Ο… τίτλος του Τσάβι

Δύο χρόνια συμπλήρωσε στον πάγκο του Παναθηναϊκού ο Τσάβι Πασκουάλ και σίγουρα η παρουσία του έχει πάρα πολλά σημαντικά γεγονότα, που αξίζει κανείς να θυμάται. Και θετικά, αλλά και αρνητικά.

Ο Καταλανός προπονητής ήρθε στην Ελλάδα χωρίς ποτέ να έχει φύγει από τη χώρα του ποτέ για να δουλέψει, σε μια πολύ δύσκολη στιγμή για τον Παναθηναϊκό, που έβγαινε τραυματισμένος από μια βαριά ήττα στο ΣΕΦ.

Μάλιστα κατάφερε να παραμείνει για δυο χρόνια. Αυτό από μόνο του είναι ρεκόρ, καθώς μετά τους Ομπράντοβιτς και Παβλίσεβιτς είναι ο μοναδικός προπονητής που μένει στον πάγκο της ομάδα για δυο χρόνια. Λίγους μήνες περισσότερους από τον Αργύρη Πεδουλάκη!

Ασφαλώς η αδυναμία του να προκριθεί σε φάιναλ φορ αποτελεί το μεγάλο μειονέκτημα της έως τώρα θητείας του. Η παρουσία της ομάδας στο «ραντεβού των μεγάλων» του ευρωπαϊκού μπάσκετ είναι ο στόχος που στοιχειώνει το μυαλό όλων στον Παναθηναϊκό και ένας από τους λόγους που επελέγη ο Καταλανός.

Η αλήθεια είναι πως ίσως και να μην είχε το ιδανικό ρόστερ για να το καταφέρει ο Πασκουάλ, αλλά σε κάθε περίπτωση τα παραδείγματα των Ζαλγκίρις Κάουνας και Μπασκόνια, ίσως να αποτελούν το αντεπιχείρημα.

Από εκεί και πέρα ο Παναθηναϊκός βρήκε έναν προπονητή από το «πάνω ράφι», με παραστάσεις από έναν μεγάλο και ισχυρό οργανισμό όπως η Μπαρτσελόνα, με προσωπικότητα να διαχειριστεί δύσκολες καταστάσεις, αλλά και έναν ικανό προπονητή μέσα στο παρκέ.

Ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκε την υπόθεση με το πούλμαν και την επιστροφή από την Τουρκία είναι ενδεικτικός. Θα μπορούσε να «το παίξει» επαναστάτης να σηκωθεί να φύγει και να αφήσει τους παίκτες του.

Όμως επέλεξε να μιλήσει με τη διοίκηση, να συζητήσει με την ομάδα του, να κάνει υποχωρήσεις, να πάρει αποφάσεις και να παρουσιάσει ένα σύνολο αποφασισμένο να… πεθάνει για να πάρει τον τίτλο.

Η διακριτική του παρουσία και οι κινήσεις του στο παρασκήνιο για να μην ξεφύγει περισσότερο η κόντρα του Παναθηναϊκού με την Ευρωλίγκα. Είναι Καταλανός, έχει πολλούς φίλους στη Βαρκελώνη και έκανε ο, τι μπορούσε και μέχρι εκεί που έφταναν οι αρμοδιότητές του, για να κρατηθούν αρραγείς οι δεσμοί με τη λίγκα. Χωρίς δηλώσεις, φωνές, παραλειπόμενα, παραπολιτικά. Αθόρυβα, με σοβαρότητα και σύνεση.

Στο αγωνιστικό κομμάτι θα μπορούσαν πολλοί να του επισημάνουν λάθη, αστοχίες, κακές βραδιές. Κι έτσι είναι. Ετσι συμβαίνει με όλους τους προπονητές και ειδικά με τους «προπονητές μετά τα ματς», με το αποτέλεσμα γνωστό. Τα πρωταθλήματα στην Ελλάδα και το μπάσκετ που έχει παίξει κατά καιρούς η ομάδα ασφαλώς αποτελούν τα «γαλόνια» του.

Πολλοί θεωρούν αυτονόητο να πάρει ο παναθηναϊκός το πρωτάθλημα. Σωστά. Δεν είναι και δεδομένο όμως. Ας ρωτήσουν και στον Ολυμπιακό τι σημαίνει δυο χρόνια χωρίς κανένα τίτλο…

Ο Παναθηναϊκός εδώ και δυο χρόνια έχει προπονητή που του αρμόζει από τον οποίο περιμένει να του αφήσει κάτι φεύγοντας. Μια βάση παικτών που θα αποτελέσουν την ομάδα του μέλλοντος. Ισως μάλιστα αυτός να είναι και ο μεγαλύτερος τίτλος του…