Το θέμα δεν είναι να παίζεις με την Μπάγερν, αλλά να ξαναπαίξεις με «Μπάγερν»

Το κομμάτι «παιχνίδι ΑΕΚ-Μπάγερν Μονάχου» τελείωσε για μένα κάπου εκεί όταν διάβασα την 11αδα των Βαυαρών. Ο Νίκο Κόβατς κατέβασε βασικούς και κατά τα 10/11 ήταν οι ίδιοι που κέρδισαν την Βόλφσμπουργκ το Σάββατο στην επιστροφή στις νίκες μετά από 4 σερί αρνητικά αποτελέσματα. Και αυτό λέει πολλά. Διότι η Μπάγερν ήθελε το ματς και εκεί τελείωνε η κουβέντα. Διότι δεν υπάρχει ελληνική ομάδα να μπορεί να παίξει στα ίσια, να μπορεί να πάρει αποτέλεσμα κόντρα σε top κλαμπ όταν ξεκινούν με βασικούς και θέλουν το αποτέλεσμα.

Ναι η ΑΕΚ δεν έπαιξε μπαλάρα, ναι δεν έκανε 10 φάσεις, αλλά έκανε όσα της επιτρεπόντουσαν βάση της προσέγγισης του αγώνα. Διότι όλοι θα θέλαμε τον Μπακασέτα απελευθερωμένο μπροστά να συγκλίνει, τον Μάνταλο οργανωτή και τον Κλωναρίδη να «τρυπά» την αντίπαλη άμυνα σε κενούς χώρους, αλλά και αυτοί οι τρεις δυστυχώς έπρεπε να αμύνονται όπως και ο Πόνσε που είχε να παλέψει με δύο θηρία-βουνά, τον Σούλε και τον Χούμελς.

Για 60 λεπτά όλα πήγαιναν καλά για την ΑΕΚ και είναι χαρακτηριστικό ότι ο Μπάρκας δεν είχε χρειαστεί να κάνει την μεγάλη επέμβαση, αλλά το… πάρτι τελείωσε σε 122 δευτερόλεπτα. Ο Λαμπρόπουλος ξέχασε τον Χούμελς στο 0-1 και έτσι ξεκίνησε η φάση, ενώ ο Μπακασέτας δεν γύρισε να βοηθήσει τον Μπακάκη με Ραφίνια και Γκνάμπρι. Τελεία και παύλα εκεί.

Αξιοπρεπής εμφάνιση για τα μέτρα της ΑΕΚ και της χώρας, αξιοπρεπές αποτέλεσμα απέναντι σε μια ποδοσφαιρική μηχανή που στα καλά της μπορεί να σε βάλει στην… Ιστορία με 6-7-8 γκολ.

Το Champions League ήταν μια ανάγκη για την ΑΕΚ. Επρεπε να μπει. Για το πρεστίζ, το ευρωπαϊκό γόητρο της που ξεκίνησε να φιλοτεχνεί από πέρυσι στο Europa League και τα εκατομμύρια ευρώ που θα πάνε στην πλειοψηφία τους για το νέο «σπίτι» της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Από εκεί και πέρα, τα 6 ματς των ομίλων είναι δυστηχώς ένα… αναγκαίο κακό. Διότι η ομάδα δύσκολα μπορεί να παίξει αυτό που σχεδιάζει ή θέλει ο προπονητής της. Και πλέον στόχος για την ΑΕΚ είναι να μην τελειώσει με μηδέν βαθμούς. Έχει τρία ματς, δύο εκτός και ένα στην Ελλάδα. Και πρέπει οι ποδοσφαιριστές και ο Ουζουνίδης να βάλουν στο μυαλό τους ότι ένα καλό αποτέλεσμα ξέχωρα από τις καλές εμφανίσεις για ένα ημίχρονο στην Ολλανδία και για μία ώρα με Μπενφίκα και Μπάγερν, μπορεί να έρθει για το κλαμπ.

Τα δύσκολα για την ΑΕΚ είναι την Κυριακή. Μετά την εξοντωτική τιμωρία του -3 που έφερε τον ΠΑΟΚ στο +6 και σε σημαντικό προβάδισμα, έχει να αντιμετωπίσει και την τιμωρία της έδρας απέναντι σε Αρη και Ατρόμητο. Δηλαδή, στα πιο δύσκολα ματς μετά τα ντέρμπι με ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό. Και την Κυριακή έρχεται ο πολύ καλός και επικίνδυνος Αρης. Και για την ΑΕΚ χωρίς κόσμο, είναι ένα 90λεπτο απαιτήσεων, υψηλής έντασης με χαρακτηριστικά ντέρμπι αλλά δίχως τον κόσμο. Και αυτό είναι αρνητικό για αυτήν. Το θετικό είναι ότι πλέον υπάρχουν λύσεις και παίκτες με λεπτά συμμετοχής στα πόδια τους, για να μπουν και να βοηθήσουν. Και το κυριότερο: η επιστροφή Λιβάγια είναι κλειδί για την τωρινή ΑΕΚ.

Το ζήτημα για την ΑΕΚ δεν είναι τα παιχνίδια με την Μπάγερν Μονάχου ως πάρτι, ως event, ως ματς της χρονιάς. Το ζήτημα για την ΑΕΚ είναι να μπορεί να ξαναπαίξει σύντομα με κλαμπ επιπέδου Μπάγερν. Για να ξαναμπεί και η ίδια σιγά-σιγά, βήμα-βήμα στον χάρτη του Champions League.

MUST READ

Η άλλη ζωή του Μεντιλίμπαρ… και τα αγγλικά της Μαρικάρμεν (pics)

ΥΓ: Μεγάλη εμφάνιση Γαλανόπουλου που μπορεί σύντομα να σημαίνει πολλά. Απίστευτα σταθερός ο Χουλτ ακόμη και σε αυτό το υψηλό επίπεδο, ενώ το πώς κινήθηκε ο Πόνσε σε Χούμελς-Σούλε δείχνει τι φορ είναι και γιατί τον έχει η Ρόμα.