Αντρέ Σιμόες: Η αλήθεια είναι (κάπου) στη μέση…

Ο Αντρέ Σιμόες είναι μια ξεχωριστή περίπτωση στην ΑΕΚ. Δεν είχε τρέλα στο μυαλό και δεν ήταν κίνδυνος να σου τινάξει την ομάδα στον αέρα ανά πάσα ώρα και στιγμή όσο γρήγορος και αν ήταν, όπως ο Βράνιες. Δεν κοίταγε δεξιά και αριστερά σε ομάδες, δεν μουρμούραγε στα αποδυτήρια, δεν έβαζε πρώτα το χρήμα και μετά την καριέρα του, όσο καλός και αν ήταν, όπως ο Λάζαρος. Δεν είχε αποφασίσει να φύγει οριστικά από την χώρα, όπως ο Γιόχανσον. Είναι παίκτης, άλλης πάστας, άλλης κοπής. Ότι μπορεί θα το δώσει, αρκεί να είναι και να νιώθει καλά. Και τώρα είναι προφανές ότι ο Αντρέ δεν νιώθει καλά. Τον «βαραίνει» το θέμα του συμβολαίου του. Νιώθει μετέωρος και… υπόλογος. Και ίσως δεν μπορεί να το διαχειριστεί. Η πρόταση της ΑΕΚ στα 500.000 ευρώ είναι αυτή που εκτιμά ο Μελισσανίδης ότι ταιριάζει στον Πορτογάλο.

Τριανταρίζει σύντομα, δεν είναι διεθνής με την Εθνική του, δεν έχει μεταπωλητική αξία ικανή να αναγκάσει την ΑΕΚ να δώσει το… κάτι παραπάνω και στο νέο πλάνο μιας πιο επιθετικής ομάδας δεν μπορεί να βοηθήσει. Δεν είναι πλήρης χαφ, δεν έχει επιθετικά και οργανωτικά χαρακτηριστικά και η ΑΕΚ προφανώς ψάχνει για το… πακέτο. Και εκεί έχει την πρόθεση να πληρώσει όσα πρέπει και αξίζουν.

Προφανώς και δεν απαξιώνεται κανένας Σιμόες στην ΑΕΚ. Εχει ήδη ανανεώσει μία φορά, πριν καν τελειώσει η πρώτη του σεζόν στην Ελλάδα, αλλά η ΑΕΚ κάθε χρόνο βελτιώνεται, ανεβαίνει ένα βήμα και ο Πορτογάλος δεν μπορεί να ακολουθήσει στο κάτι… παραπάνω, για να πάρει και το… κάτι παραπάνω. Κάτι που ισχύει για τον Λιβάγια και τον Μάνταλο και ισχύει και για το αν παραμείνουν Μπογέ και Πόνσε.

Προσωπικά δεν συμφωνώ με την λογική της ΑΕΚ, όσο και αν τα 500.000 ευρώ στην πιάτσα είναι όσα πρέπουν. Οσο και αν συμφωνώ με όλα τα παραπάνω. Διότι ισχύουν αν θέλουμε να μιλάμε… ποδοσφαιρικά. Εδώ όμως υπάρχει και η ψυχολογία. Των αποδυτηρίων, του κορμού, του ξένου που ήρθε και έγινε Ελληνας και δίνει το παράδειγμα στους γύρω. Εγώ θα έδινα αυτό το… κάτι παραπάνω, για να τελειώσει το θέμα και να φανεί στα αποδυτήρια ότι εδώ υπάρχει επιβράβευση για την αυταπάρνηση, για όσα πετύχαμε και για όσα θέλουμε να πετύχουμε μαζί και στην συνέχεια. Ακόμη και δίχως μεταπωλητική αξία. Θα ήθελα να μείνει, να υπάρχει βάση για τα επόμενα χρόνια και ένας κορμός που στηρίζεται η ομάδα μετά τις καλοκαιρινές αποχωρήσεις.

Η δήλωση του Σιμόες μετά το ΑΕΚ-Μπάγερν Μονάχου ήταν… παράθυρο. Τα όσα υποστηρίζει ο Μελισσανίδης ήταν ξεκάθαρα. Άρα μόνο αν κάνει πίσω ο Σιμόες θα μείνει και μετά το τέλος της σεζόν. Προφανώς και ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ μπορούν και θέλουν να του δώσουν περισσότερα. Και με τον Λάζαρο αυτό έγινε. Και είδαμε την εικόνα του Λάζαρου που για να το πάμε και… χιουμοριστικά μακάρι να δικαιωθεί με τα διπλά συμβόλαια και να παραμείνει ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού.

Η ΑΕΚ είναι ξεκάθαρη στην πολιτική της και δεν κάνει πίσω. Καλώς ή κακώς. Ο Μελισανίδης είναι αυτός, καλώς ή κακώς. Και από το μηδέν όταν και όπως την παρέλαβε στην Γ’ εθνική, την πήγε ξανά στην κορυφή και στους ομίλους του Champions League σε χρόνο-ρεκόρ. Καλώς για την ΑΕΚ, κακώς για τους αντιπάλους της.

ΥΓ. Η Βίντι είναι μία πολύ αξιόλογη ομάδα. Πραγματικά δυσκολοκατάβλητη για την κάθε ελληνική ομάδα. Και η ΑΕΚ πέρασε δύσκολα, όταν είχε και τον Λάζοβιτς η Βίντι. Τον καλύτερο παίκτη της. Και η ΑΕΚ προκρίθηκε καλοκαιριάτικα, δίχως να είναι έτοιμη και με πολλές απουσίες και κενά. Τα όσα έκανε στη Τούμπα δεν εκπλήσσουν κανέναν που γνωρίζει ποδόσφαιρο. Οποιος δεν είναι σοβαρός, δεν έχει ποδοσφαιρική λογική και αντιμετωπίζει το αντικείμενο του… καφενειακά ως οργανισμός το «πληρώνει». Αυτό έγινε στην Τούμπα.

Δεν υπάρχουν «χωριά» σε αυτό το επίπεδο, για τις ελληνικές ομάδες. Ακόμη και για 65 λεπτά ο καλύτερος Ολυμπιακός δυσκολευόταν να σκοράρει απέναντι στην Ντουντελάνζ, που είχε δυσκολέψει νωρίτερα και Μίλαν, Μπέτις. Είμαστε ακόμη πολύ μακριά ως χώρα για να θεωρούμε… χωριά τη Βίντι και την κάθε Βίντι. Και όσα έχουν πετύχει φέτος ΑΕΚ, Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ είναι πολύ καλά βήματα.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

ΥΓ1. Η επιλογή Αναστασιάδη στην Εθνική ομάδα είναι ο ορισμός, η επιτομή της πλήρους απαξίωσης. Από ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με το ποδόσφαιρο, με το πώς έχει εξελιχθεί και δεν έχουν… μυρίσει τα αποδυτήρια της. Ευτυχώς και οι διεθνείς αντιδρούν για την επιλογή Αναστασιάδη. Ευτυχώς. Αν δεν αντιδρούσαν θα ήταν «βολεμένοι». Ζητούν έναν σοβαρό, σύγχρονο, φιλόδοξο προπονητή, και προτιμούν άπαντες έναν ξένο. Διότι η Ελλάδα δεν… διαφημίζεται για αυτό. Η ΕΠΟ αποφάσισε να απαξιώσει πλήρως την Εθνική ομάδα. Το επόμενο βήμα είναι να απαξιωθεί η ομάδα και από τους ποδοσφαιριστές. Και μετά θα απαξιωθεί και από τους Ελληνες και μετά… τελειώσαμε, επιστρέφοντας σε εποχές ‘90.