Η Εθνική στα χέρια της Παναγιάς

ΜΠΕΣΑ σας μιλάω, όταν έσκασε το θέμα για τον Άγγελο Αναστασιάδη και την εθνική ομάδα, νόμιζα ότι κάποιος κάνει πλάκα. Για τον κλάδο των αθλητικογράφων άλλωστε, κάθε μέρα είναι πρωταπριλιά. Από την εποχή του Μανώλη Μαυρομμάτη τον περασμένο αιώνα, που οι αθλητικοί συντάκτες, παίρνανε συνεντεύξεις από πεθαμένους, δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα. Ξεχάσαμε, τους επιφανείς διευθυντές εφημερίδων, που πουλάγανε το παραμύθι με τον Τσάκα; Κι όχι άπαξ. Σε καθημερινή βάση. Ότι ο τύπος, που είχε ένα μπλουζάκι πλύνε-βάλε, θα έφερνε τον πρίγκηπα καβάλα στο άλογο.

ΣΑΜΠΩΣ με τον Παιρότζ, το ίδιο δεν γίνεται; Στη αρχή, θα έβαζε 27 + 20. Όχι φιστίκια. Εκατομμύρια. Ευρώ, όχι Μπατ. Στη συνέχεια τα εκατομμύρια, γίνανε σκέτα είκοσι. Ακολούθως κατεβήκανε στα δέκα. Μέχρι που ο μούλτιμιλιονερ Ταϊλανδός, εξέπεσε στο δίφραγκο. Και σε δύο δόσεις του ενός, μάλιστα. Ακόμα όμως κι αυτό το ένα εκατομμύριο, όλο στο δρόμο είναι, αλλά ποτέ δεν έρχεται. Κωλώσανε οι διακεκριμένοι αθλητικογράφοι να αναπαράγουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες, περί του σήμερα-αύριο βάζει τα λεφτά ο Ταϊλανδός; Και να τα πλασάρουν μάλιστα σαν αποκλειστικά.

ΑΥΤΗ την εντύπωση είχα και για τα περί Αναστασιάδη και εθνικής ομάδας. Κάποιος, πέταξε ένα σότο και τα ψημάρια μασήσανε. Κι έκανα, την εξής απλή, απλούστατη, σκέψη: Αν έκανε κουμάντο στην ΕΠΟ, ο Θεόδωρος Καρυπίδης, θα έπαιρνε προπονητή την εθνική ομάδα τον Φοιρό; Αν ήτανε στα πόστα οι Μπακοκαϋμενάκηδες, θα κάνανε Ομοσπονδιακό, τον Στάικο Βεργέτη; Αν πέρναγε ο λόγος, του Σπανού θα βλέπαμε με τη γαλανόλευκη φόρμα τον Κορακάκη; Αν έφερνε η τύχη κι έκανε κουμάντο ο Κούγιας, θα καθότανε στην άκρη του πάγκου της εθνικής, η αντρούκλα ο Φυντάνης; Πως να το πιστέψεις για τον Άγγελο;

ΚΙ όμως. Το θέμα είναι 100% πραγματικό. Ο Άγγελος Αναστασιάδης, ο άνθρωπος της εκκλησίας του θεού, ο Αλέφαντος της Βορείου Ελλάδος, σε διαφορετική βερσιόν και με διαφορετικό ρεπερτόριο, είναι προ των πυλών της εθνικής ομάδας. Κι εδώ είναι που θα πρέπει να ομολογήσουμε, ότι «ο γειά σου ρε Αλέφαντε είσαι παλληκάρι», έχει αδικηθεί σφόδρα. Είκοσι χρόνια να έχει ο Ολυμπιακός τα κλειδιά στην ΕΠΟ κι ούτε ένας δεν σκέφτηκε να κάνει Ομοσπονδιακό, τον Νικόλα τον γίγαντα. Ή έστω τον Τάκη τον Λεμονή. Τίποτα. Από αξιοκρατία μηδέν. Οι γκραν κάσες πήγανε και φέρανε τον Ρανιέρι. Το αν απέτυχε, είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Προπονητής που είχε κάτσει στο πάγκο της Ρόμα της Ίντερ και της Γιουβέντους, ήτανε. Με ένσημα στη Βαλένθια, στην Ατλέτικο Μαδρίτης και στη Τσέλσι.

ΚΙ οι έρχονται οι επόμενοι βλαχοδήμαρχοι, οι εν τη παλάμη και ούτω ψηφίσωμεν και παίρνουνε το χαρτάκι για τον Άγγελο. Για να κάνει ευχέλαιο και αγιασμό στα αποδυτήρια να ξορκίσει το κακό. Να τρέχει τους ποδοσφαιριστές στα μοναστήρια να προσκυνήσουμε και στις εκκλησίες να κοινωνήσουνε. Να αφήνει την ομάδα στα χέρια της Παναγιάς και να περιμένει να πατήσει το κουμπί. Να έχει στη τσέπη εικονίσματα και να τα φιλάει τρεις και τέσσερις φορές εκεί που κάθεται στο πάγκο πριν αρχίσει το ματς. Να παίζει θέατρο στις συνεντεύξεις τύπου. Να σκύβει το κεφάλι και να φωνάζει «θάνατος».

ΜΕΤΑΞΥ μας, ο Αλέφαντος είναι πολύ πιο ήπια περίπτωση. Και το κυριότερο, πιο ειλικρινής. Το δικό του παραμύθι, είναι πολύ μικρότερης εμβέλειας. Δεν φτάνει μέχρι το υπερπέραν. Δεν ανεβαίνει στο (δήθεν) Άγιον Όρος, να ρωτήσει τον γέροντα, κάθε φορά που είναι να πιάσει δουλειά. Ο Αλέφαντος σε σχέση με τον Αναστασιάδη, είναι λίαν σοβαρός. Κι έχει και τη πλάκα του. Ιστορία έχει γράψει, με το «μάθε μπαλίτσα από τον άρχοντα». Με τον Αναστασιάδη τρομάζεις. Όταν βγαίνει και λέει, «αφήνω την ομάδα στα χέρια της βασίλισσας στα χέρια της Παναγιάς», παίρνεις δρόμο και φεύγεις. Τέτοιο δούλεμα σε τόσο υψηλό, επίπεδο, δεν είναι για γέλια. Κι εδώ σε θέλω κάβουρα, να περπατάς στα κάρβουνα. Ποιο από τα δύο, είναι το χειρότερο. Να πουλάει τρέλα, η να τα πιστεύει;

ΚΑΙ στη τελική αν είναι ν’ αφήσουνε την εθνική ομάδα, στα χέρια της Παναγιάς και να κάνουνε το σταυρό τους, όλοι μαζί να πατήσει κουμπί, δεν χρειάζονται μεσάζοντες. Κατεβάζουνε έναν καλόγερο από το (δήθεν) Άγιο Όρος που λέγαμε τον βάζουνε στο πάγκο και καθαρίζουνε. Την ίδια δουλειά θα κάνει με τον Άγγελο και πολύ καλύτερα μάλιστα. Σε ότι έχει να κάνει με τις προσευχές και την επίκληση της Παναγιάς, είναι η ειδικότητά του. Το έχει πάρει το κολάι. Και θα τους έρθει και πιο φτηνός.

Στη μουσική επιλογή, Σωτήρης Ζήσης και Αλέξης Αποστολάκης των Blues Wire, σολάρουν.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…