Στο πάγκο ο Κανένας κι ο Τίποτας

ΔΕΝ έχει παιχνίδια το Σαββατοκύριακο, σταματήσανε να μιλάνε οι προπονητές. Η δουλειά των προπονητών απανταχού στον πλανήτη δεν περιορίζεται στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Ταυτόχρονα ασκούν και το ρόλο του κυβερνητικού εκπροσώπου. Μιλάνε και δίνουν απαντήσεις. Όχι για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα της ομάδας που δουλεύουν. Για τη πάρτη τους γίνονται Τζανακόπουλοι. Κι όχι άπαξ της εβδομάδος, μετά τα παιχνίδια. Το λόγο τον λαμβάνουν ανά τακτά διαστήματα. Όποτε κρίνουν αυτοί ότι πρέπει να μιλήσουν. Για να προστατεύσουν τη δουλειά τους. Από τον Μουρίνιο, μέχρι τον Μπάμπη τον Τεννέ.

ΠΟΛΥ περισσότερο έχουν αυτό το χούι οι Έλληνες προπονητές. Λόγω ανασφάλειας. Ο Δώνης για παράδειγμα, τα πρώτα χρόνια της καριέρας του, το είχε παρακάνει. Είχε γίνει κουραστικός. Αυτή τη φορά στον Παναθηναϊκό δείχνει ήρεμος και σίγουρος για τον εαυτό του. Παρά ταύτα, στο πρώτο,παιχνίδι που δεν κέρδισε τη πέταξε τη χοντράδα. Τι βρήκε να πει μετά το ένα-ένα στη Τρίπολη; «Λειτούργησε αρνητικά για μας, η παρουσία του κόσμου. Δεν μπορέσαμε να το διαχειριστούμε». Δηλαδή βγήκαν στο γήπεδο οι ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού, είδανε τις εξέδρες τίγκα από δικούς τους οπαδούς, αιφνιδιαστίκανε και τους κοπήκανε τα πόδια.

ΚΙ όταν σώνει και καλά ψάχνεις να βρεις δικαιολογίες η πας να κάνεις, το άσπρο-μαύρο σαν τον Τζανακόπουλο, θα εκτεθείς. Ένας απ αυτούς που κάνουν πάντα στοχευμένες δηλώσεις είναι ο Ουζουνίδης. Πριν από το ντέρμπι, λέει τη μεγάλη κουβέντα: «Αν παίξουν με τον Ολυμπιακό όπως έπαιξαν με την Μπενφίκα (που έπαιζε με 10) θα νικήσουν». Άρα αν δεν κερδίσουν, ποιος θα φταίει; Μήπως ο διοικητικός ηγέτης που δεν έκανε μεταγραφές; Μήπως ο προπονητής που δεν τους έστησε σωστά ή ο γυμναστής που έχουν αποδεκατιστεί από τους τραυματισμούς; Όχι. Τα παλιόπαιδα οι ποδοσφαιριστές θα φταίνε. Και το έχουμε συμφωνήσει αυτό από σήμερα.

ΟΠΩΣ στον Παναθηναϊκό, έφταιγε πάντα ο Αλαφούζος, κι ο Μαρίνος ήταν ο Άτλαντας που σήκωνε στα χέρια του τον Παναθηναϊκό (έχει γραφτεί αυτό, έτσι ακριβώς). Ο οποίος Μαρίνος, που τον αποθέωνε η Θύρα 13 ακόμη και στις ήττες, δήλωνε: «Αν στη διοίκηση πιστεύουν ότι μπορεί να πορευθεί ο Παναθηναϊκός μόνο με ταλαντούχα παιδάκια της Κ-20, θα είναι λάθος. Δεν γίνεται να σηκώσουν το βάρος μιας τέτοιας ομάδας». Παιδάκια σαν τον Μπουζούκη, που είχε πει στη διοίκηση «διώξτε τον δεν κάνει». Και σαν τον Χατζηγιοβάννη, που τον έβαζε στη χάση και στη φέξη κανένα δεκάλεπτο.

ΚΑΙ είδαμε εφέτος τι μπορούνε να κάνουνε αυτά τα παιδάκια. Σαν το περίφημο «you can’t win anything with kids» του Άλαν Χάνσεν για τη Γιουνάιτεντ των αδελφών Νέβιλ, του Σκόουλς, του Γκιγκς και του Μπέκαμ. Και είδαμε τι έκανε η Γιουνάιτεντ με αυτά τα kids. Πόσες φορές είχαμε διαβάσει πέρυσι ότι «αν δεν ήταν κι ο Ουζουνίδης», αυτός που κρατάει την ομάδα κλπ. Μέχρι που έφυγε ο Ουζουνίδης, κι ο Παναθηναϊκός που πήγαινε για υποβιβασμό έχει πάρει περισσότερους πόντους στο γήπεδο από την ΑΕΚ του Μαρίνου Ουζουνίδη. Κι όχι μόνο αυτό: έχει βγάλει και δύο-τρεις παίκτες, η πώληση των οποίων θα μπορούσε να ξεχρεώσει τον Παναθηναϊκό οριστικά.

ΞΕΦΥΓΑΜΕ όμως. Ο Ουζουνίδης έλεγε ότι αν παίξουν όπως με την Μπενφίκα θα νικήσουν. Τελικά, η ΑΕΚ δεν τον κέρδισε τον Ολυμπιακό. Κι αν το έβαζε ο Φετφατζίδης στα χασομέρια θα έχανε. Δηλαδή, δεν παίξανε τα παιδιά όπως με τη Μπενφίκα; Μην το κουράζουμε. Μέχρι τώρα που μιλάμε, ο Μαρίνος είναι στο άλογο καβάλα. Την ομάδα στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ την έβαλε. Το ένα εικοσάρικο εκατομμύρια είναι παρκαρισμένα στο ταμείο. Έχασε από τον ΠΑΟΚ. Οι ίδιοι βγήκαν και είπανε ότι η ΑΕΚ έπαιξε τη καλύτερη μπάλα ever, στη Τούμπα. Δεν κέρδισε τον Ολυμπιακό; Με ποιους; Όταν έχει στο πάγκο τον Κανένα και τον Τίποτα.

ΠΕΡΥΣΙ που ο Παναθηναϊκός, ήτανε να μασάς και να φτύνεις έφταιγε ο Αλαφούζος. Και σαφώς ήθελε «σκότωμα», όταν άφησε τον Κωνσταντίνο Διαμαντόπουλο τον μάνατζερ του Μαρίνου, να κάνει όλες τις μεταγραφές. Εν λευκώ. Κι ακριβές μεταγραφές. Όχι τίποτα λιοντάρια. Και ψώνισε από σβέρκο. Εφέτος στην ΑΕΚ, ένα χαφ που ήθελε δεν του πήρανε. Για εξτρέμ που επίσης ήθελε, βρήκανε εύκαιρο και του φέρανε τον Γιαννιώτα. Ταυτόχρονα υπάρχει και η δικαιολογία των απουσιών. Η ομάδα, ποτέ δεν έπαιξε κομπλέ. Λες και για τους μυϊκούς τραυματισμούς φταίει το κακό μάτι. Κι όχι το προπονητικό τιμ. Από τούδε και στο εξής που θα επιστρέφουν οι τραυματίες θα κριθεί ο Ουζουνίδης. Στο γήπεδο. Όχι στα λόγια.

Στο τραγούδι της ημέρας οι Loose Marbles (μουσικοί του δρόμου).

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»