Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Αφήστε τα παιδιά να παίξουν μπάσκετ, δεν μπορούν να πάνε από το… δημοτικό στο πανεπιστήμιο.
Η ιστορία διδάσκει, αρκεί όχι μόνο να τη διαβάζεις, αλλά και να την αντιλαμβάνεσαι. Να ανακαλύπτεις τα μηνύματα, να τα μετατρέπεις σε βιωματική εμπειρία και να τα χρησιμοποιείς ως πυξίδα για το μέλλον. Ακόμα κι αν είναι πρόκληση να ανοίξεις νέους δρόμους, αν άλλοι έχουν χαράξει τις διαγραμμίσεις δεν χρειάζεται να πας από το… βουνό, για να μην γκρεμοτσακιστείς.
Ίσως λίγο μεγάλος ο πρόλογος, αλλά αυτό είναι όλο το αφήγημα της ημέρας. Χαζεύοντας στα αποτελέσματα της Α2 είδα Ψυχικό – Διαγόρας Δρυοπιδέων 69-66 . Το Ψυχικό έμοιαζε καταδικασμένο πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα, αλλά ήδη έκανε την πρώτη του νίκη. Και τι νίκη! Επί μιας ομάδας που κοιτάζει προς τα πάνω κι ας είναι νεοφώτιστη.
Το θέμα μας -φυσικά- δεν είναι η νίκη του Ψυχικού (άλλωστε το αποτέλεσμα της ημέρας το έκανε το Μαρούσι), αλλά η εμφάνιση του πιτσιρικά Αρσενόπουλου, ο οποίος τέλειωσε το ματς με 18 πόντους (4 τρίποντα). Κανείς δεν αμφισβητεί το ταλέντο του, γι’ αυτό και βρέθηκε στον Ολυμπιακό. Μόνο που το ταλέντο δεν φτάνει…
Αν ο Αρσενόπουλος δεν πήγαινε στο Ψυχικό, τώρα θα μετρούσε προπονητικές (και μόνο) εμπειρίες, καθώς όσο καλή διάθεση κι αν είχε ο κόουτς (ο όποιος κόουτς) δεν είναι εύκολο παίκτης αυτής της ηλικίας να βρει χώρο και χρόνο συμμετοχής. Ο Αργύρης Πεδουλάκης έχει πει σε μια ραδιοφωνική συνέντευξη (και όχι μόνο) ότι δεν είναι εύκολο νέα παιδιά να αγωνιστούν στις δύο «μεγάλες» ομάδες, γιατί είναι σαν να πηγαίνουν από το δημοτικό στο πανεπιστήμιο.
Πέραν του λογικού της σκέψης του, η βιωματική εμπειρία (που λέγαμε) δείχνει ότι ο κανόνας θέλει τους νέους παίκτες που βιάζονται να βρεθούν σε κορυφαία κλαμπ, να χάνουν χρόνο. Πολύτιμο χρόνο, καθώς μπορεί να αποκτούν εικόνες υψηλού επιπέδου από τις προπονήσεις με παίκτες πρώτης γραμμής, αλλά δεν έχουν αγωνιστική εμπειρία.
Το χειρότερο είναι πως δυσκολεύονται να διαχειριστούν (αυτονόητο κι αυτό) τη δημοσιότητα που φέρνει η συμμετοχή σε ρόστερ τέτοιων κλαμπ, με αποτέλεσμα να θεωρούν ότι απέτυχαν, όταν κατεβαίνουν πιο χαμηλά, για να βρουν χρόνο συμμετοχής.
Είναι μεγάλη η ευθύνη και των γονιών (κυρίως), και των ατζέντηδων, και των ομάδων, να μην «καίνε» τα παιδιά, δείχνοντας τους τον παράδεισο, τον οποίο όμως δεν μπορούν παρά να δουν με… τουριστική βίζα. Δεν είναι απαγορευτικό «μεγάλες» ομάδες να παίρνουν μικρούς σε ηλικία παίκτες, με μεγάλο ταλέντο, πρέπει όμως απευθείας να τους δίνουν σε μικρότερα σωματεία, ώστε να βρουν χρόνο και χώρο, ακριβώς για να αναδειχθεί αυτό το ταλέντο.
Το μήνυμα της ημέρας είναι «μην τρελαίνετε τα παιδιά», αφήστε τους να κάνουν ένα-ένα τα βήματα, για να είναι σταθερά. Πρώτα μαθαίνεις να περπατάς και μετά να τρέχεις, γι’ αυτό η πρόωρη ανάπτυξη μπορεί να έχει αρνητικά αποτελέσματα.