Δεν τη φοβάται τη φωτιά

Το βασικό ζητούμενο για την ΑΕΚ απέναντι στην Μπάγερν Μονάχου ήταν να παλέψει το ματς, να το πάει όσο περισσότερο μπορεί στα μέτρα της και από εκεί και έπειτα, να κοιτάξει να εκμεταλλευτεί τα όποια παράθυρα μπορεί να προέκυπταν για να κάνει την υπέρβαση. Η Ένωση πέτυχε τα παραπάνω, χωρίς μάλιστα να καταφύγει σε… κλεφτοπόλεμο.

Όλες τις προηγούμενες μέρες ο Μαρίνος Ουζουνίδης και οι παίκτες του τόνιζαν πως παρά το μέγεθος του αντιπάλου, δεν υπάρχει φόβος απέναντι στην πρωταθλήτρια Γερμανίας. Κάτι που αποτυπώθηκε και στο γήπεδο. Ο Δικέφαλος παρατάχθηκε κόντρα στην Μπάγερν με ένα 4-4-2, το ίδιο σύστημα δηλαδή με το οποίο αντιμετώπισε τον… Απόλλωνα.

Η μοναδική διαφοροποίηση ήταν η μετατόπιση του Μπακασέτα αριστερά, προκειμένου να δώσει περισσότερες βοήθειες στον Χουλτ στο ντουμπλάρισμα των Ρόμπεν, Κίμιχ. Τρικ που απέδωσε, αφού τα προβλήματα προήλθαν από την άλλη πτέρυγα. Εκεί όπου ο Μπακάκης πήρε ελάχιστες βοήθειες από τον Μάνταλο και βρέθηκε σε αρκετές περιπτώσεις μόνος του με δύο αντιπάλους.

Το πλάνο της ΑΕΚ ήταν γενναίο. Η Ένωση κοίταξε στα μάτια την Μπάγερν των Λεβαντόφσκι, Ρόμπεν, Μαρτίνεζ, Τιάγκο, Μίλερ, Χούμελς, Νόιερ, Χάμες και των λοιπών αστεριών και σε έναν βαθμό είχε αρχίσει και να την αγχώνει. Αφού στο χρονικό σημείο που σκόραραν οι Βαυαροί το ματς είχε αρχίσει να δίνει μομέντουμ στην ΑΕΚ. Που αφού κράτησε το μηδέν στο πρώτο 45λεπτο μπήκε στην επανάληψη με περισσότερο θάρρος, για να διεκδικήσει ακόμα πιο πολλά πράγματα.

Βεβαίως με ομάδες όπως η Μπάγερν, μια στιγμή αδράνειας αρκεί για να χαθούν τα πάντα. Και αυτό έγινε χθες το βράδυ. Δύο λάθη σε διάστημα τριών λεπτών, δύο γκολ και… πάπαλα. Ωστόσο αυτό δεν αναιρεί ούτε την προσπάθεια, αλλά ούτε και την εξαιρετική προσέγγιση που έκανε στο παιχνίδι η ΑΕΚ. Που δεν φοβήθηκε, τα έδωσε όλα, έτρεξε, πάλεψε, μόχθησε. Έκανε με λίγα λόγια όλα όσα όφειλε. Μιας και το τελικό αποτέλεσμα του αγώνα, δεν θα εξαρτιόταν μονάχα από αυτό.

Το αποτέλεσμα του χθεσινού ματς δεν αλλάζει κάτι για την ΑΕΚ. Άλλωστε τα δύο παιχνίδια με την Μπάγερν, ήταν τα μοναδικά που δεν υπολόγιζε κανείς στο ξεκίνημα του ομίλου. Η ευκαιρία της Ένωσης για το κάτι παραπάνω χάθηκε απέναντι στην Μπενφίκα, όχι χθες. Πλέον, ελπίδες για κάτι παραπάνω στην Ευρώπη υπάρχουν μόνο τυπικά. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως η ΑΕΚ δεν έχει κίνητρο στα παιχνίδια που την περιμένουν.

Ματς όπως το χθεσινό σφυρηλατούν χαρακτήρες. Για την πρωτάρα σε αυτές τις διαδικασίες ΑΕΚ, κάθε μάθημα μπορεί να αποδειχθεί σημαντικό. Ήδη η Ένωση παρουσιάζει μια μετάλλαξη στο ευρωπαϊκό της πρόσωπο, μετά από τρεις αγώνες. Εννοείται προς το πολύ καλύτερο. Κάτι που εκτιμώ πως θα συνεχιστεί και θα εξελιχθεί ακόμα περισσότερο, μέχρι το φινάλε του ομίλου.

ΥΓ: Ότι και να πει κανείς για τη χθεσινή παρουσία του κόσμου στο ΟΑΚΑ, θα είναι λίγο. Πάνω από 50.000 φίλαθλοι, στο πόδι επί ενενήντα λεπτά, με ασταμάτητη φωνή και τις σημαίες να κυματίζουν. Από μικρά παιδιά μέχρι φιλάθλους που πρόλαβαν να δουν live τον… Νεστορίδη. Απλά «μαγεία».