Αν θα τον φάει ασάλιωτο, η σαλιωμένο

ΡΙΧΝΩ πότε-πότε, κανένα βλέφαρο στα γκάλοπ. Πέρα δηλαδή, από το ένα δεκάρικο διαφορά, που ρίχνει στο κεφάλι ο Κυριάκος του Αλέξη. Και, πέρα από τον βέβαιο, πολιτικό θάνατο, Καμμένου-Λεβέντη-Θεοδωράκη. Ζωή σε λόγου τους τα ψιμάρια, που τους ψηφίζουνε. Οι βουλευτές τους, που πρώτοι και καλύτεροι, την έχουνε πάρει γραμμή τη δουλειά, πηδάνε σαν τα ποντίκια από το καράβι. Μπας και σώσουνε τομάρι τους. Νέα φυντάνια βγαίνουνε στη πιάτσα. Η απόφαση του Στέφανου Χίου να κατέβει στη πολιτική κονίστρα είναι ειλημμένη. Οριστική και αμετάκλητη. Όπως έχει πει κι ο ποιητής, έφτασε η ώρα να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση. Να εισέλθει ο Ιωάννης Δαραβίγκας στη Βουλή. Και γιατί όχι; Ο Καρατζαφερης κι ο Καμμένος ήτανε καλύτεροι, του Στέφανου; Το ίδιο παραμύθι πουλάνε. Περι της πατρίδας της θρησκείας και της οικογένειας. Στο ίδιο κοινό απευθύνονται. Στους απογόνους των ταγματασφαλιτών και των χωροφυλάκων. Ένα δέκα τα εκατό, στο εκλογικό σώμα, αν συνυπολογίσουμε και τους μαχαιροβγάλτες του Μιχαλολιάκου, υπάρχει.

ΑΠΟ τούδε και στο εξής μάλιστα, όποιο μικρό κόμμα καταφέρει να χωθεί στη Βουλή ο αρχηγός θα πάει ταμείο στα γεμάτα. Εξ ου και κάτι Φαήλοι κάτι Βελόπουλοι, την έχουνε δει αρχηγοί. Ξέρουνε τι κάνουνε. Να ροκανίσουνε την αυτοδυναμία του Κυριάκου. Και μέχρι τις εκλογές μπορεί να σκάσουνε μύτη κι άλλα κόμματα. Που θα έχουν κάθε συμφέρον να μην υπάρχει αυτοδυναμία, γιατί οι μεθεπόμενες εκλογές θα γίνουν με απλή αναλογική. Οπότε, όποιος θέλει να σχηματίσει κυβέρνηση, θα οφείλει πρώτα να περάσει από το ταμείο. Ξεφύγαμε όμως. Για τα γκάλοπ λέγαμε κι όταν φτάνεις στο τέλος μπανάς, ότι το ποσοστό των αναποφάσιστων είναι στο 12 τα εκατό και κάτι ψιλά. Και το να είναι κάποιος αναποφάσιστος, όταν έχει προκύψει ένα σοβαρό, ένα μείζων θέμα, μπορώ να το καταλάβω. Έχει συμβεί και σε και μένα και κατ επανάληψη μάλιστα: Ψητά, η τηγανητά, τα μπαρμπούνια; Είναι ένα ιδιαίτερα σοβαρό ζήτημα. Που έχει λυθεί βέβαια, διά της μέσης οδού: Ψητά τα μεγαλύτερα, τηγανητά τα μικρότερα.

ΚΟΝΤΟΜΑΝΙΚΑ, η μακρυμάνικα, τα καλοκαιρινά πουκάμισα; Εύκολο. Μελέτες και έρευνες δεκαετιών, έχουν δώσει τη σωστή απάντηση: κοντομάνικα, ποτέ. Μακρυμάνικα, που τους γυρίζεις τα μανίκια και γίνονται κοντομάνικα. Να είσαι αναποφάσιστος, αν θα πας να δεις στο θέατρο, δράμα, η κωμωδία, μπορώ να το καταλάβω. Όπως επίσης πρόκειται περί σοβαρής απόφασης, αν η μακαρονάδα, θα ειναι πέστο, η μπολονεζ. Στις εκλογες, από που κι ως που, να είσαι, αναποφάσιστος; Και τι θ αλλάξει, αν θα ψηφίσεις Σύριζα, η Νέα Δημοκρατία; Η μήπως έχεις την εντύπωση, ότι η ψήφος σου, έχει, αξία; Έστω τη παραμικρή, έστω την ελάχιστη αξία; Τι έχεις να σκεφτείς δηλαδή; Το ενδεχόμενο να κάνεις λάθος; Ότι και να ψηφίσεις, λάθος θα κάνεις. Όπως έχεις κάνει λάθος, όλες τις προηγούμενες φορές, που ψήφισες. Σωστά δεν ψήφισες ποτέ.

ΟΛΗ η μάχη στις εκλογές, γίνεται γιά τη ψήφο του μαλάκα. Όπως ακριβώς το λέω. Αυτό είναι το έπαθλο. Οι άλλοι τους αποκαλούν αναποφάσιστους. Εγώ τους αποκαλώ μαλάκες. Τι περιμένεις δηλαδή, για ν αποφασίσεις , ποιόν θα ψηφίσεις; Αν θα κοπούνε οι συντάξεις; Αν δεν κοπούνε θα στα πάρουνε τα λεφτά με άλλο τρόπο. Με τη φορολογία και τις αυξήσεις. Ξέρουνε αυτοί. Εσύ δεν μαθαίνεις με τίποτα. Πόσο λακαμάς, επιμένεις να είσαι; Τι περιμένεις, δηλαδή να σου πει ο πολιτικός; Την αλήθεια; Ο πολιτικός, θα σου πει αυτό που εσύ θέλεις ν ακούσεις. Θα σου τάξει. Θα σου υποσχεθεί. Ψέματα θα σου πει. Πολίτικος είναι. Κι αυτή ακριβώς είναι η δουλειά του. Να σε δουλεύει. Να σου πουλάει παραμύθι.

ΕΧΕΙΣ απέναντί σου, μια γκόμενα που σου κάνει τη δύσκολη. Θα καταβάλεις κάθε προσπάθεια για να τη πηδήξεις. Θα της λες, αυτά που θέλει, ν ακούσει. Θα δείξεις, τη καλύτερη πλευρά, του χαρακτήρα σου. Θα είσαι αβέρτος και κιμπάρης. Έτσι ακριβώς κι ο πολιτικός: Λέει στον λακαμά αυτά που θέλει να ακούσει. Του τάζει λαγούς με πετραχήλια. Κι αν τα βάλεις κάτω, η ευθύνη δεν ανήκει στον πολιτικό. Η ευθύνη είναι του ψηφοφόρου. Του λακαμά που λέμε και ξαναλέμε. Όταν εσύ, για να δώσεις τη ψήφο σου, θέλεις να ακούσεις ψέμματα , ψέμματα θα σου πούνε. Απλά πράμματα. Πως θα γινότανε Πρωθυπουργός, ο Σαμαράς, αν δεν έπαιρνε σβάρνα τα Ζάππεια, για να λέει παραμύθια. Πως θα γινότανε πρωθυπουργός, ο Τσίπρας, αν δεν έλεγε τόσα πολλά ψέμματα στη Θεσσαλονίκη; Άλλος τρόπος, για να σε ψηφίσει ο λακαμάς δεν υπάρχει.

ΜΟΝΟ αν του πεις, ψέμματα. Μόνο αν τον παραμυθιασεις. Αν τον δουλέψεις. Να στήνεσαι δηλαδή, κάθε φορά απέναντι, από τη τηλεόραση, να ακούσεις τι; Τους στημένους δημοσιογράφους, να κάνουν στημένες ερωτήσεις και τους πολιτικούς να δίνουν στημένες απαντήσεις; Πότε είπαν αλήθεια οι πολιτικοί; Και σε κάθε περίπτωση, ο λακαμάς είσαι εσύ. Που κάθε φορά, ψάχνεις να βρεις αυτόν που θα σε σώσει. Προχθές τον Σαμάρα, χθες τον Τσίπρα, αύριο τον Κυριάκο. Τι άλλο δηλαδή, πρέπει να πάθουνε όλοι αυτοί οι λακαμάδες για να ξυπνήσουνε; Πόσο ακόμα πρέπει να εξαθλιωθούν; Πραγματικά, είναι φοβερό. Να μην έχει μείνει τίποτα όρθιο σ αυτό το μπουρδελο, κι ο κόσμος να περιμένει, ότι θα τον σώσουνε, οι μαχαιροβγάλτες της Χρυσής Αυγής.

ΝΑ μην έχει ο άλλος, στον ήλιο μοίρα και να τον ψήνει ο Καμμενος με το τρενάκι και τον μικρό Αλέξη. Γιά να γίνουν υπουργοί ο Τέρενς Κουίκ και η Έλενα Κουντουρά.
Ύστερα από όλα αυτά που έχουνε γίνει, να υπάρχει ακόμα ΠΑΣΟΚ, έστω και σε παραλλαγή Κιναλ. Και να βγαίνει η Φώφη και να λέει ,«τα ψέμματα τελείωσαν». Επειδή, όλα αυτά τα χρόνια το ΠΑΣΟΚ, ήταν σαν τον Αχιλλέα Μπέο: Έλεγε, μόνο αλήθειες. Ποιός είπε όμως, ότι δεν υπάρχουν και επαναστατικά κόμματα; Υπάρχει η Λαϊκή Ενότητα, του Λαφαζανη. Όποιος έχει ξαναδεί επαναστάτη-βαψομαλλιά, να μου τον πει και μένα για να το μάθω. Υπάρχουν, οι δύο αμαζόνες: Η Ζωή και η Ραχήλ. Με τον ελληνικό λαό, να έχει φτάσει σε τόσο υψηλά επίπεδα πολιτικής ωριμότητας, ώστε να έχει στείλει στη Βουλή, μέχρι και τον Βασίλη Λεβεντη.

ΚΑΙ να μην έχουνε δύο δράμια μυαλό για να πάρουνε χαμπάρι, ότι όλος αυτός ο καβγάς, γίνεται για το πάπλωμα. Και μόνο. Όταν όλα, είναι τακτοποιημένα, από τους θεσμούς, αυτοί τσακώνονται, ποιος θα διαχειριστεί, τα Μνημόνια. Σαν τις νοσοκόμες, που όταν είναι να κάνουνε την ένεση, λένε , «δεν θα σε πονέσω. Έχω ελαφρύ χέρι». Αυτό ακριβώς λέει ο Τσίπρας: «Εγώ στο φόρεσα το μανίκι Μνημονίου, αλλά είχα τον τρόπο, να μην πονέσεις. Επειδή σαν αριστερός, είμαι καλό παιδί και συμπονάω τον λαό. Ενώ οι δεξιοί, θα στο φορέσουνε χωρίς σάλιο. Και θα τσούξει». Κι αυτό ακριβώς είναι το διακύβευμα των εκλογών: Αν ο λακαμάς που λέγαμε στην αρχή, τον φάει, ασάλιωτο, η σαλιωμένο. Αυτά.

Στη μουσική επιλογή, Many Premium Balkan Superband- Opa Cupa

https://www.youtube.com/watch?v=ltwf9CBuQQ0