Αν ήξεραν τον Πρίγιοβιτς κι έφερναν κι έναν Σπάθα…

Το να ασχοληθείς με την αγωνιστική πλευρά του σημερινού αγώνα στον Χαρίλαο, είναι πιο ασόβαρο από το να αναλύσεις τις προεκλογικές εξαγγελίες του Κούλη.

Και να το ήθελα, δεν έχω σαφή εικόνα για το νεοφώτιστο, ποιοι από εσάς τους μη οπαδούς του, έχετε δει αγώνες του σε βαθμό που να σας επιτρέπει να κάνετε πάσης φύσεως προσεγγίσεις;

Τους είδα στο κύπελλο, σε αγώνα που ήταν αδιάφορος κι ο ΠΑΟΚ έκανε συντήρηση. Νόστιμη ομάδα έχουν, το έχω γράψει προ πολλού πως φέτος θα μείνουν κατηγορία, χωρίς να ζοριστούν, αν και για μεγαλύτερη σιγουριά, πρέπει να περιμένουμε μέχρι τα Χριστούγεννα, τότε που είναι να πληρωθούν οι πρώτες δόσεις συμβολαίων.

Το παιγνίδι αυτό ήταν ανέκαθεν ειδικών συνθηκών, σπάνιο να μιλήσεις ποδοσφαιρικά πριν και μετά, μιλάμε για μια γειτονιά που ζει και αναπνέει για ένα και μόνο παιγνίδι. Μια εβδομάδα πριν ξεκινάει τις ολονυχτίες και τη μέρα του αγώνα μετακομίζει σύσσωμη στο γήπεδο. Της αρκεί μια ισοπαλία κι ας μην πάρει βαθμό μέχρι το τέλος της σεζόν και στη Γ εθνική να βρίσκεται, θα την θρέφει η σκέψη πως κατάφερε να μη χάσει στην έδρα της από τον ΠΑΟΚ.

Αυτός είναι και ο λόγος που δε θέλουμε να υπάρχουν στην κατηγορία, ποιος από εσάς θα ήθελε να υπάρχει ομάδα που το μοναδικό της μέλημα είναι κάνει κακό στη δική του; Και το κακό δεν είναι να θέλει να την κερδίσει που είναι απολύτως θεμιτό, αλλά να παίζει τον αγώνα της ζωής της μόνο σε αυτό το ματς και σε κανένα άλλο. Εμείς το λέμε στα ίσια, όχι σαν κι αυτούς τους κωλοτούμπες που είναι συντηρούμενοι από το κράτος, την ίδια ώρα που κατηγορούν τον Σαββίδη που έσταξε περισσότερα από 10εκ στα δημόσια ταμεία.

Ο αγώνας λοιπόν δεν έχει πολλές ποδοσφαιρικές πλευρές προς ανάλυση, διότι αυτοί δεν το βλέπουν ως ποδοσφαιρικό παιγνίδι, αλλά ως ευκαιρία να εξωτερικεύσουν το απύθμενο κόμπλεξ τους, πόσο δε όταν έχουν μια τετραετία να ξεχαρμανιάσουν και το μίσος που νοιώθουν έχει πήξει σα γιαούρτι μέσα στο θολωμένο τους μυαλό..

Στις κερκίδες θα υπάρχουν είκοσι χιλιάδες επιληπτικοί και στο χορτάρι έντεκα που θα παίζουν τον αγώνα της ζωής τους.

Κλωτσιές, αγκωνιές, τσαμπουκάδες, με την ελπίδα να βρουν θέση στο πάνθεον των ηρώων της γειτονιάς, αν κι από την τηλεγραφική εικόνα που έχω και για να είμαι δίκαιος, ο φετινός «ο Άρης» δε μου θυμίζει εκείνη την τσογλανοομάδα με Τσουμάνηδες, Βανγκέληδες, Νάτσους Γκαρσίες και λοιπά δρεπάνια. Όταν όμως διαβάζεις δήλωση του Σιώπη που το παιδί δεν έμαθε καλά καλά τα κατατόπια της γειτονιάς και είναι περαστικός, πως «αν σκοράρω, θα φουντάρω στην κερκίδα», καταλαβαίνεις τι πλύση εγκεφάλου τρώνε. Μέχρι κι ο Γκαρσία δήλωσε, πως «από την πρώτη μέρα που πάτησα το πόδι μου εδώ, για τον ΠΑΟΚ ακούω».

Με ξένο διαιτητή βέβαια δε θα είναι τόσο εύκολο να πάνε το παιγνίδι εκεί που θέλουν, ή μάλλον θα είναι αδύνατον.

Και χωρίς τα παραπάνω, πρακτικές του τύπου πάμε να χαλάσουμε το παιγνίδι, να σπάσουμε το ρυθμό μαζί και τα νεύρα του αντιπάλου, να πέφτουμε κάθε τρεις και λίγο διαμαρτυρόμενοι και, φωνάζοντας εκβιαστικά από την κερκίδα να επηρεάσουμε τον διαιτητή, είναι μη εφαρμόσιμες με κόρακα εξ Ιταλίας, που θα σφυρίξει αυτά που βλέπει, θα πάρει το πακέτο και την επόμενη θα τρώει ναπολιτέν στην πατρίδα του.

Ας πρόσεχαν, αυτοί ήθελαν ξένο διαιτητή, πλέον είναι αργά για δάκρυα…

Δεν πρόσεξαν και κάτι ακόμα επίσης, πως όταν ο αντίπαλος είναι καλύτερος, έστω και ισάξιος δεν επιδιώκεις να ανεβάσεις τους τόνους, το πας όσο γίνεται στα μουλωχτά. Αυτοί καθ΄όλη τη διάρκεια της εβδομάδας, επιδόθηκαν σε απαξιωτικές συνεντεύξεις και δηλώσεις έπαρσης, ίσως η πολύχρονη στέρηση τους έκανε να χαζέψουν περισσότερο από το φυσικό τους..

Πρόσφατα ο ΠΑΟΚ αντιμετώπισε τους δυο φερόμενους ως ανταγωνιστές του, το «ο ΠΑΟΚ δεν έχει την ομάδα να μας κερδίσει» που δήλωσε ένας Δέλλιος που κάποτε παρίστανε τον τερματοφύλακα και το «ποιος είναι ο Πρίγιοβιτς, δεν τον ξέρω» του Κόκε με το σκεμπέ, δεν ακούστηκε, από αυτούς, ακόμα κι αν σε θεωρητική βάση, είχαν περισσότερες αφορμές να το παίξουν αλαζόνες.

Υπήρχε ένας αμφίδρομος αγωνιστικός σεβασμός, που δεν ήταν επιτηδευμένος, ούτε για τα μάτια του κόσμου, δεν είναι εύκολο να κερδίσουμε το γαύρο, ούτε ο γαύρος εμάς.

Θα ήταν βλακώδες να λέγαμε εμείς «ποιος είναι ο Φορτούνης» και αντίστοιχα ο γαύρος «ποιος είναι ο Πρίγιοβιτς».

Οι του «ο Άρης» μας αντιμετωπίζουν λες και ήρθαμε από το χωριό, ενώ αυτοί είναι οι νεοφώτιστοι.

Δε μας χαλάει βέβαια, όλα στο χορτάρι κρίνονται, αποτελεί απλώς μια παράμετρο που θα επηρεάσει την εξέλιξη του αγώνα.

Κατά τα λοιπά, σημείο αναφοράς είναι ο ΠΑΟΚ, αυτός είναι ο καλύτερος, αυτός έχει τον πρώτο λόγο, πάνω σε αυτόν θα κουμπώσει τον τρόπο παιγνιδιού του ο γηπεδούχος.

Το μόνο πλεονέκτημα του τελευταίου είναι κλασικά ο μικρός αγωνιστικός χώρος, σε γήπεδο με διαστάσεις από κοτέτσι, ακόμα κι η Μάντσεστερ Σίτι δυσκολεύτηκε να βγάλει πολλές φάσεις.

Πλεονέκτημα όμως που σχεδόν ακυρώνεται από την επίσης κλασική συγκέντρωση και τακτική ετοιμότητα, που επιδεικνύει ο ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου, σε εξαιρετικό βαθμό.

Δεν είναι από τις ομάδες που χρειάζεται να κάνει πολλές ευκαιρίες για να σκοράρει, η αποτελεσματικότητα του βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα.

Το μοναδικό μειονέκτημά του είναι πως παίκτες όπως ο Μάτος, ο Καντουρί, ο Βέρνμπλουμ, είναι πιθανόν να εκνευριστούν και στην πιο ανώδυνη εκδοχή να χάσουν τον αυτοέλεγχο τους, κάτι που αποτελεί ωστόσο πρόβλημα που δεν το λες και απρόβλεπτο, ας βρει τρόπο ο ΠΑΟΚ να το διαχειριστεί ή και να το λύσει.

Εν κατακλείδι, θα είναι έκπληξη μεγατόνων αν ο ΠΑΟΚ χάσει αυτό το παιγνίδι, ο γηπεδούχος πρέπει να είναι τρισευτυχισμένος αν πάρει την ισοπαλία, ώστε σε μερικές ημέρες να παρελάσουν οι ήρωες της 11άδας, καμαρωτοί, παράλληλα με τον Ελληνικό στρατό!

Οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα, θα είναι το διπλό.

Ακόμα και τα ελάχιστα όπλα που είχαν οι νεοφώτιστοι, τα απώλεσαν με την έλευση ξένου διαιτητή, κάτι που στην πορεία θα συμπαρασύρει και την δυναμική της ατμόσφαιρας.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Του χρόνου πάλι, αν καταλάβουν ποιος είναι ο Πρίγιοβιτς και επαναφέρουν το Σπάθα, ίσως μιλήσουμε σε διαφορετική βάση…