται να πάρεις το κάτι παραπάνω σε ατομικό επίπεδο, ώστε να έχει νόημα και η καλή ομαδική λειτουργία. Ο Παναθηναϊκός, πλην του Διούδη και του Κουλιμπαλί μέχρι να κουραστεί, δεν είδε κανέναν άλλον παίκτη να του προσφέρει. Ακόμα και ο Ινσούα που ξεκίνησε καλά αμυντικά, με ένα κόψιμο στην πρώτη απόπειρα του Ζαμπά να τον περάσει στο ένας με έναν, είδε την απόδοσή του να πέφτει σταδιακά όσο η ώρα περνούσε.

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

Εν κατακλείδι, ο Παναθηναϊκός γνώρισε την πρώτη του ήττα στο πρωτάθλημα στο γήπεδο του φαβορί του πρωταθλήματος, την 8η αγωνιστική και έχοντας μέχρι το βράδυ της Δευτέρας έξι νίκες και μια ισοπαλία σε εφτά παιχνίδια. Αν μας το έλεγαν το καλοκαίρι θα το… αγοράζαμε χωρίς δεύτερη σκέψη. Δεν υπάρχει λόγος ούτε για πανικό, ούτε για αλλαγή πλάνου. Και δεν θα γίνουν όλα αυτά. Το πρότζεκτ που τρέχουν ο Δώνης με τον Νταμπίζα παραμένει φιλόδοξο, ελκυστικό, όμορφο για όσους έχουν την υπομονή και να το εξελίξουν, αλλά και να το βλέπουν να εξελίσσεται.