Ισοπαλία σαν νίκη και ισοπαλία σαν ήττα…

Υπάρχουν ισοπαλίες που είναι σαν νίκες και ισοπαλίες που είναι σαν ήττες! Σαν τούτη εδώ, δηλαδή, που ήταν «νίκη» για την ΑΕΚ και «ήττα» για τον Ολυμπιακό, δεδομένων των αντικειμενικών συνθηκών, οι οποίες είχαν διαμορφωθεί προτού πατήσουν οι δύο ομάδες το χορτάρι στο ΟΑΚΑ και ο Δανός σφυρίξει τη σέντρα…

Η αποδεκατισμένη Ένωση, η οποία είδε και κατά τη διάρκεια του ματς να χάνει άλλους δύο από τους εναπομείναντες υγιείς (τον Κλωναρίδη και τον Γαλανόπουλο), η πρωταθλήτρια που χρειάστηκε να ολοκληρώσει το ντέρμπι με τον παροπλισμένο Μοράν και τον ανέτοιμο -έπειτα από τον ύπουλο τραυματισμό του- Μπογέ, όχι μόνο ισοφάρισε στο φινάλε κι έμεινε «ζωντανή» αλλά ήταν εκείνη που κέρδισε κατά κράτος τις εντυπώσεις…

Ο υπερπλήρης ποσοτικά Ολυμπιακός, ο απολύτως ξεκούραστος αφού μόνο ο Γκιγιέρμε είχε αγωνιστεί μεσοβδόμαδα στο Μιλάνο, μπορεί στη θεωρία να διαθέτει δύο και περισσότερες επιλογές σε κάθε θέση, μπορεί η ατομική ποιότητα των περισσοτέρων του δυναμικού του να είναι αδιαμφισβήτητη, όμως, η ομαδική του απόδοση κινήθηκε στα όρια του «υστέρησε»…

Οι Κιτρινόμαυροι έπαιξαν σαν εκείνους τους λίγους στις Θερμοπύλες και οι πολλοί «Πέρσες» έμοιαζαν… λιγότεροι! Στο πρώτο μισό, μάλιστα, του α’ ημιχρόνου αναρωτιόσουν -αν δεν ήξερες- ποιοι έχουν τη σύνθεση ανάγκης και ποιοι όχι! Πρακτικά, εξάλλου, σε κανένα σημείο του αγώνα οι Πειραιώτες δεν πήραν τα ηνία, δεν επέβαλαν τα πλεονεκτήματά τους…

Ναι, απάντησαν στο νωρίς δοκάρι του Μπακασέτα με το αντίστοιχο του Χασάν, ναι προηγήθηκαν εξαιτίας της σπάνιας ομορφιάς του τέρματος του «αρχιστράτηγού» τους, του Φορτούνη, αλλά αυτά ήταν στιγμές. Οι οποίες, βέβαια, παρολίγον να δώσουν και το τρίποντο αν ο έτερος «αρχιστράτηγος», ο Μπακασέτας ελλείψει Μάνταλου, δεν πάλευε μανιασμένα ως τις καθυστερήσεις κι αν ο -μόνιμα επιπόλαιος και μονάχα δαντέλα, χωρίς ουσία- Φετφατζίδης δεν επιβεβαίωνε κατόπιν τα χαρακτηριστικά του…

Πώς οι «λίγοι» τα κατάφεραν κόντρα στους «πλήρεις»; Ακριβώς διότι ήταν «λίγοι» και νοητικά συσπειρώθηκαν για να αντιπαρέλθουν του μειονεκτήματος. Με έμβολα τις πτέρυγες και συμπαγέστατοι στη μεσαία γραμμή πήγαιναν πρώτοι στις μπάλες, η αλληλοκάλυψη τους ήταν θαυμαστή σε τέτοιο σημείο κιόλας που αποσυντόνισαν τους αντιπάλους τους…

Ευτύχισαν να μην πιάσει και το τρικ του Μάρτινς (μάλλον μπέρδεψε ακόμα περισσότερο την λειτουργία του Ολυμπιακού) με τους εξτρέμ -Λάζαρο και Ποντένσε- στα ανάποδα πόδια τους, ευτύχησαν επιπλέον να αργήσει χαρακτηριστικά από τον πάγκο η ενίσχυση με αλλαγές στα χαφ των ερυθρόλευκων…

Κι έτσι και οι δύο ομάδες δούλεψαν, ουσιαστικά, για τον ΠΑΟΚ! Με συμπληρωμένο το 20% του πρωταθλήματος απομακρύνθηκαν τρεις βαθμούς από την κορυφή βρίσκοντας το μίνιμουμ (έναν βαθμό) στο σερί των τριών ντέρμπι των διεκδικητών του τίτλου. Κερδισμένοι οι Θεσσαλονικείς, χαμένοι οι εν Αττική, αλλά είπαμε: υπάρχουν -βάσει των συνθηκών κάθε φορά- ισοπαλίες που είναι σαν νίκες και ισοπαλίες που είναι σαν ήττες…