Γιατί δεν βγαίνει ο Κομίνης στο τηλέφωνο;

ΝΙΚΟΣ Αλέφαντος και Ράζβαν Λουτσέσκου. Το 2004 ήταν ο Δούρος. Το 2018 είναι ο Κομίνης. Αμφότεροι, (τους) έκλεψαν από ένα πρωτάθλημα. Ο Αλέφαντος μέτραγε οκτώ σερί νίκες. Ο Λουτσέσκου εβδομήντα τόσους βαθμούς στα γήπεδα. Πριν 14 χρόνια ήταν η Έλλη Στάη που έβλεπε το Νίκο Αλεφαντο να κλαίει, «γιατί δεν βγαίνει ο Δούρος στο τηλέφωνο»; Σήμερα είναι τα ΜΜΕ της Ρουμανίας στα οποία ο Λουτσέσκου αναφέρεται, ότι, «μόνο στη Γερμανία επί Χίτλερ μπορούσαν να συμβούν αυτά».

ΤΑ όρια μεταξύ θυμού, οργής, αγανάκτησης και γραφικότητας, δεν είναι δυσδιάκριτα. Είναι εμφανή. Αλλά και η γραφικότητα έχει τα όριά της. Ο Αλέφαντος όταν συνέβη το γεγονός, ήταν 65 ετών. Ήξερε, ότι αυτή ήταν η τελευταία του (στη κυριολεξία) ευκαιρία. Αν κατακτούσε το πρωτάθλημα ( πέρα απ ότι θα είχε εκπληρώσει ένα όνειρο ζωής) θα συνέχιζε και την επόμενη σεζόν στον Ολυμπιακό. Έχασε αυτό το πρωτάθλημα (και το Κύπελλο στη συνέχεια από τον Παναθηναϊκό στον τελικό της Νέας Σμύρνης) και δεν ξαναδούλεψε. Αυτό το σύντομο πέρασμα του, από τον Ολυμπιακό, ήταν η τελευταία του δουλειά.

Ο Αλέφαντος σε όλη του τη καριέρα, είχε περιβληθεί με τον μανδύα του αδικημένου. Παρά το γεγονός ότι είχε δουλέψει σε όλες σχεδόν τις ομάδες. Ολυμπιακό τρεις φορές, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Ηρακλή δυο φορές, Πανιώνιο δύο φορές, ΟΦΗ, Λάρισα, Γιάννενα, Ξάνθη, Παναχαϊκή, Εθνικό, Προοδευτική, Ιωνικό, Πιερικό, Δόξα Δράμας, Εθνικό Αστέρα κλπ. Ο Αλέφαντος, γεννηθείς το 1939, το παιδί των Εξαρχείων με το κοντομάνικο, που ποτέ κανείς δεν τον έχει δει με κοστούμι και γραβάτα, είχε χτίσει το μύθο του Νίκου Ξανθόπουλου του ελληνικού ποδοσφαίρου. Του ταπεινού και καταφρονεμένου. Που δημοσιογράφοι και παράγοντες δεν αναγνώριζαν την αξία του. Σε αντίθεση με τον Σερβοέλληνα, που είχαν κάνει θεό.

ΤΟΝ Αλέφαντο μπορείς να τον καταλάβεις. Η συγκεκριμένη φάση είναι πράγματι, (όπως αναγνώρισε εκ των υστέρων ο Δούρος) δύο κόκκινες (Κυργιάκος-Τζιοβάνι) και πέναλτι υπέρ του Ολυμπιακού. Αν γίνει το πέναλτι γκολ, το σκορ γίνεται 3-1 στο 71´για τον Ολυμπιακό, που κατά πάσα πιθανότητα, φεύγει με το διπλό και κατακτά το πρωτάθλημα. Κι εδώ ύστερα από πολλά χρόνια καθυστέρηση οφείλουμε να αναγνωρίσουμε, ότι για Αλέφαντος και λίγα είπε. Ελάχιστα. Για χούντα του Παπαδόπουλου δεν έφτασε να πει. Σε σχέση με τον Λουτσέσκου, που τον ξεπέρασε παρασάγγας. Που δεν είναι γεννηθείς το 1939 και παιδί των Εξαρχείων, αλλά το 1969. Που είναι 100% επαγγελματίας προπονητής. Δεν είναι ΠΑΟΚτζης σαν τον Άγγελο Αναστασιάδη. Κι έχει μπροστά του τουλάχιστον 15 χρόνια καριέρας.

ΣΤΗΝ αρχή, όταν είχε ξεκινήσει το βιολί, «έχουμε τόσους βαθμούς στα γήπεδα». είχα την αίσθηση ότι επρόκειτο για επικοινωνιακή πολιτική της ΠΑΕ. Να περάσει με κάθε τρόπο στον κόσμο, ότι «μας κλέψανε». Κι ο Λουτσέσκου, απλά πειθαρχούσε. Είχα πέσει έξω. Η γραμμή του ΠΑΟΚ πράγματι, ήταν αυτή, αλλά ο Λουτσέσκου βάραγε (και βαράει ακόμα) το δικό του το βιολί. Να βγάζει το κοστούμι του επαγγελματία προπονητή και να φοράει τη στολή του Μακεδονομάχος. Ιδού λοιπόν πως η ιστορία επαναλαμβάνεται. Μία φάση, όπως αυτή του Κυργιάκου με τον Τζιοβάνι που κρίνει ένα πρωτάθλημα. Το κανονικό γκολ του Βαρέλα που κατ αρχήν μετράει ο Κομίνης και στη συνέχεια ακυρώνει. Για να προκύψει ο (κατά πολύ χειρότερος) Ρουμάνος Αλέφαντος.

ΓΙΑ το Αλέφαντο, είπαμε η καριέρα του, τελείωσε εκείνο το βράδυ, στη Λεωφόρο. Ο Λουτσέσκου είναι 49 ετών. Δεν τελειώνει η (προπονητική ) ζωή μ ένα πέναλτι. Ο επαγγελματίας, ο σωστός επαγγελματίας, δεν κοιτάζει πίσω. Βλέπει μπροστά. Ο Λουτσέσκου κέρδισε την ΑΕΚ στον τελικό του Κυπέλλου. Την ξανακέρδισε τη Κυριακή. Η ομάδα του, ο ΠΑΟΚ, είναι το Νο1 φαβορί για το πρωτάθλημα. Τι διάολο θέλει και γυρίζει συνέχεια πίσω; Είναι η ανασφάλεια; Είναι ο Ρουμάνικος επαρχιωτισμός; Και στο φινάλε, μέσα στα γήπεδα γεννήθηκε, ανδρώθηκε, έζησε σαν ποδοσφαιριστής και ζει σαν προπονητής. Με την ΑΕΚ αδικήθηκε. Δεν του έχει συμβεί να ευνοηθεί; Να παίξει με αβάντα; Να πάρει βαθμούς από εύνοια; Αν το αρνηθεί, πιπέρι στο στόμα. Στη Ρουμανία και στην Ελλάδα έχει δουλέψει.

ΕΙΝΑΙ κι αυτό ένα θέμα. Η καριέρα του περιορίζεται σε Ρουμανία- Ελλάδα κι ένα πέρασμα στο Κατάρ. Οικονομικά είναι αυτάρκης. Ο ίδιος έχει βγάλει αρκετά λεφτά. Ο πατέρας του, ο Μιρτσέα Λουτσέσκου, υπολογίζεται ότι έχει φτάσει τα οκτώ μηδενικά. Κι ο Ραζβάν είναι μοναχοπαίδι. Αν θεωρείς τον ΠΑΟΚ ταβάνι στη καριέρα σου, αν δεν έχεις ανάγκη από λεφτά και το προφίλ σου δεν σε ενδιαφέρει, τότε κάθε φορά που πας στο Βουκουρέστι, η μιλάς με Ρουμανία, πετάς και μία μαγκιά για τον Χίτλερ. Λες και δεν μεγάλωσες στο καθεστώς Τσαουσέσκου, αλλά στο,παλάτι του Μπάκιγχαμ.

Στη μουσική επιλογή, Chuck Berry-Jonny B. Goode.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

https://m.youtube.com/watch?v=MEtLeoNW6Sw