Δεν έτυχε, πέτυχε

Ο Άρης είναι μια νέα ομάδα που σε κάθε παιχνίδι μαθαίνει και κάτι -κι αυτό πιθανώς θα πάει έτσι ως το τέλος του πρώτου γύρου. Μαθαίνει για τον εαυτό του και το περιβάλλον το οποίο κινείται.

Είναι ένα ποδοσφαιρικό μωρό, που… μπουσούλησε γρήγορα και στάθηκε με ευκολία στα πόδια του. Χθες το βράδυ, έδειξε και ότι μπορεί να περπατά χωρίς να πέφτει.

Το είπε ο Ερέρα, επισημαίνοντας πως “κάθε φορά μαθαίνω και κάτι από το ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά έχω ένα ποιοτικό ρόστερ κι αυτό δεν μπορεί να μας σταματήσει από το να ονειρευόμαστε γιατί έχουμε ποιοτικό υλικό”.

Χωρίς το Μπρούνο Γκάμα και απέναντι στην καλύτερη από όλες τις άλλες ομάδες που φιλοξένησε, η ομάδα της Θεσσαλονίκης, ήταν προβλέψιμη το πρώτο μέρος του αγώνα με τον Αστέρα Τρίπολης.

Η ανάπτυξη αργή, οι διάδρομοι κλειστοί και οι ευκαιρίες μετρημένες, αφού ο Παντελίδης προσαρμόστηκε στο Ματέο, ο Γιουνές έπρεπε να παίξει περισσότερο εκτός περιοχής για να συμβάλει στη δημιουργία, ο Ντιγκινί είχε διάθεση αλλά όχι την αποτελεσματικότητα στις πρωτοβουλίες που πήρε και οι τρεις χαφ, έκαναν τα πάντα αλλά δεν είχαν την ατομική ενέργεια για να σπάσουν τη διπλή ζώνη των Αρκάδων και κυρίως ο Κολάσο που έχει τα χαρακτηριστικά του επιτελικού χαφ.

Προσπάθησε να βγει ο Τζανακάκης από την πλευρά, αλλά οι προσπάθειες του κατέληξαν συνήθως σε μια άδεια περιοχή, ενώ από αριστερά ο Μενέντεθ, είχε περισσότερη δουλειά με την επιλογή του Παντελίδη να στείλει από εκεί το παιχνίδι του, με τις συχνές προωθήσεις του Βλάχου προς υποστήριξη του Τσιλιανίδη.

Στην ανάπαυλα, η εικόνα του ματς είναι αυτή: Ο Μανιάς είναι εξουδετερωμένος από τους στόπερ, ο Αστέρας θα απειλήσει είτε από στημένη μπάλα, είτε από λάθος στο κέντρο που θα του δώσει ελεύθερα μέτρα να πλησιάσει την περιοχή.

Ο Άρης; Ο Ερέρα εχει στείλει το Ναζλίδη για προθέρμανση και το γήπεδο περιμένει την έμπνευση του προπονητή για την αλλαγή στο σχήμα που θα επιφέρει η χρησιμοποίησή του.

Ο Ισπανός αλλάζει τον Άρη με τον πιο “θετικό”, τον πιο ρισκαδόρικο τρόπο. Δεν βγάζει κάποιον από την επιθετική γραμμή, αλλά τον Κολάσο που ήταν η επιλογή του για να μεταφέρει τη μπάλα ενδιάμεσα των δύο ζωνών άμυνας του Αστέρα.

Ο Ναζλίδης, κινούμενος πίσω από το Γιουνές, βάζει πρώτα απ’ όλα μερικά μέτρα πιο βαθιά τον Τυνήσιο. Κινείται ελεύθερα στο πλάτος του γηπέδου αλλά και πάλι, ο Άρης χρειάζεται αυτό το επιπλέον “κλικ” για να γυρίσει με τη μπάλα “μέτωπο” στην περιοχή του Αστέρα.

Έχει, όμως, περισσότερο στο ματς το Ματέο που επίσης βρίσκει στο Ναζλίδη ένα στήριγμα στον άξονα και κυρίως έχει μειώσει το χρόνο στον οποίο ο Αστέρας κρατά τη μπάλα και πλησιάζει την περιοχή του.

Ο χρόνος περνά, ο Άρης χρειάζεται και τη βοήθεια ενός παίκτη που θα κάνει πιο γρήγορη τη μεταφορά της μπάλας στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου. Και πολύ σύντομα έχει δύο τέτοιους στο γήπεδο: Πρώτα το Νίκο Μαρτίνες και κατόπιν το Μανώλη Σιώπη.

Οι κίτρινοι έχουν πια ταχύτητα στο γήπεδο και επίσης έχουν απέναντί τους μια ομάδα που όσο καλά κι αν μπορεί να αμυνθεί στο χώρο, είναι και κουρασμένη από τα πολλά τρεξίματα στο μοτίβο που εξελισσόταν το ματς. Ξεκλειδώνει τη νίκη και γρήγορα την ασφαλίζει με το 2-0. Δεν έτυχε, πέτυχε.

Από όλο αυτό, το προφανές κέρδος είναι οι βαθμοί, η ψυχολογία.

Στην πραγματικότητα, όμως, αυτό το μωρό, που μπουσούλησε γρήγορα και έμαθε να περπατά χωρίς άλλη βοήθεια, έδειξε για πρώτη φορά ότι… μπορεί και να τρέξει.

Έπαιξαν 11. Που με τους δυο απόντες, Βαλεριάνο και Μάβραϊ, είναι ήδη 13. Και οι τρεις αλλαγές, μας κάνουν 16. Δεν μπορώ να εξαιρέσω το Σόουζα με όσα έδειξε στο ματς κυπέλλου. Και ένας – δυο ακόμη περιμένουν μια ευκαιρία.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Ο Άρης μεγαλώνει. Προχωρά. Θα στραβοπατήσει κιόλας, όπως έγινε στα Γιάννενα, αλλά θα συνεχίσει. Πρέπει να συνεχίσει να δουλεύει, δεν πέτυχε κάτι ακόμη. Αλλά όταν νικάς, δουλεύεις αδιαμαρτύρητα. Και έχει υλικό για να κάνει κάτι καλό, σαν κι αυτό που ο προπονητής του, μας είπε χθες ότι του αρέσει να ονειρεύεται.