Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ : Come out and play

Η στατιστική έγραψε 23 τελικές. Δεν έγραψε άλλες τόσες που δεν έγιναν, από μια λάθος πάσα, μια ηρωϊκή επέμβαση αντιπάλου, μια λάθος απόφαση. Ο Ολυμπιακός απόψε δεν έπαιξε σε ένα ντέρμπι. Το τερμάτισε. Το έκανε χίλια κομμάτια. Επικράτησε παντού με τρόπο εμφατικό. Σε όλα τα στιλ: Στις πτέρυγες, στον άξονα, στον αέρα, στις τακτικές, στο transition., στον πάγκο. Από το 2΄και την ευκαιρία του Καμαρά ως το 97΄που έπεφταν βροντές γύρω από την εστία του Πασχαλάκη στο γήπεδο υπήρχε μια ομάδα. Εκείνη που κυριάρχησε εμφατικά επί ενός αντιπάλου που ξεκίνησε τη φετινή διαδρομή ως «φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος». Τον έκανε να μοιάζει πολύ μικρός για τα μεγάλα μέτρα της.

Του ζητούσε να… παίξουν και εκείνος αρνούνταν. Όχι από πείσμα. Από αδυναμία να ανταποκριθεί στην πρόκληση.

Έχασε βέβαια ο Ολυμπιακός, και αυτό είναι κάτι που δεν αλλάζει. Έχασε ένα ματς από εκείνα που μπορεί κάλλιστα να κρίνουν πολλά στην οικονομία του τίτλου. Έχασε όμως με τέτοιο τρόπο, που… σαράντα εκκολαπτόμενοι κατασκευαστές επικοινωνίας θέλησαν να χτίσουν το προφίλ του νικητή γύρω από το «κάρμα» και άλλες τηλεοπτικές σειρές. Μάλλον διάλεξαν λάθος κανάλι. Κάτι σε X-files θα ταίριαζε περισσότερο στην περίσταση.

Φυσικά το αποτέλεσμα μετράει. Το αποτέλεσμα όμως δεν έχει ουδεμία σχέση με την εικόνα. Και αυτό είναι ένα οξύμωρο στο οποίο οι Ερυθρόλευκοι δεν μπορούν να γυρίσουν την πλάτη. Τους χειροκρότησε από καρδιάς ολάκερο Καραϊσκάκη, έπειτα από αυτή την ήττα. Μεγαλύτερη επιβεβαίωση δεν υπάρχει για το σχέδιο τους, την προσπάθεια τους, την ποδοσφαιρική επικράτηση τους.

Πιθανότατα αυτός είναι ο χειρότερος τρόπος για να ηττηθείς. Να χάνεις ένα ματς δικό σου και μάλιστα με αυτοχειρία. Αυτό όμως δεν μπορείς να το προβλέψεις. Όταν συμβεί, μια στις χίλιες, πρέπει απλά να το υποστείς. Έστω στο λάθος βράδυ. Στο υπόλοιπο όμως αυτής της σύγκρουσης θα πρέπει να επενδύσεις.

Στο ταλέντο, την ποιότητα, στην δουλειά που κάνει ένας προπονητής σαν τον Πέδρο Μαρτίνς ο οποίος σήμερα πήρε την ταυτότητα του Λουτσέσκου.

Ο Ολυμπιακός χτίζει κάτι που κάνει τον κόσμο του χαρούμενο. Ο ΠΑΟΚ παλεύει για το πρώτο του πρωτάθλημα από το 1985, και είναι απολύτως λογικό να δίνει και τη ψυχή του για το αποτέλεσμα. Και οι άσχημες νίκες, νίκες είναι. Οι Ερυθρόλευκοι από το 1997 έχουν κατακτήσει 19 και από τη στιγμή που φέτος αποφάσισαν επανεκκίνηση δεν ψάχνουν απλώς τον δρόμο για τον τίτλο, αλλά και εκείνον που θα τους προσφέρει μια εικόνα ανάλογη του μεγέθους τους.

«Παρόλο που δεν πήραμε τη νίκη να είναι σίγουροι πως στο τέλος με αυτή την ποιότητα που διαθέτουμε θα είμαστε πρωταθλητές και δεν έχουμε καμία αμφιβολία για αυτό» διαβεβαίωσε στο φινάλε του ματς ο Πέδρο Μαρτίνς, ίσως λιγάκι θυμωμένος. Ο Πορτογάλος έμεινε στο ποδόσφαιρο και μίλησε για αυτό που είδε, όχι αυτό που τυχαία προέκυψε. Ο Λουτσέσκου ένιωσε πως είχε πνεύμα νικητή «και λίγη τύχη». Για το ποδόσφαιρο δεν είπε κουβέντα! Λογικό.  Εξαιρώντας ένα διάστημα από το 20΄και μέχρι το τέλος του πρώτου μέρους, όταν ανέβασε λιγάκι ψηλότερα τις γραμμές του Ολυμπιακού, η δική του ομάδα δεν δοκίμασε ποδόσφαιρο. Δεν έδειξε τις δυνατότητες που έχουμε διαπιστώσει οι περισσότεροι.

Όχι γιατί δεν ήθελε, αλλά γιατί δεν μπορούσε…

ΥΓ. Καλύτερα απο το να κοιτάξει κάποιος το λάθος, είναι να σκεφτεί την αντίδραση. Ταιριάζει πολύ περισσότερο στον νέο χαρακτήρα των Ερυθρόλευκων