Να λοιπόν που ο Παναθηναϊκός…

Να λοιπόν που έφτασε 20 Οκτωβρίου, που τελείωσε και η 7η αγωνιστική, που ο Παναθηναϊκός ετοιμάζεται για τρία ντέρμπι στη σειρά με ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και Ολυμπιακό και ακόμα δεν έχουμε μάθει τι σημαίνει η λέξη «ήττα».

Να λοιπόν που ακόμα και στις μέρες που τίποτα δεν πάει καλά, που χάνονται… τα άχαστα, που ψάχνεις να βρεις τον τρόπο που θα έρθει το γκολ μπαίνοντας στο τελευταίο εικοσάλεπτο, έρχεται μια φωτοβολίδα από την αλλαγή σου για να σου λύσει τον γρίφο.

Να λοιπόν που ο Παναθηναϊκός του Γιώργου Δώνη, που το καλοκαίρι οι φίλοι του δεν διάβαζαν καν για τις μεταγραφές του, που δεν βρέθηκε ένα κανάλι να δείξει το πρώτο του καλοκαιρινό φιλικό, που του είχε γυρίσει την πλάτη ακόμα και ο ΣΚΑΪ του μεγαλομετόχου του, έφτασε να μαζεύει μεσημέρι Σαββάτου, σε ένα ματς με τον Πανιώνιο στην Καλογρέζα, 20.000 κόσμο, που δεν γκρίνιαξε ούτε δευτερόλεπτο, που στήριξε, που υποστήριζε, που ασκούσε πίεση στον αντίπαλο. Και στο τέλος δικαιώθηκε κι αυτός.

Να λοιπόν που ο Παναθηναϊκός των 5 εκατομμυρίων ευρώ μπάτζετ, της απαγόρευσης μεταγραφών, του -6, της μίας μεταγραφής άνω των 23 ευρώ, έφτασε σε σημείο να τον… φοβούνται και να αλλάζουν ημερομηνίες για να τον αντιμετωπίσουν. Να σκέφτονται τρόπους για να του χαλάσουν το πρόγραμμα, για να ξεκουραστούν περισσότερο οι αντίπαλοι πριν τον αντιμετωπίσουν. Ας είναι… Δεν είναι η πρώτη φορά που η αδικία χτυπάει την πόρτα του συλλόγου. Όπως λένε και κάποιοι… φίλοι μας «έτσι μάθαμε από παιδιά»…

Να λοιπόν που ο Παναθηναϊκός που κανείς δεν τον υπολόγιζε και κανείς δεν είχε ασχοληθεί μαζί του, έφτασε σε σημείο να μιλάει πλέον γι’ αυτόν όλη η Ελλάδα. Να κάνει η ΕΡΤ ρεκόρ τηλεθέασης την ώρα που εκείνος αγωνίζεται. Να προσελκύει ξένους συλλόγους στο ΟΑΚΑ για να δουν τα… μωρά του. Να γίνονται αφιερώματα στα μεγάλα Μέσα της Ευρώπης για εκείνους.

Να λοιπόν που ο Παναθηναϊκός είναι ξανά κανονικός. Μια ομάδα που απολαμβάνεις να τη βλέπεις. Με τα καλά της και τα στραβά της, αλλά κανονικός. Όπως αρμόζει στην ιστορία του. Ραντεβού στην Τούμπα…