Το ντέρμπι του… Φετφατζίδη

Το ποδόσφαιρο είναι στιγμές. Είναι μια κίνηση, μια «μαγική» ενέργεια, ένα συνδυασμός, μια αντεπίθεση, ένα λάθος. Τα ντέρμπι συνήθως κρίνονται από τις στιγμές. Ακόμη και ανεξάρτητα από την απόλυτη υπεροχή μίας εκ των δύο ομάδων. Το είδαμε την περασμένη αγωνιστική στο Καραϊσκάκη. Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ σαν την… γάτα με το ποντίκι, αλλά οι στιγμές έκριναν την αναμέτρηση για το… ποντίκι.

Μια γκέλα αναπάντεχη, όχι από έναν αλλά από δύο ποδοσφαιριστές μαζί έφεραν το αυτογκόλ του Βούκοβιτς. Ένα 45λεπτο «σφυροκόπημα», μονότερμα, ρεσιτάλ χαμένων ευκαιριών. Ατυχία, δυστοκία, η μπάλα δεν μπήκε. Συμβαίνει μια φορά τα 10 χρόνια. Ο Ολυμπιακός από εκεί που δικαιούταν την νίκη, έστω τον βαθμό της ισοπαλίας έμεινε στο μηδέν.

Μια εβδομάδα μετά στο ΟΑΚΑ με την ΑΕΚ οι στιγμές καθορίζουν και πάλι την έκβαση του ντέρμπι. Αυτή την φορά δεν υπάρχει η ομάδα που κυριαρχεί. Την υπεροχή στο ξεκίνημα η ΑΕΚ, την υπεροχή στη συνέχεια και μέχρι το 0-1 ο Ολυμπιακός. Και ξανά την κατοχή η ΑΕΚ μέχρι το 90΄. Δεν… πάτησε κάποια ομάδα την άλλη. Δεν κυριάρχησε απόλυτα κάποιος, όπως συνέβη στο Καραϊσκάκη.

Η στιγμή της ποδοσφαιρικής ευφυίας και ικανότητας του Κώστα Φορτούνη έβαλε στο χορτάρι του ΟΑΚΑ με γκολ απείρου κάλλους στο 58΄άλλα δεδομένα. ΑΕΚ-Ολυμπιακός 0-1 με τους ερυθρόλευκους να έχουν τα πάντα υπέρ τους. Μια ΑΕΚ αποδεκατισμένη που πρέπει να αντιδράσει μετά το 0-1. Αποδεκατισμένη από τους τραυματισμούς αλλά και από την έλλειψη ικανών επιλογών μετά την καλοκαιρινή επιλογή της να μην κάνει μεταγραφές στο φινάλε του «παζαριού». Τις μεταγραφές που ο ίδιος ο Ουζουνίδης δήλωνε πως θέλει και περιμένει.

Μια υπεροχή της ΑΕΚ απλά στην κατοχή της μπάλας. Με την… συμβολή και του Κριστόφερσεν να προσπαθεί να πλησιάσει προς την εστία του Γιαννιώτη. Απέναντι σε έναν Ολυμπιακό που μπορεί να άφησε χώρο αλλά κρατούσε εύκολα το 0-1. Την μεγάλη άλλωστε ευκαιρία για γκολ μετά το 0-1 την είχε και πάλι ο Ολυμπιακός με την κεφαλιά του Χασάν στο 76΄ μετά από σέντρα του «δαιμονισμένου» στην επανάληψη Ποντένσε.

Ο Ποντένσε που και με τον ΠΑΟΚ έκανε «όργια» στο δεύτερο ημίχρονο αλλά τελικά δεν έφταναν ούτε καν για να σώσει το ματς στην ισοπαλία. Στο ΟΑΚΑ εν τέλει δεν έφτασαν για να πάρει τη νίκη. Δύο στιγμές ακόμη άλλαξαν τα δεδομένα.

Με τον κορυφαίο του γηπέδου Φορτούνη σακατεμένο από το αντιαθλητικό μαρκάρισμα του Μοράν, η είσοδος του Τουρέ δίνει ηρεμία στον άξονα. Σε ένα διάστημα που λες πως το ματς «κλειδώνει» έρχεται η στιγμή της ΑΕΚ. Μια σέντρα με την μπάλα να κοντράρει λίγο στον αμυνόμενο, να παίρνει φάλτσα και να στρώνεται στο κεφάλι του Μπακασέτα. Στο 90΄ο Ολυμπιακός χάνει αυτή την φορά δύο βαθμούς.

Και όμως η μεγαλύτερη στιγμή του ντέρμπι δεν έχει έρθει ακόμη. Η στιγμή που «σκεπάζει» όλο το 90λεπτο.

Το ντέρμπι του ΟΑΚΑ δεν θα το μνημονεύουμε για την γκολάρα του Φορτούνη, ούτε για το γκολ του Μπακασέτα στο 90΄. Θα είναι το ντέρμπι του… Φετφατζίδη.

Γιατί η ευκαιρία του Φετφατζίδη ήταν εν τέλει η μεγάλη στιγμή του ντέρμπι. Η στιγμή που δεν θα άλλαζε απλά τις ισορροπίες στον βαθμολογικό πίνακα αλλά θα δημιουργούσε τελείως διαφορετικές καταστάσεις και στις δύο ομάδες.

Είναι περιττό να συζητήσουμε πολύ για την χαμένη ευκαιρία του Φετφατζίδη. Όπως είναι και αντί-ποδοσφαιρικό να «κρεμάσουμε» τον Φετφατζίδη. Όλα μπαίνουν όλα χάνονται. Όπως δεν ευθύνονταν μόνο οι Γιαννιώτης, Βούκοβιτς για την ήττα με τον ΠΑΟΚ έτσι δεν ευθύνεται μόνο ο Φετφατζίδης για την ισοπαλία με την ΑΕΚ.

Είναι όμως… εξωφρενική η χαμένη του ευκαιρία και το λεπτό που συμβαίνει. Όλο το «σενάριο» που δημιουργήθηκε με τον Ολυμπιακό να έχει μια τεράστια ευκαιρία να… ξεπληρώσει περσινά γραμμάτια για τον απίστευτο τρόπο που έχασε και τα δύο ντέρμπι με την ΑΕΚ αλλά τον… Φέτφα να αποφασίζει να αποτελέσει το τραγικό πρόσωπο της «ιστορίας» και όχι τον ήρωα.

Μια απίθανη ατομική ενέργεια του Ποντένσε, μια υποδειγματική πάσα «πάρε-βάλε» του Γκερέρο, το κορμί του Φέτφα σωστά τοποθετημένο, στην καλύτερη θέση που μπορούσε να βρίσκεται και το πλασέ στον ουρανό του ΟΑΚΑ…

Λύγισε; Πήγε να κάνει το δύσκολο σημαδεύοντας ψηλά και όχι χαμηλά; Ήταν η κακιά η ώρα;

Τι σημασία έχει τώρα… Η ουσία για τον Ολυμπιακό είναι πως αντί για 6 βαθμούς με ΠΑΟΚ και ΑΕΚ όπως θα ήταν και το πιο λογικό βάση εικόνας και ροής αγώνων να έχει τελικά μένει με έναν βαθμό στο -3 ήδη από την κορυφή.

Εν κατακλείδι, η εβδομάδα που έκλεισε ήταν ιδιαίτερα σκληρή για τον Ολυμπιακό. Δεν πήρε όσα άξιζε. Ήταν ατυχία, ήταν και δυστοκία, ήταν και λάθη. Ήταν οι στιγμές του ποδοσφαίρου που δεν τον ήθελαν.

Η προσπάθεια βεβαίως δεν σταματά για τον Ολυμπιακό. Όσο και αν είναι πικρό να χάνεις ντέρμπι σαν αυτό με τον ΠΑΟΚ ή να μην νικάς όπως αυτό με την ΑΕΚ η συνέχεια επιβάλλεται να εμπεριέχει, δουλειά, πείσμα και ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια.