Η αυλή της ζωής μας…

Δεν είναι εύκολο να γράψεις για την δουλειά σου. Να αποτυπώσεις σε ένα κείμενο ένα χρόνο ζωής. Ζωής χωρίς εισαγωγικά. Πραγματικής ζωής, γιατί και το «10» ζει μέσα από την καθημερινή δουλειά κάθε ενός ξεχωριστά και όλων μαζί που από τις 20 Οκτωβρίου 2017 έως σήμερα που to10.gr υπάρχει, προσπαθούν για το καλύτερο.

Αν το πετυχαίνουν, αν to10.gr σε αυτό τον χρόνο που κλείνει σήμερα αποτελεί κάτι το διαφορετικό, το πετυχημένο, αν καλύπτει τον κόσμο που το εμπιστεύεται, αν ενημερώνει έγκυρα και άμεσα, αν δεν σας δίνει «σανό», αν μιλάει για τη μπάλα, αν, αν, αν, το κρίνετε εσείς.

Το γεγονός βεβαίως πως ένα site που εμφανίστηκε από το… πουθενά, στήθηκε, οργανώθηκε και βγήκε στον «αέρα» μέσα σε χρόνο ρεκόρ, «αναγκάζει» 3 εκατομμύρια αναγνώστες να το εμπιστεύονται σταθερά κάθε μήνα προφανώς και λέει πολλά.

Όμως σε αυτή την δουλειά αυτό που έχω μάθει μετά από τόσα χρόνια πλέον, μετά από πολλά «κιλά» εμπειρίας (και πολλά επιπλέον πραγματικά κιλά), είναι πως ποτέ δεν μπορείς να πανηγυρίσεις, να θεωρήσεις πως πέτυχες. Κάθε μέρα είναι μια νέα προσπάθεια, μια νέα «μάχη» στον έτσι και αλλιώς τεράστιο ανταγωνισμό του διαδικτύου (εν προκειμένω) και συνολικά της ενημέρωσης.

Ενημέρωση που καλώς ή κακώς για τον κάθε ένα ξεχωριστά, αναγνώστη και δημοσιογράφο, κρίνεται υποκειμενικά. Για κάθε ένα που θεωρεί πως to10.gr κάνει καλή δουλειά προφανώς και υπάρχει και ένας ακόμη που δεν το ασπάζεται. Κάτι που ισχύει για όλα τα ΜΜΕ. To ζητούμενο όμως είναι το Μέσο να είναι ζωντανό, να έχει νεύρο, να σε προκαλεί (με την καλή έννοια) να μπεις να το διαβάσεις ακόμη και όταν δεν συμφωνείς με τα περισσότερα από όσα αναφέρει.

Η… αυτοαποθέωση λοιπόν όχι απλά δεν είναι απαραίτητη αλλά παραμένει (ευτυχώς) έξω από την… αυλή του «10». Την πραγματική αυλή του «10» που γνωρίσατε άλλωστε σε ένα βαθμό στα live του Μουντιάλ. Στο «Βασίλειο» του Τσίου, του γνωστού πια «στοιχηματικού αναλυτή».

Από τον Λευτέρη άλλωστε μέχρι τον… Τσίου σε αυτό τον πρώτο χρόνο ζωής to10.gr επιχείρησε πολλά. Επαναλαμβάνω πως αν τα πέτυχε είναι στη δική σας κρίση. Στα δικά μας χέρια είναι να συνεχίσει να επιχειρεί. Να συνεχίσει να προσπαθεί για το καλύτερο, να συνεχίσει να βελτιώνεται, να συνεχίσει να ενημερώσει όσο πιο σωστά και άμεσα μπορεί, να συνεχίσει να γίνεται κομμάτι της καθημερινότητας σας, να συνεχίσει να αποτελεί την «αυλή της ζωής μας».

Γιατί σχεδόν για όλους από εμάς to10.gr αποτέλεσε μια νέα προοπτική στην καριέρα μας, μια «βουτιά στο άγνωστο», στο καινούργιο, στο διαφορετικό σε σχέση με αυτά που έως τώρα κάναμε.

Ήταν ένα στοίχημα, είναι ένα στοίχημα και κάθε μέρα που θα περνάει θα συνεχίσει να είναι ένα τεράστιο στοίχημα. Το «ταμείο» είστε εσείς, και το ζητούμενο είναι να μην χρειαστεί να φτάσουμε ποτέ σε αυτό. Για να είναι… ενεργό το στοίχημα μας και τον 2ο και τον 5ο και τον 10ο χρόνο.

Προς το παρών βεβαίως γιορτάζουμε τον πρώτο χρόνο. Δεν το γιορτάζουμε απλά για να σας… διαφημιστούμε. Το γιορτάζουμε γιατί το νοιώθουμε όντως σαν γιορτή.

Ένα χρόνο ακριβώς πριν τέτοια ώρα βγαίναμε στον «αέρα». Άυπνοι, κουρασμένοι από την επίπονη προετοιμασία, αγχωμένοι για το αποτέλεσμα. Ένα χρόνο μετά παραμένουμε άυπνοι, κουρασμένοι, αγχωμένοι αλλά δεν είμαστε μόνοι μας.

Ένα χρόνο μετά κοιτώντας πίσω βλέπεις πως τελικά κάτι καλό γίνεται. Επιτρέπεται να το σκεφτείς για λίγα λεπτά μόνο. Το… Imposible is nothing του ξεκινήματος έγινε… to be continued.

Υ.Γ. Θα ήταν άδικο να απαριθμήσω τους ανθρώπους που σε αυτό τον χρόνο έχουν προσφέρει για αυτό που βλέπετε στις οθόνες σας καθημερινά. Τους ξέρετε πια όλους ένα χρόνο τώρα. Τους διαβάζετε, συμφωνείτε, διαφωνείτε μαζί τους. Θα σταθώ όμως στα παιδιά που δεν είναι απλά στο «10» αλλά είναι το «10». Τον Δημήτρη, τον Γιώργο, τον Θέμη, την Μαριλένα, τον Αλέξανδρο, τον Σάββα, τον Σταύρο, τον Αργύρη, τον Τάσο, τον Θοδωρή και τον Μάνο.