Η αυτοκτονία του μπατίρη-μπακάλη, που ντύθηκε Άη Βασίλης

Ο Άγιος Βασίλης δεν πηγαίνει παντού και δεν εμφανίζεται σε όλους, τα καημένα τα παιδάκια της Αφρικής δεν τον έχουν δει ποτέ. Άλλα παιδιά όπως αυτά των υπερκαταναλωτικών κοινωνιών, τα επισκέπτεται πάντα.

Στα δικά μας μέρη, έσκασε μύτη νωρίτερα από το προβλεπόμενο, όχι στις γιορτές των Χριστουγέννων, αλλά τη μέρα που γιορτάζει ο Αβραάμ, στις 9/10! Τονίζω την γιορτή, για να καταλάβουμε πως τίποτα στη ζωή, δεν είναι τυχαίο.

Αυτός ο Άη Βασίλης, ο δικός μας δηλαδή, είχε την κλασική γενειάδα και πίσω από αυτήν κρυβόταν το πρόσωπο πρώην μπακάλη πολυτελείας, νυν μπατίρη και ιδιοκτήτη ΠΑΕ γειτονιάς, που επισκέφτηκε τον Περέιρα, ζητώντας του να ορίσει ξένους διαιτητές στον αγώνα με τον ΠΑΟΚ.

Όντας μπατίρης και παριστάνοντας τον επενδυτή με χρήματα της ΕΡΤ ο σάκος του ήταν άδειος, το δώρο που μας έκανε όμως ήταν ανυπολόγιστης αξίας, ίσως και το μισό πρωτάθλημα.
Δε μπορείτε να φανταστείτε τη χαρά μας, δε θα μπορούσε να υπάρχει μεγαλύτερο δώρο και τον επόμενο αιώνα ας μην μας έρθει ο κανονικός Άη Βασίλης. Χαλάλι…

Δε θέλω να ευλογήσω τα γένια μου, ίσως όμως να έβαλα κι εγώ το χεράκι μου, όταν πριν τον αγώνα κυπέλλου όπου το ίδιο πρόσωπο, για να ικανοποιήσει την αλαζονεία του αμνού του, είχε ζητήσει ξένο διαιτητή, αφού όμως είχε ορισθεί ο Σιδηρόπουλος (!!!). Είχα αναρωτηθεί τότε αν θα έκανε κάτι ανάλογο, όταν ερχόταν η στιγμή να επισκεφτούμε εμείς το Χαρίλαο και μάλιστα, όχι σε αδιάφορο παιγνίδι. Και να, που έπεσε στην παγίδα..

Μου αξίζει θαρρώ κάτι περισσότερο από εύφημος μνεία, το να εγκλωβίσεις καθ έξιν προπαγανδιστές, ρίχνοντάς τους στο λάκκο που έσκαβαν,
δεν είναι τόσο απλό.

Όχι όμως όταν γνωρίζεις τα κουμπιά τους, όπως πχ τη μεγαλομανία τους, που τους κάνει να θέλουν να παραστήσουν πως αποτελούν μια οντότητα, ενώ κανονικά είναι το απόλυτο τίποτα. Αυτό, σε συνδυασμό με την τακτική κλάψας που εφαρμόζουν, δημιουργεί ένα εκρηκτικό κοκτέιλ.

Το να παίζεις το ματς της ζωής σου, εντός έδρας και να ζητάς ξένο διαιτητή, είναι αυτοκτονικό!

Η μεγαλύτερη πλάκα είναι πως στα μεταξύ μας παιγνίδια, τα σφυρίγματα που έχουν πάρει θα τα ζήλευε κι ο γαύρος τις εποχές της παράγκας.
Το μόνο που έχουν να χρεώσουν σε εμάς, είναι μια πνιγμένη κόκκινη στον ΓΧ για μαρκάρισμα επί του Καράμπελα, που δεν ήταν σκέτη κόκκινη αλλά έπρεπε να συνοδευτεί και με απέλαση. Ο διαιτητής Σταυρίδης προφανώς δεν το είδε, αφού όχι μόνο δεν έδωσε κίτρινη, αλλά ούτε καν φάουλ! Το δολοφονικό του μαρκαρίσματος φάνηκε στο ριπλέι, μέσα στο γήπεδο δεν το κατάλαβαν ούτε οι παράγοντες που βρίσκονταν στη σουίτα των φιλοξενούμενων. Προχθές στο Ξάνθη-Λάρισα, ο διαιτητής έδωσε φάουλ και κίτρινες κάρτες για ξεκάρφωμα, όλοι ξέρουμε πως λειτουργούν όταν θέλουν να καλύψουν τις ενοχές τους.

Και πάμε τώρα στα δικά μας.
Τη σεζόν 2008-9, ο Βιτόλο κλάδεψε εν ψυχρώ και με φανερή πρόθεση τον Βιειρίνια από πίσω, δεν είχε στόχο τη μπάλα, ο τελευταίος είχε ξεφύγει. Το αποτέλεσμα ήταν να κυκλοφορεί τους επόμενους μήνες με πατερίτσες. Σεπτέμβρης ήταν αρχές του πρωταθλήματος, ο παίκτης ξαναέπαιξε μπάλα την επόμενη σεζόν. Ο Βιτόλο παρατηρήθηκε με κίτρινη κάρτα.

Το 2011-12, πάλι στην Τούμπα, ο ΠΑΟΚ προηγήθηκε με 4-0 του αντιπάλου στο πρώτο κιόλας 45λεπτο, το τελικό σκορ είναι 4-1 κι ο γηπεδούχος ολοκλήρωσε το ματς με εννιά (!!!) παίκτες. Ήταν το παιγνίδι που ο Δώνης σε κατάσταση αμόκ κυνηγούσε τον Κάκο στα αποδυτήρια. Πείτε μου εσείς με ποια λογική ομάδα που κάνει πάρτι προηγούμενη με 4-0 στο ημίχρονο, μπορεί να χάσει την αυτοσυγκέντρωση της και να αποχωρήσει από το γήπεδο, με σπασμένα τα νεύρα. Το ίδιο και ο κόσμος της.

Το 2014 στον Χαρίλαο αυτή τη φορά, ο αγώνας ξεκίνησε με δυο δολοφονικά μαρκαρίσματα σε Στοχ και Λούκας από ποδοσφαιριστές-καράτε κιντ.

Όσοι είστε θαυμαστές του Μπρους Λι κι έχετε καιρό να δείτε ταινία του, μπορείτε να βάλετε το βίντεο του αγώνα και να μου πείτε αν υπερβάλλω έστω και στο ελάχιστο. Ο διαιτητής Κομίνης (!!!!) που ήταν μπροστά στις φάσεις πάλι καλά που έδωσε φάουλ, ξέχασε τις κάρτες όμως. Επέμεινε να τις ξεχνάει όταν κάποιος Αγκάνθο που είχε πάρει άδεια από σανατόριο για να κλείσει την καριέρα του στο τελεφερίκ της γειτονιάς, κατ΄επανάληψη κλοτσούσε, έφτυνε προκαλούσε, θυμήθηκε όμως πως υπάρχει κόκκινη για τον Κάτσε.
Την χρονιά εκείνη αυτομόλησαν στη Γ, η προϊστορία τα επόμενα χρόνια έχει παύλες, οπότε δεν υπάρχει κάτι άξιο αναφοράς στις χρονιές που ακολούθησαν.

Για να εμπεδώσετε το προπαγανδιστικό τους ταλέντο, η καρατιά του ΓΧ έγινε σημαία τους, τα υπόλοιπα ξεχάστηκαν μετά την προβολή τους στην Αθλητική Κυριακή.
Στο ενδιάμεσο της μίνι αναδρομής καταγράφηκε η σφαγή του αιώνα με τον Σπάθα και σημειώστε παρακαλώ πως οι αρχικές αναφορές, αφορούν αγώνες που έγιναν στην Τούμπα!

Στο Χαρίλαο, δεν υπάρχει ούτε για δείγμα έστω, ανάποδο πλάγιο άουτ που πήρε ο ΠΑΟΚ. Ανέκαθεν ανίσχυροι παρασκηνιακά, μονίμως ουρές των ισχυρών όμως, πότε του Πατέρα και πότε Μαρινάκη, με καραβιές δανεικών, ήταν το γραμμάτιο που εισέπρατταν για τις υπηρεσίες τους στο σύστημα. Να ορίζονται στα παιγνίδια με τον ΠΑΟΚ φιλικοί και μιλημένοι από τα αφεντικά τους διαιτητές, ώστε να ξεχαρμανιάζουν, η ύπαρξή τους άλλωστε δεν περιλαμβάνει άλλα ενδιαφέροντα.

Ευνούχισαν λοιπόν και τη μοναδική τους ελπίδα, να ορισθεί διαιτητής δασκαλεμένος από τον Θωμά, σε μια χρονιά που ακόμα και μέσα στην Τούμπα έγιναν όργια, για χάρη του Απόλλων Σμύρνης.

MUST READ

Οι Ισπανοί βάζουν στο… παιχνίδι και τον Ολυμπιακό – Το μεγάλο ενδιαφέρον και ένα «καυτό» καλοκαίρι

Και θέλετε τώρα, να μην ανοίξουμε σαμπάνιες που έβαλαν μόνοι τα χεράκια τους κι έβγαλαν τα ματάκια τους, αποδεικνύοντας πως είναι οι μεγαλύτερες ψωνάρες στην ποδοσφαιρική ιστορία της χώρας, αφού θυσίασαν την ουσία, στο βωμό της επικοινωνίας.