Σύγχρονος στόπερ με επιθετική άμυνα

ΔΗΛΑΔΗ υπήρχε η απαίτηση τα «δεύτερα» του Ολυμπιακού να κερδίσουν μέσα στο Μεάτσα (έστω κι αυτή) τη Μίλαν; Άμα σου κάθεται όμως το ματς, να το αφήσεις; Γιατί να μην το πάρεις; Μαζί σου. Για τα καταραμένα 10 λεπτά, από το 70′ μέχρι το 79′ τα έχουν πει άλλοι. Εγώ θα πω για τον Μαρτίνς. Που κέρδισε κατ’ αρχήν το στοίχημα της «δεύτερης» ομάδας και μάλιστα κατά κράτος. Η εικόνα που παρουσίασε, ο κατά συνθήκη αυτός Ολυμπιακός (σε σχέση με την κανονική υποτίθεται ομάδα) ήταν εντυπωσιακός. Κι όχι σε παιχνίδι Κυπέλλου με τον Λεβαδειακό στο Καραϊσκάκης. Σε εκτός έδρας παιχνίδι του Γιουρόπα Λιγκ, με τη Μίλαν.

ΚΑΙ το σύνολο που παρουσίασε ο Πορτογάλος ήταν εξαιρετικό και οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές σε ατομικό επίπεδο. Κράταγε το 1-0 μέχρι το 70′ και με σχετική άνεση μπορείς να πεις. Δεν τον έβαλε η Μίλαν στα δίχτυα. Κι ενώ κέρδισε το δύσκολο αυτό στοίχημα, έχασε στα σημεία της διαχείρισης. Ενώ ο Γκατούζο κάνει στο 54′ και στο 55′ μαζεμένες δύο αλλαγές, ο Ολυμπιακός συνεχίζει με τους ίδιους. Ξέρω. Μετά Χριστόν είναι εύκολο να γίνεις προφήτης. Θα μπορούσε κι ο Μαρτίνς να φρεσκάρει την ομάδα του. Και γιατί όχι νωρίτερα. Να μοιράσει τον χρόνο εν όψει του ντέρμπι με την ΑΕΚ. Να μπει ο Καμαρά. Να μπει ο Φορτούνης. Αντίθετα ο Τουρέ έμεινε μέσα για 82 λεπτά και οι Γκιγιέρμε, Νάτχο ολόκληρο παιχνίδι.

ΚΑΙ δεν ήταν μόνο αυτό. Ο Ολυμπιακός αντί να μαζεύεται, όσο πέρναγε η ώρα ανοιγόταν. Οι αποστάσεις στις γραμμές, όπως λέει και ο Πέτρος Μίχος, είχαν μεγαλώσει. Αποτέλεσμα, να δεχτεί το γκολ της ισοφάρισης με τον ίδιο τρόπο που έκανε αυτός το 1-0. Ανεπίτρεπτο. Ο Ολυμπιακός γύρισε από το Μιλάνο με μηδέν βαθμούς και τρία γκολ στη πλάτη, αλλά και σημαντικά κέρδη στις αποσκευές του. Αυτή η «δεύτερη» ομάδα που λέγαμε, έβγαλε πρωταγωνιστές. Ο Γκιγιέρμε, είναι πλέον στο 100% έτοιμος, όχι να μπει για να βοηθήσει, αλλά να κάνει τη διαφορά. Μία σκάλα καλύτερος σε σχέση με τις προηγούμενες εμφανίσεις ο Νάτχο. Για τον Τουρέ, δεν χρειάζεται να γίνει συζήτηση. Εξαιρετικός ο Κούτρης, αξιόπιστος ο Τοροσιδης.

ΘΑ διαφωνήσω για τον Σισέ. Ναι, ήταν μέσα και στα τρία γκολ. Στο πρώτο πράγματι μένει πίσω και δεν βγάζει τον Κουτρόνε οφσάιντ. Στο τρίτο, δεν είναι μόνο αυτός στη φάση. Είναι και ο γκολκίπερ είναι και ο Μεριά στο δεύτερο δοκάρι που αφήνει τον παίχτη του. Στο δεύτερο, είναι ο μόνος που τρέχει να μαρκάρει. Κι όταν πας με χίλια απάνω στον Ιγκουαΐν εύκολο είναι μετά να σε φέρει βόλτα. Σαφώς κι αυτές οι τρεις φάσεις έκριναν το ματς. Υπάρχουν όμως κι 90 λεπτά παιχνιδιού. Ο Σισέ ήταν εντυπωσιακός. Ταχύς, πρώτος στην μπάλα, κέρδιζε όλες σχεδόν τις μονομαχίες. Ήταν ένας σύγχρονος στόπερ, που έκανε επιθετική άμυνα. Στα φιλικά, πράγματι έδειξε επιπολαιότητα και δίκαια δεν ξεκίνησε τη σεζόν βασικός. Στα 23, με 1.97 ύψος αποτελεί κεφάλαιο για τον Ολυμπιακό. Είναι ο πλέον ταχύς από τους τέσσερις στόπερ κι ο μοναδικός με δυνατότητες βελτίωσης.

Στη μουσική επιλογή Alida Rustichelli- Sinno me moro.

https://www.youtube.com/watch?v=6TTL9AG9ZuI