Έτοιμος γι’ αναρρίχηση στο βουνό ο Παναθηναϊκός

Να ξεκινήσουμε από τα βασικά. Η ισοπαλία δεν είναι επιτυχία για τον Παναθηναϊκό. Ακόμα και κόντρα σε έναν δυνατό και σκληροτράχηλο αντίπαλο, όπως είναι ο Αστέρας Τρίπολης.

Οι «πράσινοι», άλλωστε, έπαιζαν… εντός έδρας. Θα περίμενε κανείς, λοιπόν, να έχουν τον έλεγχο. Αντίθετα, είδαμε μόνο δύο καλά διαστήματα. Από το 15’ έως το 30’και από το 75’ έως το τέλος. Σε όλους τους τομείς της ζωής, όμως, πρέπει να σκέφτεσαι ποιος ήσουν, από πού ξεκίνησες και μετά την πορεία. Που έφτασες και κυρίως που θες να καταλήξεις. Για να είσαι ρεαλιστής και να μπορείς με μεγαλύτερη ευκολία να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα.

Η λογική έλεγε ότι θα έρθει η κακή βραδιά. Αυτή ήρθε στο πιο δύσκολο ματς που έδωσε μέχρι στιγμής ο Παναθηναϊκός. Αλλά η ομάδα έμεινε αήττητη. Το σημαντικό είναι ότι και στη χειρότερή της εμφάνιση έως τώρα, αποκόμισε οφέλη. Καταρχάς, δεν έχει άδικο ο Γιώργος Δώνης που υποστήριξε ότι η… καταιγίδα λατρείας του κόσμου, ήταν τόσο έντονη που δεν μπόρεσε να τη διαχειριστεί η ομάδα. Πνευματικά έδειξε αποσυντονισμένη. Γι’ αυτό εκεί που έχανε έδαφος μέσα στο γήπεδο το κέρδιζε στη συνέχεια, το ξαναέχανε, το ξανακέρδιζε.

Μην ξεχνάμε επίσης ότι αυτή η ομάδα ξεκίνησε να παίξει 3-5-2. Νωρίς διαφοροποιήθηκαν τα σχέδια του 49χρονου τεχνικού με την αλλαγή του Στάικου. Απέφυγε τα χειρότερα στο πρώτο ημίχρονο κι εκεί που λες θα βελτιωθεί στο δεύτερο ημίχρονο, βρέθηκε νωρίς πίσω στο σκορ. Εξαιτίας του Διούδη γλίτωσε το νοκ άουτ και μετά έβγαλε στο γήπεδο όλα τα στοιχεία που τη διακρίνουν τη φετινή σεζόν. Επιμονή, πείσμα, διάθεση, θέληση, άρνηση για το μοιραίο. Ο φορ του Αστέρα Μιχάλης Μανιάς είπε και κάτι ακόμα που σαφώς ισχύει. Αυτά τα παιδιά μοιάζουν να έχουν άγνοια κινδύνου. Είναι τόση η αυτοπεποίθηση που έχουν, που δεν αφήνουν τίποτα να πέσει κάτω. Κυνηγούν λυσσασμένα την τύχη τους. Κι όποιος επιμένει, αργά ή γρήγορα δικαιώνεται.

Ένα ακόμα όφελος είναι όχι τόσο η παρουσία του κόσμου, αλλά η συμπεριφορά του. Σαφώς και είναι κέρδος αυτή η συγκεκριμένη ομάδα να έχει μετατρέψει την κατάθλιψη σ’ ενθουσιασμό. Να γεμίζει η εθνική οδός με πράσινα καραβάνια. Είχε χρόνια να συμβεί κάτι ανάλογο. Αλλά το κέρδος είναι ότι και ο κόσμος πλέον πιστεύει ότι κάτι θα γίνει στο τέλος και ο Παναθηναϊκός είτε θα νικήσει είτε θ’ αποφύγει το μοιραίο. Δεν πικράθηκε με το «Χ» και χειροκρότησε στο τέλος τους ποδοσφαιριστές. Όλοι είναι συνειδητοποιημένοι, ρεαλιστές και αυτό το έχει πετύχει το γκρουπ του Γιώργου Δώνη. Παρά το αρνητικό αποτέλεσμα (είπαμε για τον σύλλογο μία ισοπαλία δεν είναι κατόρθωμα, αλλά όταν δεν μπορείς να νικήσεις τουλάχιστον να μην χάνεις) όλοι περιμένουν με ανυπομονησία το επόμενο παιχνίδι στο ΟΑΚΑ με τον Πανιώνιο.

Το θέμα είναι ότι τώρα έρχονται ακόμα πιο δύσκολα παιχνίδια. Το πρόγραμμα είναι βουνό. Να το υπενθυμίσουμε. Πανιώνιος εντός, ΠΑΟΚ στην Τούμπα, ΑΕΚ εντός, Ολυμπιακός στο «Γ. Καραϊσκάκης», Απόλλων εντός, Άρης εκτός, ΟΦΗ εκτός, Ατρόμητος εντός, Παναιτωλικός στο Αγρίνιο. Μόνο εύκολο δεν το λες. Αλλά αυτή η ομάδα έχει τόση άγνοια κινδύνου, που θα παλέψει να αναρριχηθεί. Αν θα φτάσει στο ψηλότερο σημείο που επιτρέπουν οι δυνατότητές της ή αν θα κολλήσει πιο χαμηλά θα φανεί.

ΥΓ. Το διαπίστωσαν όλοι και στην Τρίπολη. Ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να κάνει τρελά όνειρα. Αυτό το -6 με το οποίο ξεκίνησε τον μαραθώνιο, του στερεί κάθε πολυτέλεια γκέλας. Οι υπόλοιποι έχουν περιθώρια να διορθώσουν 2-3 ανορθογραφίες. Το «τριφύλλι» αντίθετα πρέπει σε κάθε ματς να νικάει…

ΥΓ1. Από τη μιζέρια έως και τις 26 Αυγούστου, στο πάρτι που στήθηκε στις εξέδρες της Τρίπολης. Ο κόσμος θα πρέπει να κατανοήσει ότι είναι πιθανό να έρθουν κι άλλες κακές βραδιές. Και τότε ενδεχομένως η ομάδα να μην μπορέσει να μείνει αήττητη. Δεν χρειάζεται να γυρίσουμε ξανά στη μιζέρια. Εννοείται, ότι ρόλο θα παίξουν και οι διοικητικές εξελίξεις.

ΥΓ2. Ο Βλαχοδήμος εντυπωσιάζει με τη Μπενφίκα, αλλά ο Διούδης έχει καταφέρει να μην τον αναπολεί κανείς. Εξαιρετικός έως τώρα ο 25χρονος γκολκίπερ. Έχει, μάλιστα, ορισμένα σημαντικά στοιχεία για τη θέση του. Προκαλεί ηρεμία στην ομάδα και την εξέδρα με τη σταθερότητά του. Δεν βγάζει πανικό και παρουσιάζεται απίστευτα συγκεντρωμένος.

ΥΓ3. Ο Κολοβέτσιος θεωρώ ότι έκανε ένα ακόμα καλό παιχνίδι. Είχε την περισσότερη δουλειά από κάθε άλλο ματς, διότι οι Μανιάς, Καλτσάς έκαναν τρομερό ματς, αλλά και γιατί προσπαθούσε να διορθώσει τα λάθη του Μαυρομμάτη. Κάνει εκπληκτική σεζόν μέχρι στιγμές, βγάζει προσωπικότητα και δικαίως καλείται στην Εθνική.

ΥΓ4. Αν θέλουν οι διοικήσεις και φυσικά και η πολιτεία, η βία εντός γηπέδου εξαφανίζεται. Αλλά στην Τρίπολη διαπιστώσαμε περίτρανα ότι αν μία διοίκηση παραμένει αδύναμη, τότε και οι οπαδοί αν θέλουν αφήνουν εκτός κάθε παρατράγουδο.

ΥΓ5. Και λίγο χαβαλέ. Ο τεχνικός του Παναθηναϊκού θα πρέπει να ξεκαθαρίσει τους εκτελεστές στα πέναλτι. Πρώτος, δεύτερος, τρίτος. Δεν γίνεται να βλέπουμε τον Χατζηγιοβάνη σε κάθε πέναλτι που κερδίζει –δεν ξέρω την αντίδρασή του αν το κερδίσει κάποιος άλλος, αν και φαίνεται τα έχει πάρει κατ’ αποκλειστικότητα- να ρωτάει με ύφος μικρού παιδιού «είναι η σειρά μου να πάρω το παιχνίδι;».