Η λογική λέει συντήρηση, ο χαρακτήρας επίθεση

Ένας από τους πιο ασήμαντους αλλά υπαρκτούς λόγους που οι επαγγελματίες αθλητές είναι τυχεροί άνθρωποι, είναι πως δεν υπηρετούν στο στρατό. Υπηρετούν στα χαρτιά, σαν το περσινό πρωτάθλημα δηλαδή. Για να τα λέμε όλα, στη διάρκεια της καριέρας τους κερδίζουν πολλά, υφίστανται και στερήσεις όμως, οπότε κατά μια έννοια, ολόκληρη η πορεία τους μοιάζει κάπως με τη στρατιωτική θητεία.

Από τα χειρότερα πράγματα στο στρατό είναι η επιθεώρηση από τον Στρατηγό, το λούκι που βγάζουν τα φαντάρια είναι άνευ προηγουμένου. Εννοείται πως οι άδειες κόβονται, μέχρι να καθαρίσουν τα πάντα, να ασβεστώσουν, να γυαλίσουν τις τουαλέτες, να λάμψουν μέχρι και το τελευταίο μπουλόνι στα ΡΕΟ. Και μιλάμε για εγκαταστάσεις και οχήματα, που παίζει να είναι αρχαιότερα από την εποχή που ο «ο Άρης», πήρε κύπελλο.

Κάπως έτσι θα προσομοίαζα την τελευταία περίοδο του ποδοσφαιρικού ΠΑΟΚ, που αισίως φτάνει στο τέλος της, με το σημερινό Ευρωπαϊκό αγώνα στην Λευκορωσία.
Στο στρατό που προανέφερα και δη στις Ειδικές Δυνάμεις, υπάρχει η λεγόμενη διαβολοβδομάδα κρατάει όσο μαρτυρά η λέξη, στην περίπτωση του ΠΑΟΚ, παρά λίγα 24ωρα κοντεύουμε να κλείσουμε τρεις.

Τα διπλά ματς στην εβδομάδα ξεκίνησαν με ΟΦΗ, καπάκι Τσέλσι, τρεις μέρες μετά χαρτί, ενδιάμεσο διάλειμμα με «ο Άρης», καπάκι το κολάρο στον Πειραιά και τελειώνουμε με Μπορίσοφ. Έχει και Απόλλων Σμύρνης την επόμενη αγωνιστική αλλά δεν το βάζω μέσα, διότι το ζόρι για τον ΠΑΟΚ δεν ήταν τόσο οι απανωτοί αγώνες, όσο οι αντίπαλοι που αντιμετώπισε. Ακόμα κι ο «ο Άρης», που έπαιζε έναν από τους τρεις αγώνες της χρονιάς του, άσχετα αν τον αντιμετωπίσαμε ως αδιάφορο…

Οι φουκαράδες ρεπορτατζήδες του ΠΑΟΚ, βαρέθηκαν ν΄ αναμασούν τα ίδια, πόσο δύσκολο είναι το παιγνίδι, πόσο επιτακτική είναι η νίκη για να αποδείξει ο ΠΑΟΚ μπλα,μπλα, μπλα, να ατενίσει το μέλλον με αισιοδοξία και παρόμοια ρομαντικά.

Είναι μεγάλη η σωματική και η ψυχολογική κυρίως καταπόνηση, δοκιμάζονται τα όρια της αντοχής, ανάσα δεν προλαβαίνεις να πάρεις. Ούτε να στανιάρεις που λέμε δεν περισσεύει χρόνος, να πιεις ένα ποτήρι να χαλαρώσεις, ώσπου να τελειώσει το ένα άρχιζε το άλλο.

Είναι και νέα παιδιά οι αθλητές πάνω στα ντουζένια τους, ξενοδοχείο, αεροδρόμιο, προπόνηση, ξανά ξενοδοχείο και τις λίγες μέρες που κοιμάσαι σπίτι, κοιμάσαι με ωράριο φούρναρη. Γκρινιάζει κι η κυρά «όλο κορασμένος είσαι, αμάν πια με αυτόν τον Λουτσέσκου, μήπως είναι καμμιά με ψευδώνυμο;»

Είθισται μετά τους αγώνες οι αθλητές να παίρνουν ρεπό για να εκτονώσουν κάπως την πίεση, πήγε κι ο Ουάρντα μετά την Τσέλσι να παραστήσει τον Φαραώ ζεν πρεμιέ σε νυχτερινό μαγαζί, τον πήραν χαμπάρι κι από τότε βλέπει τη 18άδα με το κιάλι.

Είναι λούκι για όλους, όπως και να το κάνουμε.

Το παιγνίδι με τη Μπάτε πάντως δεν είναι σαν τα προηγούμενα και ειδικά αυτό με το χαρτί, που ήταν αυτό που αποκαλούν οι βάρβαροι must win. Είναι περίπου σαν το παιγνίδι με το κολάρο, που και Χ να έφερνες, δε θα έφευγες με σκυμμένο το κεφάλι.

Όταν παίζαμε με την Τσέλσι, ο περίεργος που έκανε τη μετάδοση δήθεν στεναχωριόταν για το διπλό των Λευκορώσων μέσα στην Ουγγαρία, λέγοντας πως δε συμφέρει τον ΠΑΟΚ.

Η λογική λέει πως όταν παίζεις σε όμιλο το επιθυμητό αποτέλεσμα στο άλλο παιγνίδι είναι το Χ, όταν βρισκόμαστε στην αρχή όμως και με εξαίρεση την Τσέλσι, τις άλλες δυο ομάδες τις γνωρίζουμε ονομαστικά, δε γίνεται να κρίνεις με τυφλό σύστημα, που μάθαιναν κάποτε οι δακτυλογράφοι.

Μπορεί η Βίντι να κάνει διπλό στο Λονδίνο, ποτέ δεν ξέρεις. Μπάλα είναι, άσε που για να έχει κοντράρει κοτζάμ χάρτινη, λογικά θα είναι μεγαθήριο.
Σε περίπτωση που είναι καφενείο, θα κάνει κι ο ΠΑΟΚ διπλό εκεί μέσα και θα έρθουμε ίσα βάρκα, ίσα πανιά.

Βάσει αυτών των δεδομένων κι αφού όπως παραδέχτηκε ο Λουτσέσκου πριν ακόμα ξεκινήσει η περιπέτεια των ομίλων, η Τσέλσι είναι αχτύπητη και η μια θέση της πρόκρισης, θα παιχτεί μεταξύ των τριών και το Χ είναι ζάχαρη.

Ο ΠΑΟΚ βεβαίως δεν παίζει πουθενά για το Χ, δεν το δοκίμασε ούτε με την Τσέλσι στην πρεμιέρα που δε θα του ζητούσε κάποιος το λόγο, αν το πήγαινε λάου λάου το έργο..
Το γεγονός όμως πως η ομάδα δεν έχει βρει ακόμα τον εαυτό της, είναι ένα ζητούμενο.

Με τα παραπάνω δεδομένα, η στοιχειώδης ποδοσφαιρική λογική λέει πως ο ΠΑΟΚ πρέπει να κατέβει συντηρητικά, είναι και θέμα της κούρασης που ανέφερα στην αρχή, η οποία πάντα εκδηλώνεται πιο έντονα όσο φτάνουμε προς το τέλος του σπριντ.

Στην αντιπέρα όχθη, είναι ο χαρακτήρας της ομάδας που έχει χτίσει ο Ρουμάνος «μπαίνουμε μέσα και πάμε να κερδίσουμε»!

Δεν έχει, μα και μου, δεν έχει ίσως θα έπρεπε να το δούμε κάπως αλλιώς, ούτε δεν αντέχουμε άλλο.

Η απάντηση είναι «να αντέξετε, αυτός είναι ο χαρακτήρας μας και τον επιβεβαιώνουμε ακόμα και υπό αντίξοες συνθήκες».

Στο σημερινό ματς δε με καίει τόσο η βαθμολογική συγκομιδή και με ήττα ο ΠΑΟΚ δε χάνει τις ελπίδες του. Περισσότερο με απασχολεί ο χαρακτήρας που θα βγάλει η ομάδα στο φινάλε της τριπλής διαβολοβδομάδας, αν καταφέρει και περάσει αλώβητη, σημαίνει πως δεν υπάρχει δύναμη να την φρενάρει.

MUST READ

Τα νεότερα για τους τραυματίες και η κρίσιμη Τρίτη για τέσσερις

Μέχρι το τέλος της σεζόν, δύσκολα να αντιμετωπίσει ανάλογο αγωνιστικό κυκεώνα κι αν συμβεί θα είναι σε φάση που στο πέρασμα του οι αντίπαλοι θα προλαβαίνουν να δουν μόνο τη σκόνη που αφήνει…