Η γυμνή ΑΕΚ και ο μόνιμα επιπόλαιος Ολυμπιακός

Με το τέλος του ματς στο Ολυμπιακό Στάδιο κάποιοι χαμογέλασαν πλατιά. Μην πάει ο νους σας στους παίκτες και τους ανθρώπους γενικότερα των δύο αντιπάλων. Αλλού στήθηκε το πανηγύρι. Φανταστείτε τη σκηνή. Μαζεμένοι σε μια αίθουσα ο Ραζβάν και οι ποδοσφαιριστές του χαμογελούν χαιρέκακα με το σφύριγμα της λήξης από τον Δανό διαιτητή. Ξέρουν ότι πια έχουν απόσταση τριών βαθμών από τους υπόλοιπους διεκδικητές του τίτλου. Πιο ευνοϊκά δεν θα μπορούσαν να τους πάνε τα πράγματα μέχρι τώρα.

Μετά από μόλις έξι αγωνιστικές όχι μόνο δεν τους έχει αφήσει πίσω το αρχικό -2, αλλά βρίσκονται πια και με διαφορά στη κορυφή. Η επόμενη αποστολή βρίσκει τον ΠΑΟΚ στο αφιλόξενο Κλεάνθης Βικελίδης κόντρα στον αιώνιο αντίπαλο του σε ένα ματς που αν το κερδίσει έλατε πιάστε τον μετά. Αρκετά όμως με τον Δικέφαλο του Βορρά. Πάμε να δούμε τώρα τι σημαίνει η αποψινή ισοπαλία για ΑΕΚ και Ολυμπιακό.

Οι γηπεδούχοι μπορούν να αισθάνονται τυχεροί που πήραν έστω και έναν βαθμό στο τέλος. Όχι γιατί έπρεπε να ηττηθούν με βάση την γενική τους εικόνα και απόδοση, αλλά γιατί με βάση ότι είχαν τόσες πολλές και κομβικές απουσίες πριν την έναρξη του αγώνα, ότι έχασαν τους Κλωναρίδη και Γαλανόπουλο κατά τη διάρκεια και συν όλα αυτά βρέθηκαν και πίσω στο σκορ ισοφαρίζοντας στην εκπνοή του εννενηντάλεπτου, όντως πέτυχαν κάτι πολύ δύσκολο.

Για την Ένωση είναι πραγματικά ευτύχημα ότι υπάρχει διακοπή μπροστά μας. Με τόσα προβλήματα αν χρειαζόταν να παίξει την επόμενη εβδομάδα αναρωτιέμαι τι ενδεκάδα θα κατέβαζε ο Μαρίνος Ουζουνίδης. Η γύμνια της ΑΕΚ σε λύσεις είναι πια πολύ εμφανής. Σήμερα για παράδειγμα ο Έλληνας κόουτς επιστράτευσε μέχρι και τον Μοράν, που είχε να αγωνιστεί από τον περασμένο Μάιο και το καλοκαίρι του είχε ζητηθεί να βρει ομάδα για να φύγει.

Με Μάνταλο, Άλεφ, Πόνσε, Λόπες και επιπλέον από σήμερα Γαλανόπουλο και Κλωναρίδη στα πιτς μακαρίζουν την τύχη τους στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο που υπάρχει και το Nations League. Η αλήθεια είναι όμως πως με τόσες λίγες λύσεις δεν μπορείς να κρατήσεις όλα τα καρπούζια κάτω από τη μασχάλη. Ο κίνδυνος να χάσεις το τρένο πριν μπορέσεις να μαζέψεις την κατάσταση με μεταγραφές τον Ιανουάριο είναι μεγάλος. Η επιλογή να μην ενισχυθεί η ομάδα το καλοκαίρι θα την κυνηγά τουλάχιστον μέχρι τότε αν όχι μέχρι τέλους της σεζόν.

Οι φιλοξενούμενοι από την άλλη τα έχουν με την τυχή τους για μια ακόμη φορά. Είναι όμως όντως έτσι ή όχι; Κατά τη γνώμη μου όχι. Η ομάδα του Μαρτίνς εμφανίστηκε πάλι επιπόλαια τόσο αμυντικά όσο και στην τελική προσπάθεια. Στην άμυνα πάλι έκανε πολλά λάθη που από τύχη δεν της κόστισαν περισσότερα γκολ. Όποτε πιεζόταν το κεντρικό δίδυμο εμφάνιζε προβλήματα.

Ο Τσιμίκας έδινε με μεγάλη ευκολία στημένα γύρω από την περιοχή. Στην επίθεση ο Χασάν ήταν και πάλι άστοχος, ο Λάζαρος ανύπαρκτος και ο Ποντένσε χωρίς τελική. Μοναδική όαση ο ηγέτης της φετινής ομάδας, ο Κώστας Φορτούνης. Εάν δεν έβγαινε, λόγω του σκληρού μαρκαρίσματος του Μοράν, ίσως οι ερυθρόλευκοι να μην είχαν χάσει τη νίκη. Κλείνοντας θα ήθελα να σταθώ για μια ακόμη φορά στον Γιάγια Τουρέ. Η έστω και ολιγόλεπτη συμμετοχή του στο ματς θεωρώ ότι τον εξέθεσε. Δεν μπορούσε να ακολουθήσει τον ρυθμό και έμοιαζε να παίζει με παίκτη λιγότερο η ομάδα του στο κέντρο.

Με το που μπήκε ο Τουρέ στο γήπεδο η πίεση της ΑΕΚ στην άμυνα του Ολυμπιακού αυξήθηκε κατακόρυφα. Η τελευταία φάση του ματς με την χαμένη ευκαιρία του Φετφατζίδη είναι κυρίως προϊόν της ανοησίας των κιτρινόμαυρων, όπως είπε σωστά και ο Ουζουνίδης στην κάμερα του συνδρομητικού, παρά οργανωμένης αντεπίθεσης.

Η επόμενη μέρα μπορεί να μην έχει χαμένο, αλλά έχει δύο απογοητευμένους. Ο Πορτογάλος δεν έχει πια μαξιλαράκι ασφαλείας και κάθε απώλεια από δω και πέρα θα τον βάζει στο κάδρο της κριτικής και της αμφισβήτησης.

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

Τελειώνουν σιγά σιγά οι δικαιολογίες για όλους. Τα επερχόμενα παιχνίδια μόνο εύκολα δεν είναι, αφού μετά τις υποχρεώσεις των εθνικών ομάδων ταξιδεύει σε Κρήτη και Βικελίδης με ενδιάμεσο σταθμό το εντός έδρας ματς με τον Απόλλωνα. Ο Ουζουνίδης από την άλλη μπορεί να μην δέχεται πολύ μεγάλη κριτική δεν θα συμβεί όμως το ίδιο και με την διοίκηση. Κανείς δεν θέλει να μείνει ομάδα άποντη στο Champions League και τόσο νωρίς μακριά από την διεκδίκηση του τίτλου. Συμπέρασμα; Υπομονή και ανοχή τέλος για όλους….