Κάνοντας άμυνα με την... πάσα

Διονύσης Δελλής 05.10.2018-02:00

Ποτέ δύο ήττες στη σειρά δεν μπόρεσαν να δημιουργήσουν ανάλογη προσδοκία. Πόσω δε μάλλον σε μια ομάδα «εθισμένη» στη νίκη.

Για αυτό είναι ωραία η κουβέντα για το ποδόσφαιρο. Γιατί… μετά όλα μοιάζουν λογικά. Ακόμη και τα παράλογα. Κάνει 23 τελικές ο Ολυμπιακός με τον ΠΑΟΚ σε μια ασύλληπτη αιχμαλωσία, και βρίσκονται κάποιοι (ευτυχώς λίγοι) που ξεπερνώντας με ευκολία την εικόνα επιλέγουν μια συζήτηση για τα ποσοστά ευστοχίας των σέντερ φορ.

Απόψε βάζει μια γκολάρα ο –σέντερ φορ- Γκερέρο στο Σαν Σίρο, κάνουν οι Ερυθρόλευκοι μια από τις πειστικότερες εκτός έδρας εμφανίσεις σε αυτό το επίπεδο, και σα να (τους) πατάς ένα κουμπί αρχίζουν τα άλλα. Ο Σισέ, αν ο Μαρτίνς έκανε γρήγορα τις αλλαγές, αν είχε δίκιο που επέλεξε και τόλμησε αυτό το «πρωτόγνωρο» γενικώς «11 στα 11» rotation.

Ma πως δεν είχε δίκιο ο προπονητής, όταν για 70 λεπτά ο Ολυμπιακός όχι απλά κοιτάζει στα μάτια κοτζάμ Μίλαν μέσα στο σπίτι της, αλλά είναι έτοιμος να αρπάξει και το… πορτοφόλι της; Μέχρι το 69΄ο Ναουέλ σκάρωνε ευκαιρία στα καρέ του Ρέινα για το 0-2. Ο δε Φετφατζίδης στο 74΄με το σκορ στο 1-1 απειλεί εκ νέου για να ξαναδώσει προβάδισμα.

Οι Ερυθρόλευκοι τελείωσαν το ματς σχεδόν με την κατοχή της μπάλας μοιρασμένη (55%-45%), με αντίστοιχες τελικές (9-7 υπέρ της Μίλαν), με ένα εξωφρενικό ποσοστό ευστοχίας στην πάσα της τάξης του 90% όπως το κατέγραψε η στατιστική! Με τις πάσες αμύνθηκαν οι Πειραιώτες. Με το τρίγωνο Τουρέ, Νάτχο, Γκιγιέρμε που ακόμη και δίχως να το έχουν «προβάρει» σε κάποιο προηγούμενο ματς, κράτησαν μαεστρικά το ματς σε συνθήκες μιας αληθινής υπέρβασης. Πασάροντας και ελέγχοντας λες και δεν το έκαναν μέσα σε μποτιλιάρισμα, αλλά σε ένα από τα σαλόνια του Ρέντη.

Επένδυσαν σε κάτι που δεν το βλέπεις κάθε μέρα. Επένδυσε η ομάδα σε μια προσέγγιση που δεν βλέπεις κάθε μέσα.

Σε τι λοιπόν δεν ταίριαξε το πλάνο του Μαρτίνς στις ανάγκες αυτού του «ειδικού» ματς και έχοντας πάντα κατά νου, ένα ολόκληρο σχέδιο του Πορτογάλου για να μπορεί να έχει την ομάδα του λειτουργική την Κυριακή για το ματς με την ΑΕΚ; Πόσο πιο έξυπνα θα μπορούσε να τα βάλει με ολόκληρη Μίλαν, μέσα στο ίδιο της το σπίτι.

Φυσικά τα αποτελέσματα είναι το απλοϊκό «φίλτρο» που αποφασίζει για όλα. «Δύο ήττες» λέει το κοντέρ. Σεβαστό και κατανοητό. Τι ήττες όμως; Είναι κρίμα να έχεις κατά νου όσα έδειξαν οι Πειραιώτες κόντρα στον ΠΑΟΚ ή απόψε στο Μιλάνο και να ψάχνεις το «λάθος». Οι 6-7 χιλιάδες φίλοι της ομάδας στο Σαν Σίρο χειροκρότησαν από την καρδιά τους. Οι πολλοί περισσότεροι το βράδυ της Κυριακής έκαναν το ίδιο στο Φάληρο μετά το σαφώς βαρύτερο 0-1 από τον Δικέφαλο του Βορρά. Εκείνοι άραγε με άλλα μάτια βλέπουν;

Είναι σε καλό δρόμο ο Ολυμπιακός. Σε δύσκολο δρόμο, αλλά σε εκείνον που πρέπει, αναζητώντας τη δική του ολική επαναφορά. Σύνολο με είκοσι νέα πρόσωπα που φτιάχνεται από την αρχή. Που ουσιαστικά τώρα ο προπονητής έχει τους πάντες στη διάθεση του. Ομάδα που είχε τα κότσια (αλλά και το βάθος του ρόστερ) να εμφανιστεί στο Σαν Σίρο… άλλη, απέναντι στη «βασική» εκδοχής της Μίλαν που κάθε άλλο παρά τον δρόμο του rotation επέλεξε όπως προανήγγειλαν με περίσσια σιγουριά οι ρεπόρτερ του Μιλάνο. Μόνο τον Ντοναρούμα δεν επιστράτευσε ο Γκατούζο. Ότι άλλο όπλο είχε το έριξε στο γήπεδο.

Πόσο κοστολογεί το transfermarkt όλο το ρόστερ του Ολυμπιακού; Κάτι παραπάνω από εξήντα εκατ ευρώ. Πόσο κοστολογεί το «τετράγωνο» Ιγκουαΐν, Κουτρόνε, Τσαλχάνογλου και Σούσο που άλλαξε την ιστορία του ματς; Ακριβώς 140.000.000 ευρώ!

Οι Ερυθρόλευκοι τόσο γρήγορα προσφέρουν στο κοινό τους, προσδοκίες. Καλό ποδόσφαιρο. Μεγάλες δυνατότητες. Το κάνουν ακόμη και στις ήττες τους! Δεν ζητούν κάτι πέρα από χρόνο και εμπιστοσύνη. Το ζητούν με την εικόνα τους στο παιχνίδι. Και η εικόνα μπορεί καμιά φορά -έστω σπάνια- να σε ξεγελάσει, αλλά να την ξεγελάσεις εσύ αποκλείεται.