Όταν χτίζεις κάτι καινούργιο δεν κοιτάζεις ποτέ πίσω…

Για πολλούς λόγους ήταν «παγίδα» για τον Ολυμπιακό το ματς με τον ΟΦΗ στο Ηράκλειο, άσχετα αν εξελίχθηκε σε… ενέδρα και από τη συμπεριφορά των διαιτητών!

Σαφώς και έδειξαν άλλο πρόσωπο οι γηπεδούχοι από αυτό που μας είχαν παρουσιάσει σε προηγούμενα παιχνίδια τους, κυρίως με τους άλλους διεκδικητές του τίτλου, όμως δεν νομίζουμε να προκάλεσε τίποτα από όλα αυτά την έκπληξη στους ερυθρόλευκους-γνωρίζουν καλά τις συνθήκες κάτω από τις οποίες συμμετέχουν στο πρωτάθλημα στα χρόνια της… κάθαρσης.

Το ζήτημα σε ότι αφορά τον Μαρτίνς και τους παίκτες του ήταν ότι παρουσιάστηκαν περισσότερο ανυποψίαστοι από όσο θα έπρεπε. Άργησαν πολύ να μπούνε στον αγώνα και αυτό συνέβη όταν ο προπονητής πέρασε στο γήπεδο τους Νάτχο και Φετφατζίδη, οι οποίοι τα πήγαν καλύτερα από τον Τουρέ και τον Λάζαρο, άσχετα αν το γκολ δεν ήρθε ποτέ.

Σε τέτοιου τύπου παιχνίδια (για την ακρίβεια σε… όλα) ο Ολυμπιακός θα πρέπει να βγάζει περισσότερο πάθος γιατί αλλιώς δεν μπορεί να επιβιώσει.  Όταν οι αντίπαλοί σου παίζουν με αυτόν τον τρόπο, τότε εσύ δεν μπορείς να αντιπαραθέτεις την τεχνική και την ορθή ανάπτυξη. Θέλει και το κάτι παραπάνω για να πετύχεις το στόχο σου και αυτό θα είναι ένα από τα ζητούμενα από εδώ και πέρα.

Το πιο σημαντικό όμως για τους ερυθρόλευκους είναι ότι θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως όταν χτίζεις καινούργια ομάδα, τότε ούτε σταματάς, ούτε κοιτάς ποτέ πίσω. Έχεις την υποχρέωση να συνεχίσεις την προσπάθειά σου και να υποστηρίξεις όλες σου τις επιλογές, από τη στιγμή που έχεις και το δείγμα ότι είναι καλές.

Και στην προηγούμενη διακοπή είχε φλερτάρει με την απώλεια ο Ολυμπιακός, αλλά το έσωσε ο Νάτχο στο 90+2’. Θα θυμάστε ότι από το άνετο 5-0 σε βάρος του ΠΑΣ Γιάννινα οι κόκκινοι στην επιστροφή τους στο πρωτάθλημα επικράτησαν με «ιδρώτα και αίμα» του Αστέρα Τρίπολης με 2-1.

Κάτι ανάλογο έγινε και τώρα στο Ηράκλειο μόνον που τούτη τη φορά δεν υπήρχε ο «ναυαγοσώστης».  Όταν πάνω από το μισό σου ρόστερ φεύγει κάθε τρεις και λίγο για ναι πάει να παίξει με τις Εθνικές ομάδες, τότε αυτό είναι ένα θέμα.  Από την άλλη, εφόσον διαθέτεις και τόσο μεγάλο ρόστερ, τότε έχεις τη δυνατότητα να το διαχειριστείς.  Ο Μπουχαλάκης για παράδειγμα ήταν πιο ξεκούραστος από τον Καμαρά όπως και ο Κούτρης από τον Τσιμίκα, αλλά έμειναν αμφότεροι έξω από το πλάνο.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Βεβαίως, όπως έχουμε αναφέρει ξανά οι καλύτεροι παίκτες είναι πάντα αυτοί που δεν παίζουν, ενώ όποιος δουλεύει θα κάνει και λάθη. Αρκεί στη σούμα να βγούνε περισσότερα τα σωστά, πλην όμως  ο απολογισμός δεν γίνεται ποτέ στο ξεκίνημα της διαδρομής…