Παλιόπαιδο ο Φορτούνης, πού νομίζει ότι βρίσκεται; Σε γήπεδο;

Βράδυ Κυριακής σερφάριζα στο διαδίκτυο λόγω της ημέρας κι έβλεπα παντού αναρτήσεις, για τα κακά λόγια που είπε ο Φορτούνης, μόλις έβαλε το γκολ. Πιπέρι στο στόμα του παλιόπαιδου, πως τολμά και μιλά έτσι, σε γήπεδο νομίζει ότι βρίσκεται;

Η πλάκα είναι πως οι δημοσιογκράφιτυ καταδίκαζαν το μπινελίκι, μιλώντας για απαράδεκτη, απρεπή συμπεριφορά, πειθαρχικώς ελεγκτέα και παρόμοια Κυριακοθωμαιδίστικα, στους τίτλους όμως έγραφαν «δείτε το βίντεο με τον Φορτούνη, να βρίζει τους φιλάθλους».
Καπάκι άρθρο για το κακό παιδί, ξανά προβολή του βίντεο.
Είπαμε, παλιόπαιδο ο Φορτούνης, αλλά να κερδίσουμε κάνα κλικ, πως θα γίνει!
Ηθικολόγοι είμαστε, όχι μ@λ@κες…
Κι όταν γράφουμε «αυτά δεν πρέπει να συμβαίνουν», εννοούμε το ακριβώς αντίθετο, αυτά πουλάνε άλλωστε…

Ο Χρήστος Δημόπουλος δεν έφυγε με καλό τρόπο από τον ΠΑΟΚ, επιστρέφοντας στην Τούμπα ως αντίπαλος με την πράσινη φανέλα λοιπόν , μας κάρφωσε ένα χατ τρικ και το γιόρτασε κάνοντας το γύρο του γηπέδου, εξηγώντας μας στη νοηματική, αυτό που μας είχε κάνει.
Περιττό να σας πω ότι έγινε το έλα να δεις, αλλά ήταν ωραίο, γι αυτό και το θυμάμαι ακόμα.

Πρόσφατα σε μια αναφορά για τον Σαλπιγγίδη, έγραφα πως δεν ήμουν από εκείνους που τον έβριζαν, ούτε όταν έφυγε, πόσο δε όταν επέστρεψε.
Αν υπήρχε μια φάση που μου την έδινε με την περίπτωση του, ήταν πως όταν πετύχαινε γκολ σε βάρος μας όχι μόνο δεν πανηγύριζε, αλλά έσκυβε το κεφάλι, λες και ήταν μαθητής που απέτυχε στις εξετάσεις.
Θα προτιμούσα να πιάσει επιδεικτικά το σημείο ανάμεσα στα σκέλια του, να του πω κι εγώ μια αλήθεια για την αξιότιμη κυρία θεία του, ν΄ανέβει λίγο η θερμοκρασία και γι αυτό πηγαίνουμε γήπεδο άλλωστε.
Αλλιώς θα προτιμούσαμε τον κινηματογράφο.

Το ποδόσφαιρο και όλα τα λαοφιλή αθλήματα είναι βιομηχανίες παραγωγής συναισθημάτων, γι αυτό συνεχίζουν να συναρπάζουν τόσο κόσμο.
Θυμάμαι ένα παλιότερο ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός στο μπάσκετ, όπου μόλις εμφανίστηκε η αποστολή των φιλοξενούμενων, το γήπεδο άρχισε να σείεται από συνθήματα κατά του Νίκου Μπουντούρη, που ήταν τότε τιμ μάνατζερ του γαύρου.
Δικό μας παιδί ο Νίκος και μεγάλη μου αδυναμία, μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση και στο ημίχρονο τον βρήκα και τον ρώτησα τι είχε συμβεί. Η απάντηση του ήταν αφοπλιστική:
«Καλά μου κάνουν, σε ένα ματς όταν ήμουν αθλητής, με έβριζαν κι ήμουν τόσο εκνευρισμένος, που φεύγοντας τράβηξα ένα πανό και το ξεκρέμασα. Έχουν δίκιο λοιπόν, χαρακτήρα θα μου κρατήσουν;»

Ανέφερα το παραπάνω για να εξηγήσω πως ίδιο συναίσθημα βγάζουν και οι πρωταγωνιστές, δε θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, άρα τι ψάχνουμε να βρούμε;
Τον Φορτούνη συγκεκριμένα προφανώς του είπαν κάτι, ενδεχομένως να υπάρχει κάποιο προηγούμενο, στα τόσα χρόνια που γυροφέρνω σε κερκίδες σπάνια θυμάμαι αθλητή, να προκαλέσει την κερκίδα, χωρίς λόγο.
Οι φίλαθλοι λένε, πετάνε, βρίζουν, συμπεριφορές που θεωρούνται κομμάτι της γηπεδικής κανονικότητας, οι αθλητές, οι προπονητές, οι παράγοντες ζουν τους αγώνες με την ίδια ένταση, έχουν τις αγωνίες τους, ίσως πιο αυξημένες ως επαγγελματίες.

Ως οπαδός λοιπόν έχω το δικαίωμα να σύρω τα εξ΄αμάξης στον κάθε Φορτούνη, Μπουντούρη, Δημόπουλο κλπ, όταν εκείνος με τη σειρά του μου δείξει αυτό που φώναζα εγώ ότι έκανα στη μαμά του, είναι κ@λόπαιδο κι αλήτης.
Καλώς ή κακώς έτσι είναι η φύση των αθλημάτων, οι πράξεις και οι συμπεριφορές του καθενός προσαρμόζονται πάντα στο περιβάλλον που συμβαίνουν. Το να πάει γκόμενα σε μπιτς μπαρ φορώντας ένα κορδόνι στον πισινό είναι φυσιολογικό, δε μπορεί έτσι όμως να πάει στην εκκλησία.
Κάποιες φορές διαβάζω σαγόνια κι αναρωτιέμαι, ποιος να είναι άραγε ο ιδεατός κόσμος για εκείνον;

Αυτός που αν χαλβαδιάζει κάποιος τη συνοδό σου σε νυχτερινή έξοδο, πρέπει να του πεις ευγενικά «αποστρέψατε φίλτατε τους οφθαλμούς σας από την συνοδό μου»..
Αν είναι έτσι, να μας βγάλουν το αίμα για να μην ανεβαίνει στο κεφάλι, να μας αφαιρέσουν και τα νεύρα, να μας ενσωματώσουν μπαταρίες και να προχωράμε σαν τηλεκατευθυνόμενοι…
Στα δικά μου μάτια ως οπαδό, ποδοσφαιρόφιλο κλπ, η πράξη του Φορτούνη δεν είναι καταδικαστέα, είναι απολύτως ανθρώπινη και φυσιολογική, για τα γηπεδικά δεδομένα.

Κάποτε ο Κλάους είχε πανηγυρίσει με τον ίδιο τρόπο γκολ σε βάρος του γαύρου και όχι μόνο δε με χάλασε, αλλά έκανα αναπαράσταση κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ, το βρίσκω υποκριτικό να με χαλάει ο Φορτούνης, επειδή αγωνίζεται σε άλλη ομάδα και δεν το έκανε για πάρτη μου.
Θα ήθελα πάρα πολύ να το κάνει κάποιος δικός μας στο ΟΑΚΑ ή στο Καραΐσκάκη, ακόμα δε μπορώ να χωνέψω πως ο Βούκοβιτς ξέσπασε σε κλάματα και δεν τους έκανε το ίδιο…
Προς αποφυγή παρερμηνειών, η αναφορά μου επικεντρώθηκε στον κώδικα ηθικής και όχι στον αντίστοιχο, ποινικού, αθλητικού δικαίου, ο οποίος ορθώς προβλέπει ποινές για παρόμοιες παρεκτροπές.

Ο Φορτούνης πρέπει να τιμωρηθεί, όπως καλώς τιμωρήθηκε ο Πασχαλάκης για τη χειρονομία στο Ηράκλειο, όπως ο Σαββίδης για τη μπούκα στον αγωνιστικό χώρο, όπως δεν τιμωρήθηκε ο Μπακάκης, που παραμένει….ασύλληπτος για το μπινελίκι που έριξε σε φίλους του ΟΦΗ.
Αυτό το κομμάτι όμως αφορά τους αθλητικούς εισαγγελείς και τους δικαστές, από ηθικής πλευράς κανένας αθλητής που παρεκτρέπεται και μάλιστα σε επίπεδα που περιορίζονται σε χειρονομία, ή σε μια κουβέντα παραπάνω, δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως εγκληματίας.

MUST READ

Αν είσαι Μεντιλίμπαρ, τι διαλέγεις;

Αν υπάρχουν κάποιοι που μου προκαλούν αηδία, είναι οι Φαρισαίοι με τα πληκτρολόγια, που πουλάνε αυτό που οι ίδιοι αποκαλούν ως προσβλητικό ή χυδαίο, γαρνίροντας το με μαθήματα ηθικής…