Η ζήλια δεν ταιριάζει στον Παναθηναϊκό

Η εβδομάδα ευρωπαϊκών διοργανώσεων τελείωσε. Τρεις ελληνικές ομάδες έδωσαν τις μάχες τους. Κι ανάμεσά τους δεν βρέθηκε ο Παναθηναϊκός. Η ευρωπαϊκή λάμψη του Τριφυλλιού είναι αλήθεια ότι έχει ξεθωριάσει.

Έχει να γίνει σημείο αναφοράς αρκετά χρόνια. Οι προκρίσεις σε ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ δεν είναι κάποιο τρομερό επίτευγμα.  Ειδικά με αντιπάλους όπως οι Μίντιλαντ, Μπρόντμπι, ΑΪΚ Στοκχόλμης. Και στους ομίλους, στις τελευταίες του συμμετοχές ο Παναθηναϊκός κάθε άλλο παρά εντυπωσίασε. Οι λόγοι που έχει κατρακυλήσει ο σύλλογος στη βαθμολογία της ΟΥΕΦΑ είναι γνωστοί και δεν χρειάζεται να αναφερόμαστε συνέχεια σ’ αυτούς.

Απλώς, με αφορμή το γεμάτο ΟΑΚΑ στο ματς της ΑΕΚ με την Μπάγερν, έρχεται στο μυαλό όλων στο «τριφύλλι», πόσο έχουν λείψει αυτές οι εικόνες στον σύλλογο. Δεν νοείται να υπάρχει χρονιά στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις χωρίς τον Παναθηναϊκό. Είναι παραχάραξη της ελληνικής ποδοσφαιρικής ιστορίας. Ο ίδιος ο Παναθηναϊκός φυσικά έχει το μεγαλύτερο μερίδιο γι’ αυτό που συμβαίνει. Δεν χρειάζεται, όμως, οι οπαδοί του να ζηλεύουν. Ούτε φυσικά να ζουν με το παρελθόν. Ο κόσμος προχωράει. Καλές οι αναμνήσεις, αλλά δεν μπορεί να τρέφεται με αυτές αιωνίως η ψυχή, το μυαλό, η καρδιά.

Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε μία προσπάθεια φέτος κι αυτή όταν ολοκληρωθεί, πριν επαναδιατυπωθεί το πρότζεκτ (με τη συμμετοχή του Πιεμπονγκσάντ), πρέπει να τον βρει σε ευρωπαϊκή διοργάνωση. Δεν γίνεται να απουσιάζει άλλο ο σύλλογος από την Ευρώπη, δεν χωνεύεται να βλέπουν οι οπαδοί του, τους εγχώριους αντιπάλους να γεμίζουν τα γήπεδα ή να αγωνίζονται σε σύγχρονα στάδια στο εξωτερικό και να κάνουν οι φίλοι τους εκδρομές κι αυτοί να παραμένουν αμέτοχοι. Πριν δύο χρόνια για ένα αδιάφορο ουσιαστικά ματς στο Άμστερνταμ, περίπου 4.000 οπαδοί του Παναθηναϊκού έκαναν τρομερή εξέδρα στο γήπεδο του Αίαντα. Αυτό φανερώνει πολλά.

Οι Δώνης, Νταμπίζας, Κωνστάντος, Γκραντ, ο Αλαφούζος, ο Πιεμπονγκσάντ, όσοι κι όποιοι τέλος πάντων έχουν τις τύχες του συλλόγου στα χέρια τους και βάζουν χρήματα, πρέπει να το βάλουν προτεραιότητα ότι ο Παναθηναϊκός εκτός από τίτλους πρέπει να παίζει και στην Ευρώπη. Εκτός του ότι η ομάδα έτσι θα γίνεται περισσότερο ανταγωνιστική κι ανθεκτική, θα έχει κι επιπλέον έσοδα για να επιστρέψει στην κανονικότητα.

Για τον Δώνη δεν το συζητάμε. Το θέλει και θα κάνει ό,τι περνάει από το δικό του χέρι για να γυρίσει άμεσα ο Παναθηναϊκός στη διοργάνωση των κορυφαίων. Εκεί που ο ίδιος δοξάστηκε. Το ίδιο είμαι βέβαιος ότι θέλουν και οι Νταμπίζας, Κωνστάντος. Δεν νομίζω ότι έχουν διαφορετική άποψη ο Αλαφούζος, ο Ταϊλανδός και οι συνεργάτες του. Απλώς οι τελευταίοι εκτός από το να το θέλουν, θα πρέπει να το έχουν κι αυτοσκοπό.

Να σημειώσουμε ότι όλες οι πληροφορίες αναφέρουν πως ο Παναθηναϊκός θα κάνει μία προσπάθεια να αρθεί ο αποκλεισμός από την UEFA, προβάλλοντας την τήρηση των διακανονισμών. Αν τα καταφέρει καλώς. Το ερχόμενο καλοκαίρι, αν πάρει θέση στην πεντάδα όπως φαίνεται, οι «πράσινοι» θα έχουν ευρωπαϊκά ματς. Και την ευκαιρία να αποδείξουν για μία ακόμα φορά ότι οι αντίπαλοί τους πρέπει να τους ζηλεύουν, όπως συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια, κι όχι το αντίθετο. Να τους ζηλεύουν όχι μόνο γιατί παίζουν σε υψηλό επίπεδο και γεμίζουν το γήπεδό τους, αλλά και γιατί θα παίρνουν αποτελέσματα. Ο Παναθηναϊκός, άλλωστε, δεν κατέβαινε στο γήπεδο για τη χαρά του παιχνιδιού. Κοιτούσε στα μάτια κάθε αντίπαλο κι ανεξάρτητα το αποτέλεσμα είχε τον σεβασμό όλων.