Κι όμως αλλάζει…

Σε μια πρεμιέρα που έκρυβε αρκετές δυσκολίες (απουσία Παπανικολάου, δεύτερη φορά ο ίδιος αντίπαλος σε λίγες ημέρες, καταιγιστικό πρώτο μισό, που «κοίμισε» τους «ερυθρόλευκους» και άλλα), πολλά μπορεί κανείς να αξιολογήσει. Την εντυπωσιακή εμφάνιση του Μιλουτίνοφ, το γεμάτο παιχνίδι του Τουπάν, την πολυεπίπεδη δράση του Τίμα, τη σιγουριά που βγάζει στο παιχνίδι του ο Γκος, την ταχύτητα που θέλει να δώσει ο Μπλατ στην ομάδα του.

Θα μου επιτρέψετε να καταπιαστώ με κάποιον που πέρασε… απαρατήρητος. Ο Βαγγέλης Μάντζαρης ήταν ο παίκτης που άκουσε περισσότερα από κάθε άλλον πέρυσι. Μοιάζει με κλώνο του… Βύντρα, είναι προφανής στόχος κι ενδεχομένως έχει κι αυτός τις δικές του ευθύνες. Σε όλα αυτά συνυπολογίστε πως έχασε τη φανέλα βασικού, που μέχρι πέρυσι έπαιρνε στο σπίτι του.

Αν κι ακόμα το δείγμα δεν είναι αντιπροσωπευτικό, ο διεθνής πόιντ γκαρντ δείχνει ότι κατάλαβε πως δεν έχει πολλές ευκαιρίες, αν δεν θέλει να αναζητεί νέους δρόμους στην καριέρα του. Έχει δουλέψει πολύ κι αυτό φαίνεται από τις κινήσεις του πάνω στο παρκέ. Παίρνει πιο εύκολα την απόφαση να σουτάρει, ξαναγύρισε σε αυτά που τον καθιέρωσαν: Σκληρή άμυνα, πίεση στην μπάλα, εξαιρετικές τοποθετήσεις στο δύο εναντίον δύο, στο πίσω μέρος του γηπέδου.

Ο Μάντζαρης ήταν αρνητικός πέρυσι. Όχι σε όλα τα ματς, αλλά στο άθροισμα της παρουσίας του. Αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς πως αν φέτος αλλάξει ο τρόπος που αγωνίζεται, θα προσθέσει ένα «συν» στο παιχνίδι του ο Ολυμπιακός. Κι επειδή, εκτός όλων των άλλων, είναι πλέον παίκτης με υψηλές παραστάσεις, μπορεί να αποτελέσει μια εξαιρετική περιφερειακή λύση, αρκεί να καταλάβει πως κανείς δεν του φταίει, πως ο ίδιος πρέπει να βρει ξανά τον δρόμο του.

Πρόδηλο είναι ότι υπάρχουν θέματα που πρέπει να επιλύσει ο Μπλατ, ότι αυτό το «μπλακ άουτ» και μάλιστα απέναντι στον όχι πιο δύσκολο αντίπαλο που θα βρει μπροστά του, δεν μπορεί και δεν πρέπει να συμβαίνει. Εξίσου πασιφανές είναι πως με την επιστροφή του Παπανικολάου θα αυξηθούν επιλογές, λύσεις, αλλά και η συνολική ενέργεια των «ερυθρολεύκων».

Άσχετο: Ο Άρης πέρασε από το Λαύριο, αλλά καλό είναι να μην χαλάνε οι διαιτητές το ματς. Ωραίο ντέρμπι, με εναλλαγές συναισθημάτων, ας αντιληφθούν πως πέρα από την επιβολή των (νέων ή παλιών) κανονισμών, υπάρχει κι ο κόσμος που δεν πηγαίνει στο γήπεδο για να βλέπει τρεις γκρίζους (και γκρίζες εν προκειμένω) να το παίζουν σερίφηδες.