Άρης και δεν είμαι καλά

Η Ηλιάνα Λυκούδη έγραψε και η καλλικέλαδη Γεωργία Νταγάκη ερμήνευσε κάποιους στίχους, που θα μπορούσαν να γίνουν… ύμνος για τον Άρη. «Μια θα πετάω στα ψηλά, μια θα βουτώ στα βάθη, πώς περπατούνε στη στεριά δεν λέει η καρδιά να μάθει». Ίσως να μην υπάρχει καλύτερος τρόπος να περιγράψει κανείς την κατάσταση που εδώ και χρόνια βιώνει ο «Αυτοκράτορας» του ελληνικού μπάσκετ.

Λες και κάποιος κάνει πλάκα στον κόσμο. Παλιότερα, σε χαλεπούς καιρούς, δεν υπήρχε προσδοκία. Μπορεί κάποιοι να έμεναν σε… περασμένα μεγαλεία, όμως δεν φιλοδοξούσαν να κοιτάξουν ψηλά. Η έλευση του ζεύγους Λάσκαρη γέννησε προσδοκίες, οι υποσχέσεις για επένδυση εκατομμυρίων ακούστηκε… κάπως, αλλά ανέβασε τις απαιτήσεις κι η συνέχεια είναι γνωστή σε όλους.

Η κατρακύλα σταμάτησε με την παρέμβαση του Δημήτρη Γουλιέλμου κι εκεί που φάνηκε να υπάρχει φως στο τούνελ, να βρίσκεται λύση και τρόπος, αίφνης (;) προέκυψε κόντρα με τους οργανωμένους. Αυτοί που δεν άφησαν τον Άρη στις πιο δύσκολες στιγμές, αυτοί που πάλεψαν απέναντι στην απαξίωση, αυτοί που πανηγύριζαν νίκες επί αντιπάλων, τους οποίους ο… κανονικός Άρης δεν έπρεπε να… βλέπει, αυτοί που κατάπιαν την πίκρα ήττας από υποδεέστερο αντίπαλο και χειροκρότησαν τους παίκτες, αυτοί που δεν έλειψαν ποτέ από το πέταλο, ξαφνικά εξαφανίστηκαν.

Δηλώσεις, εκκλήσεις και η απάντηση ήρθε από μία ανακοίνωση, με οκτώ διαφορετικά σημεία, ένα εκ των οποίων είναι –κατά την ταπεινή μας άποψη- η ρίζα του προβλήματος. «Θεωρούμε είστε μπροστινός άλλου ανθρώπου και αμφιβάλλουμε αυτά που είπατε στην συνέντευξη Τύπου αν θα τα υλοποιήσετε. Τα ίδια έλεγε και το λαμογιο ο προκάτοχος σας» υποστήριξε ο Κεντρικός Super3.

Στην ουσία, αυτό που λένε οι οργανωμένοι είναι πως ο κ. Λάσκαρης δεν έφυγε ποτέ από την ομάδα. Δεν το γνωρίζω, όμως ακόμα κι αν λανθασμένα το πιστεύουν, από τη στιγμή που το πιστεύουν, βλέπουν καχύποπτα την προσπάθεια της νέας διοίκηση, η οποία γι’ αυτούς δεν είναι νέα, αλλά μια διαφορετική εκδοχή της παλιάς.

Ζητούμενο είναι να μετρήσουμε τις απώλειες. Όταν ο Άρης παρέπαιε, οι οργανωμένοι ήταν αυτοί που τον… κράτησαν. Με τα καλά και τα στραβά τους. Τώρα που ο Άρης μοιάζει να βρίσκει μια «χρυσή σταθερά», που λένε και στα μαθηματικά, που εμφανίζεται ανταγωνιστικότερος του περσινού συνόλου, οι ίδιοι οργανωμένοι κατεβάζουν τον γενικό, αποσύρουν τη στήριξή τους. Αν όντως ήταν αυτοί που τον κράτησαν, η απώλεια στήριξης δύσκολα θα αντιμετωπιστεί. Αν όχι, ίσως υπερτονίστηκε η προσφορά τους.

Όπως και να ‘χει ο «Αυτοκράτορας» βρίσκεται εν μέσω θυέλλης, τη στιγμή που οι μετεωρολογικές προβλέψεις έκαναν λόγο για… νηνεμία. Μπορεί να αντέξει κι άλλους κλυδωνισμούς; Πιστεύω πως όχι. Εδώ και καιρό ακροβατεί μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, την περσινή σεζόν φλέρταρε με την υποτίμηση, με την εξαθλίωση. Αν δεν βγει σε απάνεμα νερά, αν χάσει την καλή έξωθεν μαρτυρία, αν υπάρξει εκ νέου διοικητικό κενό, τότε δύσκολα θα βρεθούν παίκτες να φορέσουν τη φανέλα του. Παίκτες που να δικαιολογούν το γεγονός ότι φορούν τη συγκεκριμένη φανέλα.

MUST READ

Live το ντέρμπι ανάμεσα σε Μπάγερν και Παρί

Δεν γνωρίζω ποιος έχει δίκιο, αλλά σύντομα θα φανεί. Αυτό που ξέρω με σιγουριά είναι πως το πρωτάθλημά μας έχει ανάγκη τον ισχυρό Άρη, πως ο Άρης έχει ανάγκη τον κόσμο του, αλλά κι ότι κανένα σύνολο δεν κινείται ακέφαλο διοικητικά στον χώρο του επαγγελματικού μπάσκετ. Κοινώς σπαζοκεφαλιά, σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες.