Ο Παϊρότζ, η… αγωνία του Αλαφούζου να βγει από το κάδρο και οι προσδοκίες

Πρωί- πρωί και χωρίς κανείς να το περιμένει έσκασε η ανακοίνωση από τον Γιάννη Αλαφούζο για την αλλαγή σελίδας στο ιδιοκτησιακό του Παναθηναϊκού. Ο ιδιοκτήτης της ομάδας και κάτοχος της πλειοψηφίας των μετοχών της, γνωστοποίησε την συμφωνία με την πλευρά του Ταϊλανδού επιχειρηματία χωρίς να ξεκαθαρίζει στον απόλυτο βαθμό τι ακριβώς περιλαμβάνει το deal, τι πρόκειται να γίνει την επόμενη μέρα και κυρίως αν ο ίδιος είτε άμεσα- που αποκλείεται – είτε στο απώτερο μέλλον αποτελέσει παρελθόν για τον Σύλλογο. Αυτό που προκαλεί, ως ένα βαθμό ειδικά όταν μιλάμε για τέτοια μεγέθη ομάδων, θυμηδία είναι ο αυτοθαυμασμός του γράφοντος για τον αγώνα που κάνει ώστε να απεμπλακούν οι πράσινοι από τον κυκεώνα χρεών στα οποία είχαν περιέλθει όταν τους ανέλαβε. Λες και από την μέρα, που μπήκε ο ίδιος ο Σύλλογος είναι αυτό που λέμε ο ορισμός της φερεγγυότητας με τακτικές πληρωμές προς όλους. Ούτε να γελάσεις δεν μπορείς πλέον.

Ο Γιάννης Αλαφούζος δείχνει πως δεν έχει αποφασίσει τι θέλει να κάνει με τον Παναθηναϊκό. Είτε είναι θέμα δικής του θέλησης ή διάθεσης, είτε δεν έχει πειστεί σε απόλυτο βαθμό για το ύψος ή την ικανότητα πραγματοποίησης της επένδυσης από την Pan Asia Investments. Η τελευταία παράγραφος της ανακοίνωσης που μιλά για συλλογικές προσπάθειες θολώνει απόλυτα το τοπίο και δημιουργεί αρκετά ερωτηματικά και συνειρμούς. Η αρχική αίσθηση περί αλλαγής σελίδας και νέου ιδιοκτήτη μετατρέπεται μέρα με τη μέρα σε συνιδιοκτησία στην καλύτερη των περιπτώσεων. Η ανακοίνωση δεν ξεκαθαρίζει ούτε σε τι φάση είμαστε. Η λέξη συμφώνησε δεν δείχνει ολοκλήρωση, αλλά πρόθεση. Δεν έχουν μπει χρήματα, από όσα είναι γνωστά μέχρι ώρας, όποτε η συμφωνία απέχει ακόμα. Δυστυχώς ο μεγάλος αθηναϊκός Σύλλογος παραμένει δέσμιος των ορέξεων του ανθρώπου που τον οδήγησε ένα βήμα πριν τον απόλυτο αφανισμό και εξευτελισμό. Οι γκρίζες ζώνες που βγαίνουν ως συμπέρασμα από το σημερινό κείμενο είναι περισσότερες και αυτές που θεωρούν ότι υπάρχουν στο Αιγαίο οι Τούρκοι.

Στα δικά μου μάτια δεν υπάρχει ούτε Ταϊλανδός, ούτε αποχώρηση του Αλαφούζου σύντομα. Απλώς η σημερινή ιδιοκτησία γνωρίζοντας ότι αποτελεί persona non grata για όλους τους υγιώς σκεπτόμενους φιλάθλους της ομάδας προσπαθεί εναγωνίως να βγει από το κάδρο. Δεν θέλει όμως και να αφήσει τώρα τα ηνία που το σύνολο του Έλληνα κόουτς ξαναγέμισε προσδοκίες τον κόσμο ψάχνοντας τον τρόπο να καρπωθεί μέρος της επιτυχίας του φετινού εγχειρήματος. Μια επιτυχία που ανήκει αποκλειστικά στον Γιώργο Δώνη, τον Νίκο Νταμπίζα, τους συνεργάτες τους και τους ποδοσφαιριστές, ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΛΛΟ. Μην γελιέστε. Εάν οι πράσινοι είχαν ξεκινήσει διαφορετικά στο πρωτάθλημα θα είχαν τρέξει οι εξελίξεις πολύ γρήγορα. Το μόνο στο οποίο ελπίζω είναι να μην έχουν οσμιστεί «αίμα» με την πιθανή πώληση των μικρών του Παναθηναϊκού για να σβηστούν αμαρτίες άλλων…