Παναθηναϊκός : Κερδίζει και ηρεμεί, αλλιώς…

Κανονικά ένα ματς σαν το σημερινό δεν θα απασχολούσε κανέναν περισσότερο από όσο θα χρειαζόταν για να προσθέσει η ομάδα μια ακόμη νίκη στο δύσκολο και απαιτητικό πρωτάθλημα της Euroleague. Δυστυχώς για τους πράσινους η πραγματικότητα που βιώνουν τη δεδομένη χρονική στιγμή είναι αρκετά διαφορετική. Η ήττα πριν από δύο μέρες στο Μόναχο, από την τοπική Μπάγερν, έφερε πολύ γκρίνια για τον προπονητή και τις επιλογές παικτών και ευθεία αμφισβήτηση για το κατά πόσο η φετινή ομάδα μπορεί να πετύχει το κάτι παραπάνω στην Ευρώπη. Θα μου πείτε είναι δυνατόν όλα αυτά να τα δημιουργεί μια μόλις ήττα και μάλιστα στην δεύτερη αγωνιστική σε ένα πρωτάθλημα τριάντα αγώνων; Η απάντηση είναι ναι. Ο λόγος; Σαφέστατα και το φαινόμενο αυτό δεν αφορά το παιχνίδι με τους Βαυαρούς και μόνο. Απλώς η αποτυχία αυτή ήρθε να προστεθεί σε όλες τις προηγούμενες μακριά από την Αθήνα κατά την παρουσία του Πασκουάλ στον πράσινο πάγκο.

Το αποψινό ματς η αλήθεια είναι πως προσφέρεται για να επανέλθει η ηρεμία στο στρατόπεδο του Παναθηναϊκού. Η ισπανική ομάδα είναι αυτό που λέμε βολικός αντίπαλος για να επιστρέψεις στις νίκες, ειδικά από τη στιγμή που την υποδέχεσαι στην έδρα σου. Εάν οι παίκτες του τριφυλλιού είναι στοιχειωδώς σοβαροί θα έχουν ένα εύκολο βράδυ και θα μπορέσουν να ηρεμήσουν ενόψει της δύσκολης συνέχειας. Το να κινδυνέψει το σύνολο του Καταλανού τεχνικού από την αντίπαλο του θα συνιστά μεγάλη έκπληξη. Προσοχή αυτό δεν σημαίνει πως το παιχνίδι θα είναι υγιεινός περίπατος, ούτε πως αν τους υποτιμήσεις δεν θα την πατήσεις. Η απουσία του Λοτζέσκι στερεί από τους γηπεδούχους το καλό μακρινό σουτ που ανοίγει τις αντίπαλες άμυνες όποτε θα στηριχθούν και πάλι στις εμπνεύσεις του Καλάθη και στο σκορ που τους δίνει ο Λάνγκφορντ. Το μεγαλύτερο όμως ατού των πρασίνων είναι η τεράστια δύναμη που αντλούν από την έδρα τους. Το Ο.Α.Κ.Α είναι μια από τις πιο δύσκολες έδρες σε όλη την διοργάνωση και οι αντίπαλοι που έρχονται γνωρίζουν από πριν τι τους περιμένει.

Νίκη απόψε ηρεμεί τα πράγματα στο εσωτερικό, δίνει ξανά πίστωση χρόνου – τουλάχιστον μέχρι την επόμενη εκτός έδρας αποστολή, αφήνει στο περιθώριο την αμφισβήτηση και την γκρίνια. Εάν όμως στραβώσει το σημερινό τότε τίποτα δεν αποκλείεται. Ενδεχομένως να οδηγήσει ακόμα και σε αλλαγή προπονητή πιθανή ήττα. Η φετινή ομάδα, πρέπει να καταλάβουν αυτό καλά οι φίλαθλοι της, είναι μιας χρήσης. Με παίκτες Αμερικανούς προχωρημένης μπασκετικής ηλικίας, η επιλογή το καλοκαίρι ήταν να ενισχυθεί ο ελληνικός κορμός. Ο Παναθηναϊκός διαθέτει πλέον μια πλειάδα καλών Ελλήνων παικτών σε εξαιρετική ηλικία που μπορεί να χτίσει επάνω τους την ομάδα της επόμενης πενταετίας. Οι ξένοι όμως είναι άλλο πράγμα. Οι Γκιστ, Λάσμε, Λοτζέσκι και Λάνγκφορντ είναι λύσεις με ημερομηνία λήξης, ο Λεκαβίτσιους περιορισμένων δυνατοτήτων και ο Τόμας επελέγη με συγκεκριμένα κριτήρια που αφορούσαν την εξέλιξη του Μήτογλου και λιγότερο τον πρωταγωνιστικό δικό του ρόλο.

MUST READ

Τα power rankings της Euroleague – Οι ειδικοί «βλέπουν» πρώτο Ολυμπιακό και δεύτερο Παναθηναϊκό

Όλα αυτά τα λέω για να μην φουσκώνετε τα μυαλά σας με όνειρα. Το κακό είναι ότι η ομάδα, σαν οργανισμός, δεν βγήκε να πει ότι το project είναι σε βάθος χρόνου αφήνοντας να δημιουργείται μια ατμόσφαιρα περί επιστροφής σε Final- Four. Τα ίδια πάνω κάτω ισχύουν και για τον έτερο εκπρόσωπο της χώρας μας στην Euroleague με διαφορετικό όμως σκεπτικό. Δεν μπορούν να πάνε μακριά. Υπάρχουν καλύτερες ομάδες από αυτούς και στο μόνο που μπορούν να ελπίζουν είναι είτε να πέσουν μεταξύ τους στα play- off, είτε να μην πέσουν πάνω σε κάποιον από τις Φενέρ, Ρεάλ και ΤΣΣΚΑ. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα πάνε στη Βιτόρια. Τώρα για τίτλο ούτε ως αστείο δεν μπορεί να εκστομίζεται μην τρελαθούμε κιόλας.