Ο Παναθηναϊκός μπορεί να γίνει… ελληνική Μπαρτσελόνα

Οι οπαδοί των ελληνικών ομάδων θα ζηλεύουν πάντα αυτές του εξωτερικού. Γενικά θα ζηλεύουμε το ποδόσφαιρο που παίζεται στις προηγμένες χώρες. Το γιατί ποδοσφαιρικά είναι πιο ψηλά από εμάς φυσικά και είναι μία μεγάλη κουβέντα. Η Μπαρτσελόνα είτε τη συμπαθείς είτε όχι έχει μία φιλοσοφία.

Στηρίζεται πολύ στα δικά της παιδιά και προσθέτει ποδοσφαιριστές που μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Το γιατί οι δικοί μας σύλλογοι δεν έχουν περισσότερους Έλληνες από την Ακαδημία τους και λίγους αλλά πραγματικά καλούς ξένους, αφού τα χρήματα δεν αρκούν για να έρθουν τοπ επιπέδου παίκτες, είναι κάτι που όλοι κατά καιρούς έχουμε επιχειρήσει να αναλύσουμε. Το πιθανότερο είναι γιατί οι διοικήσεις δεν τολμούν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Γιάννης Αλαφούζος. Ενώ ήξερε τα οικονομικά προβλήματα, δεν τόλμησε, αλλά έκανε τα λάθη που κάνουν σχεδόν όλοι.

Ο Παναθηναϊκός αυτή τη στιγμή διαθέτει πολλά ταλέντα και το έχουν δείξει στα έως τώρα παιχνίδια στη Σούπερ Λίγκα. Κανείς δεν γνωρίζει το ταβάνι τους και που μπορεί να φτάσουν, ωστόσο, δεδομένα αξίζει να επιμείνει κάποιος. Η Κ19 επίσης έχει στο ρόστερ της πολλά παιδιά που έχουν αποδείξει στις κατηγορίες τους ότι έχουν την ποιότητα να κάνουν πρωταθλητισμό.

Θα είναι, λοιπόν, ό,τι καλύτερο να προωθηθούν την επόμενη σεζόν κι άλλα παιδιά. Σε ένα ρόστερ 25-26 παικτών, αν οι μισοί είναι από την Ακαδημία, τότε αυτόματα μειώνεις το κόστος. Και τα χρήματα που έχεις τη δυνατότητα να διαθέσεις, μπορούν να καταλήξουν σε λιγότερους ξένους, αλλά ικανούς να κάνουν τη διαφορά και φυσικά θα έχεις την ευκαιρία να αγοράσεις και ό,τι καλύτερο υπάρχει εντός συνόρων.

O Πιεμπονγκσάντ ακόμα δεν γνωρίζουμε πόσα χρήματα θέλει να βάλει και τι σκοπεύει να κάνει με το μπάτζετ. Θα το αυξήσει ή απλά θα το διατηρεί σε ένα επίπεδο, όπως το σημερινό; Αν συμβεί το δεύτερο τότε η συζήτηση είναι εκ των ουκ άνευ. Θα πρέπει να στηριχθεί στα τμήματα υποδομής θέλοντας και μη. Στην περίπτωση που αποφασίσει να το αυξήσει, τότε με τους Δώνη, Νταμπίζα θα πρέπει να χαράξουν μία γραμμή αξιοποίησης των ταλέντων που έχει ο σύλλογος.

Σαφώς και ο Παναθηναϊκός πρέπει να πουλάει στο εξωτερικό. Αρκεί να πουλάει ακριβά. Να μην ξεπουλάει και να μην εκποιεί την περιουσία του. Να πουλάει 1-2 παίκτες ακριβά και μ’ αυτά να ενισχύεται και να συντηρείται. Αν είναι να το αυξήσει ο Πιεμπονγκσάντ για να ξεκινήσει ένα αλισβερίσι με ομάδες που έχει διασυνδέσεις και να πηγαινοέρχονται παίκτες (το αναφέρω γιατί είναι ένα σενάριο που ακούγεται), τότε το πιθανότερο είναι να καταδικαστεί η όποια προσπάθεια.

Το «τριφύλλι» έχει πολύτιμους λίθους στο ρόστερ του. Είναι υποχρεωμένο να στραφεί στην ιστορία του, να χτίσει γύρω από τα ελληνόπουλα. Έτσι, όπως είναι τώρα διαμορφωμένη η κατάσταση με μαθηματική ακρίβεια, θα είναι ο κύριος αιμοδότης των Εθνικών μας ομάδων. Θα ανεβαίνει αυτόματα η αξία των παικτών, οι ξένοι θα κοιτούν όλο και περισσότερο στον Παναθηναϊκό και το όνομα του συλλόγου θα γιγαντωθεί εκ νέου.

Όπως και να έχει, οι «πράσινοι» έχουν μπροστά τους μία χρυσή ευκαιρία να γίνουν κάτι σαν τη Μπαρτσελόνα. Στη νοοτροπία και τη φιλοσοφία εννοούμε για να μην παρεξηγηθούμε κι αρχίσουν οι ειρωνείες. Διότι για να γίνεις Μπαρτσελόνα χρειάζονται πολλά ακόμα. Βλέπουμε εδώ και χρόνια ακόμα και τις Ρεάλ Μαδρίτης, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Μπάγερν, Άρσεναλ, Ντόρτμουντ (δεν συζητάμε για τον Αγιαξ), που έχουν εκατομμύρια στο ταμείο τους, να βγάζουν παίκτες από τα σπλάχνα τους. Δεν γίνεται να μην το επιδιώκει ο Παναθηναϊκός και γενικά κάθε ελληνική ομάδα.