Το λάθος μήνυμα, που έμεινε μακριά

Δεν είμαι σε γενικές γραμμές από εκείνους που αρέσκονται να χρησιμοποιούν ως εργαλείο δουλειάς τους τα θέματα της διαιτησίας. Σπάνια το επιλέγω και για το ματς του ΟΑΚΑ ανάμεσα σε ΑΕΚ και Άρη, το έκανα.

Είναι αλήθεια ότι η επιλογή Τζήλου – ενώ οι δυο ομάδες έχουν ένα πόντο διαφορά, σε σχέση με το Δανό στην Τούμπα – με τη διαφορά των εκεί μονομάχων στους έξι, ενοχλεί. Και είναι ενδεικτική προθέσεων. Του Τζήλου τις προθέσεις δεν τις ξέρω, δεν μπορώ να είμαι βέβαιος για το «λάθος» πριν το κάνει. Του Περέιρα τις προθέσεις, πάλι, τις θεωρώ πια δεδομένες.

Γι αυτόν ακριβώς το λόγο όμως, στο τέλος, όλοι οι αγώνες στο ελληνικό πρωτάθλημα θα γίνονται με ξένους διαιτητές. Δεν είναι μακριά η μέρα που όλοι στην Ελλάδα θα ζητούν ξένους διαιτητές. Γιατί οι ίδιοι οι άνθρωποι του χώρου τον απαξίωσαν με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους, «εργαλειοποιώντας» τον, απέναντι σε παράγοντες, σε ομάδες, στη φίλαθλη κοινή γνώμη, ακόμη και απέναντι στους ίδιους τους διαιτητές.

Σε ότι αφορά τον Άρη και τη λειτουργία του, έχω να επισημάνω το εξής: Βλέπω ότι ως τώρα δεν έχει χρησιμοποιηθεί η δυσαρέσκεια από την επιλογή Περέιρα από κανέναν στο εσωτερικό του αγωνιστικού τμήματος. Μπορεί και να μην πολυκαταλαβαίνουν από όλο αυτό, ο Ερέρα ή οι περισσότεροι ξένοι παίκτες που αγωνίζονται από το καλοκαίρι με τη φανέλα του. Ευτυχώς, αν συμβαίνει το τελευταίο.

Δεν είναι προς όφελος κανενός να περάσει ένα μήνυμα εγκατάλειψης της επιθυμίας για αποτέλεσμα, μια αίσθηση ματαιότητας της προσπάθειας, «επειδή ορίστηκε ο Τζήλος», θα ήταν ένα κακό μήνυμα προς την ομάδα.

Το συγκεκριμένο είναι ένα από τα πιο δύσκολα παιχνίδια στο πρωτάθλημα ολόκληρο, αλλά ως εκ τούτου είναι και ένα από τα καλύτερα που θα μπορούσε να έχει μπροστά της μια ομάδα που ψάχνει σε ένα αποτέλεσμα, μια εμφάνιση, να αντιστρέψει και την απογοήτευση που δημιουργούν δυο συνεχόμενες ήττες. Και ο Άρης έχει ποιότητα, έχει και δυνατότητες για να πετύχει αυτό το στόχο.