Μια γροθιά ομάδα και κόσμος

Θα μπορούσε να σταθεί κανείς σε πολλά πράγματα, σε ότι αφορά τη νίκη του Άρη επί του Αστέρα Τρίπολης. Απέναντι στον πιο δύσκολο αντίπαλο που είχε αντιμετωπίσει την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο. Μια ομάδα εξαιρετικά  οργανωμένη μεσοαμυντικά, με ποιοτικούς παίκτες μπροστά.

Χρειάστηκε υπομονή, προκειμένου ο Άρης να καταφέρει να ανοίξει το σκορ. Υπομονή και ποιότητα, που είχαν τόσο ο Σιώπης, όσο και Ματέο Γκαρσία στη φάση του πέναλτι. Που σε αντίθεση με όλα τα προηγούμενα παιχνίδια του Αστέρα Τρίπολης, δεν έγινε η παραμικρή συζήτηση για το αν ήταν ή όχι.

Η αλήθεια είναι ότι οι φιλοξενούμενοι κατάφεραν στο πρώτο ημίχρονο να καταστρέψουν την επιθετική  ανάπτυξη του Άρη, που ήταν …μονόπατη από δεξιά, με Τζανακάκη και Γκαρσία.

Η είσοδος του Σιώπη επέτρεψε στον Άρη να πάρει μέτρα στο γήπεδο και του Μαρτίνες, τον έκανε πιο απρόβλεπτο, αφαιρώντας ταυτόχρονα την δυνατότητα από τον Σάββα Παντελίδη να έχει δυο και τρεις παίκτες πάνω στον Ματέο.

Μια που πιάσαμε τον Αργεντινό, είναι παίκτης τεράστια ς ποιότητας και με πολύ μεγάλη προοπτική για το μέλλον. Τον οποίο, φυσικά, ελάχιστοι γνώριζαν όταν ήρθε στην Θεσσαλονίκη και η επιλογή του είναι αποτέλεσμα της σωστής προεργασίας που έγινε για τις μεταγραφικές κινήσεις.

Δημιουργεί πολύ όμορφα συναισθήματα ο τρόπος με τον οποίο πανηγυρίζουν μαζί τις νίκες οι ποδοσφαιριστές και ο κόσμος μετά το τέλος των παιχνιδιών. Δείχνει ότι ο Άρης είναι μια γροθιά, μια οικογένεια και αυτό είναι βασικό συστατικό -εκτός από τη δουλειά που γίνεται και το ταλέντο που υπάρχει-, προκειμένου η ομάδα να πετύχει τους στόχους της.

MUST READ

Για κάτι που αξίζει…

ΥΓ.  Ο Άρης δεν έχει δεχτεί ακόμα γκολ στο πρωτάθλημα από αντίπαλο ποδοσφαιριστή. Μοναδική φορά που ο Κουέστα είδε την μπάλα να καταλήγει στα δίχτυα της εστίας του , ήταν το αυτογκόλ του Δεληζήση, απέναντι στον ΠΑΣ Γιάννινα. Αποτέλεσμα της πολύ καλής λειτουργίας, όχι μόνο της αμυντικής γραμμής αλλά όλης της ομάδας συνολικά  στο ανασταλτικό κομμάτι.