Ολυμπιακός: Να βγουν από το τούνελ…

Το διατύπωσε κάποτε με τον πλέον εμφατικό τρόπο «ο οδοστρωτήρας του Μπέλεβιλ». Ο περίφημος Τζίμυ Κόνορς, που ακόμη και σήμερα θεωρείται για κάποιος ως ο μεγαλύτερος Αμερικανούς τενίστας όλων των εποχών. «Σιχαίνομαι την ήττα περισσότερο από ότι αγαπώ τη νίκη» είπε και από τότε τα λόγια του μνημονεύονται περισσότερο από την ίδια την καριέρα του στα κορτ.

Είναι μια πραγματικότητα για κάθε αθλητικό οργανισμό εθισμένο στον πρωταθλητισμό. Το πόσο άβολα νιώθει όταν βρίσκεται σε μια τέτοια κατάσταση. Πόσο άβολο είναι για τους προπονητές, τους ποδοσφαιριστές, τις διοικήσεις, τον κόσμο κλπ. Στην στρατόσφαιρα της ήττας.

Στην περίπτωση μας; Το παράδειγμα του Ολυμπιακού τον τελευταίο μήνα είναι μάλλον ενδεικτικό. Τελευταία Σούπερ Λιγκ νίκη στις 24/9 με τον Χασάν να δίνει το τρίποντο με τον Πανιώνιο στις καθυστερήσεις. Τελευταία νίκη γενικώς στις 27/9 στο κύπελλο με τον Λεβαδειακό. Από τότε: τρεις ήττες (ΠΑΟΚ, Μίλαν, ΟΦΗ) και μια ισοπαλία σαν ήττα (ΑΕΚ) αν αναλογιστεί κανείς ότι οι Ερυθρόλευκοι προηγούνταν ως το 91΄και έχασαν ένα… άχαστο στο 94΄.

Όταν λοιπόν προκύπτει ένα τόσο μεγάλο διάστημα δίχως το φάρμακο της νίκης, εξελίσσεται σταδιακά και μια διαδικασία που συνήθως καταλήγει στην απόφαση να βάλεις την μηχανή του κιμά στην πρίζα. Συμβαίνει στην πραγματικότητα ενίοτε έχοντας τις καλύτερες προθέσεις, αλλά δίχως να μπορείς να ελέγξεις την ψυχραιμία σου.

Για τους Ερυθρόλευκους λοιπόν ακούγονται και γράφονται πολλά, από χθες το βράδυ. Πολλώ δε μάλλον από την (μια ακόμη) αποκάλυψη του «10» και έπειτα, για την απόφαση του Πέδρο Μαρτίνς να επιβάλει «ritiro» στην ομάδα κρατώντας την εντός του Ρέντη ως το ταξίδι της Τετάρτης για το Λουξεμβούργο.

Υπάρχει ένα «κύμα» απογοήτευσης που φτάνει στο σημείο να προκαλεί απορίες –όχι σε εκείνους που περιμένουν ούτως ή άλλως στην γωνία- όπως:

1) γιατί έφυγε ο Ανσαριφάρντ και ο Μάριν (!)

2) πόσο καλοί είναι οι επιθετικοί στο ρόστερ όταν το ποσοστό ευστοχίας αυτή τη στιγμή είναι της τάξης του 1 γκολ κάθε 16 τελικές

3) Γιατί ο προπονητής «μάντρωσε» τους ποδοσφαιριστές στον Ρέντη όταν την ίδια στιγμή υπάρχουν διαρροές για την… περιποίηση της διαιτησίας στο Ηράκλειο κλπ.

Τέτοιου τύπου προβληματισμοί για ομάδες σαν τον Ολυμπιακό βεβαίως μπαίνουν στο τραπέζι από πολλούς ακόμη και σε νίκες (για παράδειγμα όσο οι Πειραιώτες πήγαιναν τρένο σε Ευρώπη και Σούπερ Λιγκ κάποιοι απορούσαν γιατί να παίζει ο Μπουχαλάκης). Ή ακόμη και σε… περιπάτους ως την κατάκτηση του τίτλου (τον Ιντέγιε τον είχαν διάφοροι κατοχυρώσει σε… επίπεδο απατεώνα σέντερ φορ). Δεν πρόκειται λοιπόν για κάτι παράξενο.

Το παράξενο είναι πως η όλη διαδικασία αδικεί τους πάντες στο μεγάλο λιμάνι. Αδικεί και την προσπάθεια που κάνουν να φτιάξουν μια ομάδα από την αρχή μέσα από έναν σωρό αντικειμενικά προβλήματα και γεγονότα. Ομάδα με νέο προπονητή και 20 νέους ποδοσφαιριστές στο ρόστερ που πρέπει να πετύχει σε ένα περιβάλλον «κομμένο και ραμμένο» σε βάρος των Ερυθρόλευκων, όπως επιβεβαιώνεται εύκολα σε κάθε ευκαιρία.

Τον αδικούν τον Ολυμπιακό τα τελευταία αποτελέσματα. Και με τον ΠΑΟΚ και με την ΑΕΚ θα μπορούσε εύκολα με λίγη τύχη η συγκομιδή να φέρει έξι βαθμούς και όχι έναν. Αντίστοιχα θα μπορούσε να του προκύψει ένας καλύτερος επίλογος στο Μιλάνο. Η χθεσινή εικόνα στο Ηράκλειο ήταν ανάλογη του σοκ, αλλά και εκεί θα μπορούσε κάλλιστα να είχε αποφευχθεί η ήττα αν ο Σέζος στο 91΄ δεν άφηνε ένα ακόμη σημάδι… εξυγίανσης στο χορτάρι της Σούπερ Λιγκ, και στον λογαριασμό των Ερυθρόλευκων.

Ακριβώς για αυτό λοιπόν, για την εικόνα στο Ηράκλειο είναι που ο Πέδρο Μαρτίνς αποφάσισε να «παρέμβει» ακόμη πιο δραστικά, επιλέγοντας τον δρόμο του ritiro. Γιατί αυτή τη φορά του δίνει το δικαίωμα η εικόνα της ομάδας. «Αυτό που είδαμε δεν είναι Ολυμπιακός» είπε και είναι βέβαιο ότι θα προσπαθήσει να παρέμβει.

Η χρονιά δεν ήταν εύκολη εξ αρχής. Πλέον έγινε ακόμη δυσκολότερη έπειτα από αυτά τα αποτελέσματα αλλά και από το σερί που τρέχει ο ΠΑΟΚ ο οποίος έχοντας καλή ομάδα έτοιμη από πέρσι- και μπόλικη ρέντα- δείχνει αποφασισμένος να μην χάσει αυτό που θα μπορούσε να έχει από πέρσι στην τροπαιοθήκη του. Το κάνει φυσικά φροντίζοντας για όλες τις λεπτομέρειες. Ο Δικέφαλος παίζει Πέμπτη βράδυ με τη Βίντι εντός. Το ματς πρωταθλήματος με τον Παναθηναϊκό πήγε Δευτέρα, αντί της Κυριακής γιατί η Αστυνομία της πόλης δήλωσε «κόλλημα». Η ίδια αστυνομία που το ίδιο απόγευμα Κυριακής είναι σε θέση να κάνει τη δουλειά της για τον αγώνα μπάσκετ Άρης-Ολυμπιακός. Οι λεπτομέρειες που λέγαμε.

Θυμάται κανείς το πέναλτι του Πρίγιοβιτς στην πρεμιέρα με τον Αστέρα; Θυμάται την «ομηρία» στο Φάληρο, τα δοκάρια της ΑΕΚ στην Τούμπα, το πέναλτι που έχασε ο Γιουνιές; Όχι. Διότι οι νίκες τα κάνουν όλα ευκολότερα. Λογικό και απολύτως κατανοητό.

Οι Ερυθρόλευκοι πρέπει πολύ σύντομα να βρουν έναν τρόπο να βγουν από την κατάσταση που βρίσκονται. Να ξαναφτιάξουν το κέφι τους και μαζί να φτιάξουν το κέφι των οπαδών τους. Δεν αφορά κανέναν πλην του προπονητή και των ποδοσφαιριστών το γεγονός ότι από τις 3 Σεπτέμβρη και έπειτα (με δύο εθνικές διακοπές και 15 διεθνείς) αλλά και με 8 επίσημα ματς είναι ζήτημα να έχουν κάνει 10 κανονικές προπονήσεις στον Ρέντη. Δεν μπορεί κανείς να προβλέψει τιμωρίες και τραυματισμούς. Δεν μπορεί να γίνει τίποτα και με την Εξυγίανση όσο η Uefa κοροϊδεύει τον κόσμο παριστάνοντας πως δεν καταλαβαίνει.

Αφορά τους πάντες όμως ότι στο λιμάνι τρέχει ένα «πρότζεκτ» που ξεπερνά τα στενά όρια της φετινής σεζόν. Ότι κατασκευάζεται μια ομάδα που θα γίνει η βάση των επόμενων χρόνων. Ένα σχέδιο που έχει τεράστια σημασία να υλοποιηθεί. Γιατί αλλιώς ο Ολυμπιακός θα πρέπει να ξαναρχίσει από την… αρχή!

Η σεζόν έχει πάρα πολύ δρόμο μπροστά και οι Ερυθρόλευκοι ήδη έδειξαν ότι οι δυνατότητες τους είναι μεγάλες. Χρειάζονται υπομονή. Και στα εύκολα και στα δύσκολα.

MUST READ

Ο Πίτερς παίρνει το «όπλο» του – Ο νέος ρόλος, ο τραυματισμός του Βεζένκοφ και το φαρμακερό 57.1% στο τρίποντο (vids)

Το μόνο καλό σε αυτή την περίπτωση είναι πως τα ματς ακολουθούν διαδοχικά. Από τη Πέμπτη και όλας έχουν δικαίωμα να κάνουν restart. Να βγουν από το… τούνελ. Το επόμενο βήμα είναι μια… νίκη μακριά.