Ο σύλλογος που έγινε η αγαπημένη ομάδα όλης της Ελλάδας πρέπει να έχει την αντιμετώπιση που της αξίζει.
Πολλοί από αυτούς που ειρωνεύονται, κοροϊδεύουν, μιλούν με ασέβεια για τον μπασκετικό Άρη, είτε του χρωστάνε πολλά για την καριέρα που έκαναν μετέπειτα, εξαιτίας της εμπορικότητας που απέκτησε το άθλημα, είτε μεγάλωσαν βλέποντας τον, περιμένοντας κάθε Πέμπτη να απολαύσουν το θέαμα που προσέφεραν ο Γκάλης, ο Γιαννάκης και τα άλλα παιδιά.
Ο Άρης φυσικά δεν είναι η ομάδα της χρυσής δεκαετίας. Δεν είναι τώρα η ομάδα που σάρωσε τα πάντα στο πέρασμα της, ο σύλλογος που έγινε ο μοναδικός όλων των Ελλήνων, που ερήμωνε τη χώρα και έκλεινε θέατρα , εστιατόρια και κινηματογράφους. Πρόλαβε, όμως, να δημιουργήσει πολύ μεγάλο κόμπλεξ και αίσθημα κατωτερότητας σε αρκετούς, το οποίο βγαίνει και εκδηλώνεται με την παραμικρή ευκαιρία.
Το ότι ο Άρης βρίσκεται σε ένα δύσκολο φεγγάρι δεν σημαίνει ότι έχει κανείς δικαίωμα να μην τον σέβεται, σε όποια θέση και όποιον ρόλο και αν έχει στο άθλημα που λέγεται μπάσκετ. Του χρωστάτε, δεν σας χρωστάει.
Η διοίκηση της ΚΑΕ οφείλει να πάρει τα μέτρα της και σε καμία περίπτωση να μην δέχεται να τυγχάνει η ομάδα αυτής της αντιμετώπισης. Είναι διοίκηση στον Αυτοκράτορα του ελληνικού μπάσκετ και πέρα από όλες τις δυσκολίες, έτσι πρέπει να λειτουργούν.
Υ.Γ Το διάστημα της διακοπής του πρωταθλήματος ο Πάκο Ερέρα θα έχει την ευκαιρία να δουλέψει πάνω στις αδυναμίες που εμφανίζει η ομάδα του στον αγωνιστικό χώρο. Με τον Άρη, πάντως, να είναι από τις ομάδες που μπαίνουν στο γήπεδο για να παίξουν ποδόσφαιρο και αυτό είναι κάτι που παραδέχονται και οι αντίπαλοι.
Υ.Γ 1 Το γεγονός ότι ο Κομίνης θα μπει στο «ψυγείο» δεν θα φέρει πίσω τους τρεις βαθμούς στον Άρη. Τα πρόσωπα, άλλωστε, δεν είναι το πρόβλημα. Η εξυγίανση συνεχίζεται…