Ο Τάσος, από τον Γραμμό στον Σαραβάκο…

Μυτιληνιός ήταν και ο Χάρης Γραμμός που έγραψε μεγάλη ιστορία με την φανέλα του Παναθηναϊκού. Αμφιβάλλω ζωηρά αν ο νεαρός συμπατριώτης του Τάσος Χατζηγιοβάννης, ξέρει κάτι παραπάνω από τον εξτρέμ του Παναθηναϊκού της μεγάλης ομάδας του Γουέμπλει. Έτσι κι αλλιώς, έχουν περάσει τόσα χρόνια και όπως έχουν έρθει τώρα τα πράγματα, είναι ο Χάρης Γραμμός που γνωρίζει πια περισσότερα για το νεαρό που εντυπωσιάζει φέτος με τα χρώματα του Παναθηναϊκού.

Αν κάτι δεν έλειπε ποτέ από το νεαρό ήταν το θράσος του. «Ποδιές» έκανε από τότε που αμούστακος, έπαιζε στον «Οδυσσέα Ελύτη». «Ποδιές» έκανε κι όταν ο Στραματσόνι τον πήρε να κάνει προετοιμασία με τον… ΟΗΕ που είχε μαζέψει πριν από δυο χρόνια στους πράσινους. «Ποδιές» που γίνονταν αντικείμενο δυσφορίας διότι ο 18χρονος, τις έκανε σε παίκτες με μεγάλα συμβόλαια. Τέλος πάντων, το θράσος είναι απαραίτητο στην μπάλα αρκεί να μην μεταφράζεται σε έπαρση.

Επ αυτού φαντάζομαι μεριμνά ο Δώνης που θέλει τα πόδια να απλώνονται μέχρι εκεί που φτάνει το πάπλωμα. Ο νεαρός μόλις κέρδισε το πέναλτι στο ματς με τον Αστέρα, στράφηκε στον προπονητή του ζητώντας να το χτυπήσει. Ο κόουτς τον γείωσε κι έδωσε εντολή να το χτυπήσει ο Μακέντα. Η γείωση με την πραγματικότητα είναι απαραίτητο στοιχείο για έναν παίκτη που τώρα ξεκινά την καριέρα του.

Η απογείωση είναι συνηθισμένο φαινόμενο σε αυτές τις ηλικίες, ιδιαίτερα όταν -προκύπτει και από τα στατιστικά- είσαι ο μεγάλος πρωταγωνιστής όσων έχει πετύχει η ομάδα του τριφυλλιού στα γήπεδα τις πρώτες έξι αγωνιστικές στο πρωτάθλημα. Ο Τάσος Χατζηγιοβάνης που έκλεισε τα είκοσι ένα χρόνια του τον περασμένο Μάιο, μετρά δυο γκολ, τέσσερεις ασίστ και τρία κερδισμένα πέναλτι!

Η στατιστική αποτύπωση των επιτευγμάτων του είναι εντυπωσιακή. Το ίδιο και η αγωνιστική εικόνα του μέσα στο γήπεδο. Τρέχει ακατάπαυστα, αναπτύσσει μεγάλη ταχύτητα με την μπάλα στα πόδια, «χώνεται» συνεχώς στην αντίπαλη περιοχή και γυρίζει να μαρκάρει στο σημαιάκι του κόρνερ. Τόσο εντυπωσιακό ξεκίνημα στον Παναθηναϊκό μόνο δυο παίκτες έχουν πετύχει εδώ και σαράντα χρόνια.

Ο Σωτήρης Νίνης το 2006 και ο Δημήτρης Σαραβάκος πριν από τριάντα πέντε χρόνια. Ο Νίνης έπαιζε και θαυματουργούσε κυρίως εκτός περιοχής. Ο νεαρός και ελπίζω αυτό να μην τροφοδοτήσει την έπαρσή του, φέρνει αγωνιστικά περισσότερο στον μεγαλύτερο «μικρό» που έχει βγάλει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν ξέρω αν ο Χατζηγιοβάνης θα σουτάρει στην καριέρα του με την ακρίβεια, τα φάλτσα και την ευστοχία του «Μητσάρα».

Όλα τα άλλα δείχνει ότι μπορεί να τα καταφέρει. Μέχρι τώρα είναι το σημείο αναφοράς στο παιχνίδι της ομάδας του. Οργανωτής και εκτελεστής. Η συνέχεια θα δείξει αν είναι ικανός να διεκδικήσει στην πορεία μια θέση στην ιστορία της ομάδας και στις καρδιές των οπαδών κοντά σε αυτή που έχει ο ο μεγάλος άσος του τριφυλλιού.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Για να το κάνει θα χρειαστεί σίγουρα πέρα από τα αγωνιστικά προσόντα την ταπεινοφροσύνη και την προσήλωση στον στόχο που είχε ο αξεπέραστος Σαραβάκος. Κι ας μην μάθει ποτέ ποιος ήταν και σε ποια θέση έπαιξε ο συμπατριώτης του Χάρης Γραμμός……