100 (και κάτι) μέρες Λουτσέσκου : Ο ορθολογισμός κι ο συμβιβασμός

Την προηγούμενη εβδομάδα διάβασα αρκετά άρθρα για τη συμπλήρωση 100 ημερών του Λουτσέσκου στον πάγκο του ΠΑΟΚ, η πλειοψηφία των οποίων αφορούσαν στατιστικές αναφορές των επιδόσεων του Ρουμάνου.

Πρόκειται για εντελώς παιδαριώδη τρόπο προσέγγισης, τα στατιστικά από μόνα τους δε λένε τίποτα, όπως λένε κι οι Αμερικάνοι «οι αριθμοί είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος για να πεις ψέματα». Δεν έχει σημασία ότι δεν αλλάζουν, ο καθένας μπορεί να τους διαβάσει και να τους παρουσιάσει με τον τρόπο που θέλει.

Το να γράψεις, π.χ., ότι ο Λουτσέσκου έχει τις περισσότερες νίκες εντός ή τις περισσότερες ισοπαλίες εκτός έδρας την εποχή Σαββίδη μπορεί να είναι γεγονότα, η σύγκριση όμως που οδηγεί και στο τελικό πόρισμα είναι εντελώς αυθαίρετη, μια και τα δεδομένα κάθε χρονιάς είναι διαφορετικά.

Ο ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου μπορεί να τα πηγαίνει καλύτερα από τον αντίστοιχο του Τούντορ, π.χ., ο Κροάτης όμως είχε να αντιμετωπίσει έναν πολύ πιο ισχυρό σε κάθε επίπεδο, Ολυμπιακό. Ο τελευταίος επίσης συμμετείχε σε πρωτάθλημα χωρίς ΑΕΚ που φέτος είναι δυνατή, όπως φαίνεται και στην πράξη λοιπόν, οι αριθμοί από μόνοι τους δεν αντικατοπτρίζουν την αλήθεια.

Να σας πω την αμαρτία μου, από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε ο Ρουμάνος, η επιλογή μου φάνηκε εντός ορίων λογικής.

Αποφεύγω να γράψω «ενέκρινα – πίστεψα» ή «στήριξα», ο ρόλος μου δεν είναι ούτε να εγκρίνω, ούτε να στηρίζω, δεν έχω και τη δύναμη άλλωστε. Γνώμη εκφράζω και βάσει αυτής, η επιλογή ήταν ορθολογική, οπότε αν ζητούσαν την άποψή μου από τον ΠΑΟΚ, θα τους έλεγα do it..

Ο λόγος είναι απλός, ο Ρουμάνος είχε παρουσιάσει καλά δείγματα γραφής στην Ξάνθη, όπου ανέδειξε μια ομάδα η χρηματιστηριακή αξία της οποίας υπερέβαινε την αντίστοιχη ατομική κάθε ποδοσφαιριστή. Αυτό είναι το σημαντικότερο και αρκεί να δώσει διαβατήριο στον καθένα για το επόμενο και μεγαλύτερο βήμα. Αφού μιλάμε με χρηματιστηριακούς όρους, είναι σα να δίνεις σε χρηματιστή 10.000 ευρώ και να στα διπλασιάζει. Η λογική λέει πως αν του δώσεις ένα εκατομμύριο, θα σου επιστρέψει δυο… Ναι ΟΚ, άλλο να ποντάρεις τρία χιλιάρικα κι άλλο τριακόσια, στην πρώτη περίπτωση ισχύει το «τι είχαμε τι χάσαμε», στη δεύτερη μιλάμε για μια περιουσία, γι’ αυτό έγραψα πως η επιλογή του ήταν ορθολογική και όχι εγγυημένα αποτελεσματική.

Το πρόβλημα με το Ρουμάνο ήταν πως ο ΠΑΟΚ δεν του έδωσε ένα εκατομμύριο για να το επενδύσει όπως αυτός θεωρούσε σωστό, αλλά του υπέδειξε και ποιες μετοχές θα πρέπει να εμπιστευτεί. Ο Λουτσέσκου δε βρήκε μόνο έτοιμο αγωνιστικό κορμό από την προηγούμενη χρονιά, αλλά φορτώθηκε με μεταγραφές που έγιναν ειδικά στο φινάλε της μεταγραφικής περιόδου και είχαν ως προφανή στόχο να χρυσωθεί το χάπι του ευρωπαϊκού αποκλεισμού και όχι τόσο να ενισχυθεί η ομάδα με παίκτες που πραγματικά χρειαζόταν, για να κάνει το παραπάνω βήμα. Ήταν περίπου σαν σεφ, που δεν είχε τη δυνατότητα επιλογής των υλικών…

Την εποχή εκείνη του μεταγραφικού ντεμαράζ, ο Λουτσέσκου είχε ερωτηθεί σχετικά σε συνέντευξη Τύπου, ίσως γιατί μια αναμενόμενη δήλωση του τύπου «φέραμε παικταράδες, είμαστε το πρώτο φαβορί για το πρωτάθλημα, θα τους μαμήσουμε όλους» εξυπηρετούσε τις ανάγκες των τοπικών ΜΜΕ.

Η απάντηση που έδωσε ωστόσο δεν έβαζε απλώς χαλινάρι στην περιρρέουσα αισιοδοξία, αλλά υποστήριξε κιόλας και πως «δεν είμαι από τους προπονητές που απαιτούν μεταγραφές με το καλημέρα», δήλωση που πέρασε στα ψιλά, καθώς έγινε χαλασμός με την αναφορά του στα περί κατάκτησης του πρωταθλήματος, που δεν ήταν αυτονόητος στόχος, αλλά όνειρο…

Άσχετα αν δεν άρεσε, η άποψη του προπονητή ήταν άκρως ποδοσφαιρική, σα να έλεγε: «Δώστε μου την ομάδα να τη δουλέψω, να δω τα όρια και τις αδυναμίες της στην πράξη και το Γενάρη συμπληρώνουμε τα κενά. Μη με φορτώνετε με επιλογές που έγιναν για επικοινωνιακούς λόγους και μόνο». Στην πράξη, αποδείχτηκε πως είχε δίκιο. Ναι μεν ο ΠΑΟΚ είναι πρώτος, αυτό οφείλεται όμως στην αδυναμία των υπολοίπων ανταγωνιστών και όχι στη δική του δυναμική.

Έχοντας διανύσει τα 2/3 του πρωταθλήματος δεν έχει εκτός έδρας νίκη, έφερε Χ σε Ριζούπολη, Λάρισα στη Λιβαδειά, έχασε τα δυο ντέρμπι που έδωσε και κέρδισε τα «ευκολάκια» στην Τούμπα, πάνω-κάτω όσα θα κατάφερνε και η περσινή ομάδα. που κατέκτησε το κύπελλο και στην κανονική περίοδο τερμάτισε μόλις μια νίκη πίσω από τον πρωταθλητή.

Για ποιο λόγο ήρθαν λοιπόν ο Βιεϊρινία, ο Καντουρί, ο Ζαμπράνο, ο Μαουρίσιο, ο Μακ κι ο Λεβέκ, χωρίς αυτούς άραγε κινδύνευε με ήττες στα «χωριά» και συντριβές στο Λεκανοπέδιο; ‘Η μήπως δε θα κέρδιζε τις Λαμίες στην Τούμπα; Αν η ομάδα έμενε όπως περίπου τη βρήκε ο Λουτσέσκου μαζί με κάποιες μετρημένες και στοχευμένες προσθήκες εννοείται, τύπου Ρέι, δε θα παρουσίαζε τόσο εμφανή σκαμπανεβάσματα λόγω έλλειψης χημείας, και θα ήταν ήταν σε σαφώς καλύτερη φάση μάλιστα ενόψει Γενάρη.

Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι λοιπόν και με δεδομένο πως δεν έγινε κάποια πώληση θα ήταν καλύτερη, τον Γενάρη θα γινόταν ακόμα περισσότερο, αποκλείεται πάντως να τα πήγαινε χειρότερα. Στον ΠΑΟΚ συμβαίνει το πρωτοφανές, να προηγείται η ομάδα στον βαθμολογικό πίνακα και τα ρεπορτάζ να αναφέρονται σε αλλαγές και διορθωτικές κινήσεις, την ίδια στιγμή που τα αντίστοιχα της ΑΕΚ και του Ολυμπιακού, μιλάνε απλώς για ενίσχυση.

Οι προσθέσεις είναι σαφώς πιο βολικές και αποτελεσματικές από τις ανακατατάξεις που δεν είναι εύκολη υπόθεση, για να απαλλαγεί από συμβόλαια η ομάδα θα πρέπει να συναινέσουν και οι αθλητές με το αζημίωτο φυσικά, υπάρχει το αγκάθι του ffp, όπως και οι εσωτερικές ισορροπίες που για τους ειδήμονες των καφενείων αποτελούν ψηλά γράμματα, αλλά δεν είναι.

Χωρίς να έχω αναθεωρήσει την αρχική εκτίμησή μου για την επιλογή Λουτσέσκου, θεωρώ πως αυτό είναι το μόνο αρνητικό της μέχρι τώρα παρουσίας του στον ΠΑΟΚ, καθώς συμβιβάστηκε με τη διάχυτη λογική του νεόπλουτου αρχοντοχωριάτη που κατοικοεδρεύει στη Θεσσαλονίκη και δεν επέμεινε στο δικό του.

Κάποτε ο Σάντος αποδοκιμαζόταν από το φιλοθεάμον κοινό επειδή δεν έδινε χρόνο συμμετοχής στον «Μέσι των φτωχών» Κουτσιανικούλη επιμένοντας στον γερο-Κονσεϊσάο, δεν ήταν και τόσο ευχάριστο να τρως γιούχα την ώρα του αγώνα, όταν όμως επιμένεις σε κάτι που πιστεύεις συνειδητά, ο χρόνος θα σε δικαιώσει.