To «δάσος» μπροστά από το «δέντρο»

Από πιτσιρικάς, βιώνοντας τα πέτρινα χρόνια του Ολυμπιακού έμαθα πως δεν μπορεί να υπάρχει κάτι λιγότερο από τις νίκες και τους τίτλους για τον Ολυμπιακό. Η πίεση στον Ολυμπιακό είναι αφόρητη, δεν την συναντάς πουθενά αλλού στην Ελλάδα. Καλώς ή κακώς έτσι είναι ο Ολυμπιακός.

Με αυτές τις συνθήκες κρίθηκαν πολλοί στον Ολυμπιακό χρόνια και χρόνια. Κάποιοι δίκαια, κάποιοι άδικα. Ο Ολυμπιακός φέτος δημιουργεί κάτι καινούργιο, νέα ομάδα από την αρχή σε συντριπτικό ποσοστό. Μέσα σε πέντε μέρες έδωσε δύο δύσκολα ματς. Μέχρι την περασμένη Κυριακή μετρούσε μόνο νίκες στο πρωτάθλημα και ήταν αήττητος στην Ευρώπη. Τώρα, λίγες μέρες πριν το νέο μεγάλο ματς στο ΟΑΚΑ με την ΑΕΚ μετράει δύο σερί ήττες. Οι ήττες φέρνουν γκρίνια, φέρνουν τους… προπονητές του καναπέ στο προσκήνιο. Βλέποντας το «δέντρο», τα συγκεκριμένα αποτελέσματα δηλαδή και μόνο, οδηγούνται κάποιοι στο συμπέρασμα πως υπάρχει πρόβλημα. Αν δεις το «δάσος» κατά την ταπεινή μου γνώμη τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Ναι, σωστά ο Μαρτίνς είπε πως είναι καλό που ο κόσμος στηρίζει την ομάδα ακόμη και μετά απο ήττες όμως πρέπει πλέον η ομάδα να γυρίσει στις νίκες.

Σε μια νέα ομάδα παίζει πολύ μεγάλο ρόλο η προσδοκία που δημιουργεί. Δεν θυμάμαι τα προηγούμενα χρόνια ποτέ έναν Ολυμπιακό με 22 βασικούς ποδοσφαιριστές. Εκτός αν θεωρεί κανείς αναπληρωματικό τον Τουρέ, τον Νάτχο, τον Γκιγιέρμε, τον Τοροσίδη και τους υπόλοιπους που ξεκίνησαν στο Σαν Σίρο. Ποια άλλη ελληνική ομάδα θα μπορούσε να παρατάξει σε δύο απανωτά πολύ δύσκολα ματς δύο διαφορετικές στο 100% ενδεκάδες; Ποιος άλλος προπονητής, νέος σε μια ομάδα που η πίεση για επιτυχία είναι αφόρητη όσο σε καμία άλλη θα έκανε αυτό που έπραξε ο Μαρτίνς; Όχι γιατί υπάρχει απλά η ΑΕΚ το βράδυ της Κυριακής και είναι άκρως αντι-προπονητικό να βάλεις μια ενδεκάδα σε τρία συνεχόμενα ματς-φωτιά, αλλά γιατί απλά στο ρόστερ που έχει θεωρεί πως όλοι είναι πολύτιμοι.

Έχασε πάλι θα πείτε. Έγιναν λάθη συνολικά, στοίχισαν κυρίως αυτά των αμυντικών, έπαθε ανεπίτρεπτο μπλακ-αουτ και μέσα σε 9 λεπτά, εκεί που το ματς «φώναζε» ότι ο Ολυμπιακός το «έχει» για τα καλά, ήρθε τούμπα και το 0-1 έγινε 3-1.
Αλήθεια είναι, δεν μπόρεσε να αποφύγει τα «δώρα», απέναντι του είχε την Μίλαν του Ιγκουαϊν, του Σούσο, του Κουτρόνε και πέταξε στα σκουπίδια την εξαιρετική εικόνα που είχε για 70 λεπτά. Αδίκησε τον εαυτό του όπως τον είχε αδικήσει και την Κυριακή με τον ΠΑΟΚ όταν σε ματς – αιχμαλωσία του αντιπάλου δεν μπόρεσε να κάνει γκολ τις πολλές ευκαιρίες που είχε. Αυτά που συνέβησαν με τον ΠΑΟΚ βεβαίως συμβαίνουν μια φορά στα δέκα χρόνια.

Με την Μίλαν έχασε μέσα απο τα χέρια του μια χρυσή ευκαιρία. Και βεβαίως είχε απέναντι του ποδοσφαιριστές παγκόσμιας κλάσης. Οι… προπονητές του καναπέ είπαν για τα στόπερ, εν προκειμένω τον Σισέ, για το ότι ο Μαρτίνς θα έπρεπε να κάνει πιο γρήγορα τις αλλαγές του. Μετά το ματς όλοι… ξέρουν καλύτερα όταν το αποτέλεσμα δεν είναι καλό.
Κάποιοι θα μιλήσουν τώρα για «τελικό» με την ΑΕΚ επειδή έχουν προηγηθεί οι δύο απανωτές ήττες. Κάποιοι επίσης θα επιχειρήσουν να «βάλουν φωτιά» στην ομάδα. Έτσι το βλέπουν, αυτά θα πουν ή έτσι… πρέπει να πουν.

Η ουσία είναι πως αυτός ο Ολυμπιακός δικαιούται όσο ποτέ άλλοτε δύο στοιχεία που δύσκολα συναντάμε σε Ολυμπιακό. Υπομονή και στήριξη. Για ένα και μοναδικό λόγο. Γιατί το αξίζει, γιατί το έχει κερδίσει με την εικόνα του ακόμη και στις ήττες του. Γιατί έχει έναν κανονικό προπονητή που δεν τον κυριεύει ο φόβος της πίεσης και της… καρέκλας του αλλά προσπαθεί να δουλέψει μεθοδικά και με πλάνο, γιατί έχει στην πρώτη γραμμή της ομάδας του 22 και όχι 12-13 ποδοσφαιριστές, γιατί ξέρει πως το υλικό που διαθέτει είναι ικανό για να πετύχει σπουδαία πράγματα. Γιατί αυτός ο Ολυμπιακός έχει γεννήσει μεγάλες προσδοκίες με το ποδόσφαιρο που παίζει. Με ποδόσφαιρο κατοχής μέσα στο Σαν Σίρο με το σκορ στο 0-1 και με τον Γκατούζο να δηλώνει μετά τον αγώνα πως είχε σοβαρά προβλήματα η ομάδα του με τις αλλαγές να τον σώζουν.

Γιατί αξίζει αυτός ο Ολυμπιακός να βάλουμε για μια φορά στην άκρη τα αποτελέσματα που δεν αρέσουν προφανώς και να δούμε το ποδόσφαιρο που παίζουν οι ερυθρόλευκοι και το τι μπορεί να πετύχουν, καθώς οι δύο ήττες δεν διαμορφώνουν τελικές καταστάσεις ούτε στο πρωτάθλημα ούτε στην Ευρώπη. Ας αφήσουμε λοιπόν για μια φορά στην άκρη την γκρίνια του αποτελέσματος και ας δούμε πως τα θετικά και αισιόδοξα μηνύματα του νέου Ολυμπιακού είναι κατά πολύ περισσότερα από τα αρνητικά. Πάντα σε μια κουβέντα γκρίνιας θα βρεις προβλήματα και λάθη. Γιατί δεν πήρε άλλο στόπερ, γιατί δεν πήρε άλλο επιθετικό, γιατί το ένα, γιατί το άλλο. Την Κυριακή ήταν η δυστοκία, την Πέμπτη τα λάθη στην άμυνα. Μια ομάδα όμως που έχει την πολυτέλεια να διαθέτει στην πραγματικότητα δύο 11αδες, να παίζει με άλλη κόντρα στον ΠΑΟΚ και με άλλη στο Σαν Σίρο και να κυριαρχεί σε όλο το ματς και σε 70 λεπτά αντίστοιχα σημαίνει πως έχει τις δυνατότητες για κάτι πολύ μεγάλο. Ας μην βιαστούμε λοιπόν. Η σεζόν είναι μεγάλη. Ο κόσμος που βρέθηκε στο Καραϊσκάκη και στο Σαν Σίρο έδειξε ωριμότητα κατανοώντας ότι αυτός ο Ολυμπιακός που βλέπει αξίζει την στήριξη.

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

Δεν υπάρχει λοιπόν κανένας τελικός την Κυριακή με την ΑΕΚ. Υπάρχει ένα μεγάλο ντέρμπι που ο Ολυμπιακός θα πάει με όλα τα όπλα του για να το νικήσει. Με τον Μαρτίνς να έχει 22 ποδοσφαιριστές έτοιμους για να επιλέξει την καλύτερη δυνατή 11αδα για να έρθει η νίκη, να σπάσει η γκίνια που είχε με τον ΠΑΟΚ και να μείνει πίσω το κακό 9λεπτο στο Σαν Σίρο. Να πάρει αυτή την φορά ότι δικαιούται.