Ένα «ντέρμπι», σαν της ΝΔ με το κόμμα Πειρατών στις εκλογές

Πριν από κάμποσα χρόνια, για τις ανάγκες τηλεοπτικής εκπομπής, ζήτησα από ΠΑΟΚτσή της παλιάς σχολής, να μου πει δυο κουβέντες για τα ντέρμπι με τον Άρη -πριν γίνει ο «ο Άρης» που είναι σήμερα- και η απάντηση του ήταν η εξής:

«Δεν υπάρχει ντέρμπι μεταξύ των ομάδων που αναφέρεις. είναι ένας αγώνας όπως κάθε άλλος, ειδικά στην Τούμπα. Όταν παίζουμε στην έδρα τους, ίσως μοιάζει με ντέρμπι, επειδή αυτοί το κάνουν να φαίνεται έτσι ».

Έχοντας ταυτίσει τα μετεφηβικά χρόνια μου με τις αξέχαστες μπασκετικές κόντρες, με μια δεύτερη ανάγνωση συνειδητοποίησα πως ο βετεράνος της κερκίδας, είχε δίκαιο. Όσο κι αν έστυψα το μυαλό μου, δεν κατάφερα να θυμηθώ κάποια εποχή, που να πήγαμε Τούμπα σε αγώνα με την ομάδα γειτονιάς της πόλης, με τη λαχτάρα, την προσμονή, την ένταση και το άγχος που νιώθαμε πριν από τα κλασικά ντέρμπι με τα ΠΟΚεμον, Καλά καλά δε θυμάμαι κατάμεστο το γήπεδο, σε τέτοιο παιγνίδι..

Η όποια αντίδραση βγαίνει είναι επειδή διαχρονικά μας ζαλίζουν τα όργανα αναπαραγωγής, οπότε έχει αποκλειστικά επικοινωνιακό χαρακτήρα.

Τότε που ξέχασαν τα δελτία, έγινε παρέλαση από ΠΑΟΚτσήδες εντός γηπέδου, ο πρώτος κρατούσε ένα τιμόνι και από πίσω ακολουθούσαν άλλοι με τα δελτία. Όταν γύρισαν με την όπισθεν από τον τελικό του ΟΑΚΑ το 2010, τους υποδεχτήκαμε με τούρτα για να γιορτάσουμε τα 40 χρόνια τους χωρίς τίτλο.

Μόνο τέτοια τους κάνουμε, χαβαλέ δηλαδή για να ΄χουμε κάτι να γελάμε…

Στο μπάσκετ ήταν αλλιώς, μιλάμε για δυο ομάδες που στην εποχή τους ήταν οι κορυφαίες, είχαν τους ίδιους στόχους και η εξέλιξη των αγώνων έκοβε την ανάσα.

Εκείνα τα παιγνίδια τα έβλεπε όλος ο κόσμος, ποιος τρίτος θα κάτσει να δει κύπελλο ΠΑΟΚ-«ο Άρης»,σε φάση ομίλου μάλιστα, που προκρίνονται οι δυο πρώτοι;

Εκτός αυτού μιλάμε για μια ομάδα που πέρσι μάζεψε τους περισσότερους βαθμούς στο γήπεδο και της έκλεψαν τον τίτλο στα χαρτιά, με αντίπαλο κάποια νεοφώτιστη, που ανέβηκε από τη Β ως δευτεραθλήτρια.

Η νεοφώτιστη μάλιστα απουσίαζε για σχεδόν μισή δεκαετία από τα λημέρια μας και να πεις πως έτυχε;. Και την προηγούμενη δεκαετία πάλι απουσίαζε και την προπροηγούμενη επίσης.

Οι υποβιβασμοί πλέον είναι θεσμός, περισσότεροι από τις πτωχεύσεις και τα λογής-λογής άρθρα που μπήκαν ή προσπάθησαν να μπουν, τα περί «ομάδας ανανσέρ» που τους λέμε, είναι μάλλον τιμητικά. Το ασανσέρ δεν φτάνει πάντα στο ισόγειο και από εκεί υπόγειο, αναλόγως με την κίνηση μπορεί να περιφέρεται στους πάνω ορόφους και τα ρετιρέ.

Αυτό που τους ταιριάζει είναι «ομάδα τελεφερίκ», η συνέπεια με την οποία κάνουν τη διαδρομή Α-Β και Γ.Γ-Β.Β- Α και πάλι Β. είναι παροιμιώδης.

Η Β είναι ο κεντρικός άξονας τους γύρω από αυτήν την κατηγορία περιφέρονται, κάτι που εξηγεί και το ότι παραδοσιακά ήταν ο σύλλογος με τη μεγαλύτερη απήχηση μεταξύ των κοινωνικά ανώτερων στρωμάτων και την υψηλότερη μόρφωση. Με τόσα πάνε-έλα σε Α, Β, Γ και να θες, δε μένεις αναλφάβητος.

Το να αποκαλείς ντέρμπι λοιπόν αναμέτρηση της καλύτερης περσινής ομάδας με τους περισσότερους βαθμούς και δυο σερί κύπελλα, κόντρα στη νεοφώτιστη δευτεραθλήτρια, που την τελευταία φορά που αγωνιζόταν στην Α εθνική είχαμε πρωθυπουργό Σαμαρά και ο Αλέξης ακόνιζε το χαρτοκόπτη για να σκίσει τα μνημόνια, ακούγεται σαν το ντέρμπι εξουσίας ανάμεσα σε ΝΔ  με το κόμμα πειρατών Ελλάδος στις επόμενες εκλογές..

Και ιστορικά αν το δεις δηλαδή, οι φορές που τους περάσαμε στη βαθμολογία είναι υπερδιπλάσιες, την τελευταία φορά που πήραν κύπελλο δεν υπήρχε ασπρόμαυρη τηλεόραση, ο Elvis βρισκόταν στο απόγειο της δόξας με το άλμπουμ Back in Memphis και ο άνθρωπος μόλις είχε πιει την πρώτη φραπεδιά στο φεγγάρι.

Την προηγούμενη φορά μάλιστα που ήταν από πάνω μας στη βαθμολογία για ελάχιστες αγωνιστικές, πρωθυπουργός ήταν ο ΓΑΠ και Πάπας, ο  Βενέδικτος ΙΣΤ΄,

Στην προσπάθεια τους να αποκτήσουν υπόσταση, βαφτίζουν ως πρωταθλήματα, κάποια προπολεμικά πανελλήνια τουρνουά, πολύ πριν καθιερωθεί το εθνικό πρωτάθλημα, όπου έπαιζαν με όλοι με όλους, οι οι πρώτοι ανταμείβονταν με συμμετοχές στην Ευρώπη, οι τελευταίοι υποβιβάζονταν, όπως ακριβώς ισχύει σε ένα κανονικό πρωτάθλημα.

Το να μηχανεύονται ασύλληπτους τρόπους για να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, είναι φωμοτύρι γι αυτούς. Τα αυθεντικά τους κατορθώματα τους στην καλύτερη περίπτωση, τους εξασφαλίζουν τιμητική θέση σε επιθεώρηση του Μάρκου Σεφερλή.

Πότε επαίρονται για τον περισσότερο κόσμο που κατέβασαν στην Αθήνα, άσχετα αν ο αριθμός θυμίζει ισοτιμία νομισμάτων αφού δε μένει ποτέ σταθερός και πότε για το Ευρωπαϊκό αήττητο της έδρας τους, κοντά μισό αιώνα όπως βαυκαλίζονται. Υπόψιν πως οι χρονιές που έχουν βγει στην Ευρώπη αυτόν το μισό αιώνα μόλις που ξεπερνούν τις 15 !

Μην αναρωτιέστε πως γίνεται αυτό, ο τρόπος που το μαγείρεψαν είναι ενδεικτικός όσων περιέγραψα προηγουμένως, καθώς προσμετρούν  και τα χρόνια που δεν έπαιξαν στην Ευρώπη!!! Οι εποχές που βολόδερναν δηλαδή στα χωράφια της Β και της Γ, συνυπολογίζονται μέσα στο αήττητο ρεκόρ τους.

Είπαμε, το τι μπορείς να ακούσεις από αυτούς είναι πέρα από κάθε φαντασία, οι ευρεσιτεχνίες τους προκειμένου να πείσουν πως υπάρχουν, δεν έχουν προηγούμενο.

Με το σκεπτικό τους, η πιο πετυχημένη Ελληνική ομάδα στην Ευρώπη είναι ο Αθηναϊκός, σε δυο συμμετοχές δεν έχει ήττα σε κανονική διάρκεια. Έχει και την καλύτερη άμυνα, αφού στα δυο 90λεπτα δεν έχει δεχτεί γκολ.

Πέρσι έκαναν με το ζόρι θέμα το φιλικό με το εφηβικό της Μπόκα και τους ρεπόρτερ της ομάδας να γράφουν κάτι απίθανα του τύπου «θέμα σε όλον τον κόσμο η νίκη του ΄΄ο Άρης΄΄και η καυτή ατμόσφαιρα στο γήπεδο.»

Η πλάκα είναι πως πιέζουν για να τα βλέπουν γραμμένα, επειδή τα πιστεύουν κιόλας. Είχα αναφέρει και τότε, πως κι ο Άγιαξ είχε πάει κάποτε στη Σαλαμίνα να αγωνιστεί με τον τοπικό Αίαντα, αν στη θέση τους ήταν ο «ο Άρης», θα είχαν ξεσηκωθεί μέχρι και οι ναυαγοί της περιοχής. Μιλάμε για τον Άγιαξ που μόλις είχε σηκώσει το Τσάμπιονς λιγκ της εποχής, χωρίς να στείλει το εφηβικό μάλιστα.

Το καλοκαίρι πρωταγωνίστησαν σε άλλη παγκόσμια πρωτοτυπία, σηκώνοντας κύπελλο σε τουρνουά όπου συμμετείχαν δυο ομάδες, αυτοί και ο αντίπαλός τους, κερδίζοντας στα πέναλτι!!!

Δεν έχει ματαγίνει αυτό, να κερδίζεις φιλικό τουρνουά προετοιμασίας δυο ομάδων, στα πέναλτι και να γίνεται και απονομή!

All time classic οι τιμητικές πλακέτες στον Γκάλη, κάθε πρώτη και τελευταία Δευτέρα του μήνα διοργάνωναν μια εκδήλωση για να έρθουν στο προσκήνιο. Ο τελευταίος τιμήθηκε μέχρι και στο φιλικό με το εφηβικό της Μπόκα. μη ρωτάτε το γιατί, κανείς δε γνωρίζει το λόγο.

Όταν πάλι μπήκε στο Hall of fame του ετοίμασαν υποδοχή στο αεροδρόμιο (!!!) λες και είχε σηκώσει την Ευρωλίγκα, δεν υπάρχει μεγαλύτερη κατάντια για σύλλογο, να ζητιανεύει λίγη από λάμψη ενός αθλητή, μπας και στρέψει πάνω του κάποια φωτιστικά σποτ δημοσιότητας.

Το πιο πρόσφατο είναι τα πανηγύρια τους για τα νούμερα τηλεθέασης που έφεραν στην ΕΡΤ, θέμα με το οποίο ο μόνος Έλληνας που ασχολείται πλέον, είναι ο Φίλιππος Καμπούρης στο ΑΡΤ tv..

Είπαμε, οι άνθρωποι είναι εκτός συναγωνισμού, ζώντας σε μόνιμη βάση στον αστερισμό του πουθενά, ψάχνουν τρόπους για να νιώσουν την ψευδαίσθηση πως υπάρχουν. Και οι αγώνες με τον ΠΑΟΚ είναι η μοναδική τους ευκαιρία, μια και τα ρεπορτάζ του ΠΑΟΚ, λίγο ή πολύ, διαβάζονται από όλους.

Αυτό συνηθίζουν να κάνουν, σε σημείο να έχουν γίνει μετρ της προπαγάνδας, στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και το κατόρθωμα τους να πείσουν τον έξω κόσμο πως τα παιγνίδια με τον ΠΑΟΚ, είναι ντέρμπι.

Το να διαβάσει οπαδός της ομάδας τους ρεπορτάζ για το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, έχει όση αξία για τον πιτσιρικά υπερπαραγωγή στο youporn. Και τις ίδιες συνέπειες εννοείται..

Όντας ο αντίπαλός μας λοιπόν με το όνομά τους να γράφεται πλάι στο δικό μας, είναι πρώτης τάξεως ευκαιρία να δικαιώσουν τον Άντι Γουόρχολ για τα 15 λεπτά δημοσιότητας, που αναλογούν στον καθένα.

Αυτοί τσιμπάνε κάτι παραπάνω είναι η αλήθεια, γιατί κάτι θα σκαρφιστούν πριν και μετά.

Το έκαναν ήδη ζητώντας ξένο διαιτητή, αφού όμως είχε ορισθεί ήδη ο Σιδηρόπουλος.! Γνώριζαν εκ των προτέρων πως οι ποδοσφαιρικές αρχές δεν συμμερίζονται το ποίημα ότι τα μεταξύ μας παιγνίδια είναι ντέρμπι όσο κι αν χαϊδεύει τ΄αυτιά τους, οπότε ξένοι διαιτητές γιοκ. Όπως δε θα υπάρχει ξένος διαιτητής και στον αγώνα πρωταθλήματος, αλλά εκεί δε θα ζητήσουν ξένο ρέφερι, ευελπιστούν σε Σπάθες και Κομίνηδες..

Ζήτησαν επίσης αντί του big 4 να καθιερωθεί big 5 να νιώσουν κι αυτοί μεγάλοι, ότι θυμούνται χαίρονται, κοινώς! Να βγει λοιπόν κι η Ξάνθη με τον Ατρόμητο και τον Πανιώνιο απαιτώντας big 6-7-8, να ζητήσει big 10-15 ο Πανουργιάς κι ο Κωστούλας και στο τέλος να φάμε ένα Big  Mac, μην μείνει κανείς νηστικός.

Εκείνο που τους χαλάει βασικά είναι πως στο big 4 συμμετέχει και ο ΠΑΟΚ, αν υπήρχε big 3 χωρίς εμάς μέσα, ούτε που θα τους ενδιέφερε.

Αν ποτέ ο ΠΑΟΚ έπεφτε κατηγορία ως τελευταίος κι ακολουθούσαν ως προτελευταίοι, θα φωταγωγούσαν τη γειτονιά τους, γιορτάζοντας το γεγονός πως μας πέρασαν στη βαθμολογία!

Αυτή είναι όλη η ουσία, γι αυτό ζουν και αναπνέουν.

Πάλι καλά πάντως που τουλάχιστον από την πλευρά τους επιμένουν πως πρόκειται για ντέρμπι, το επόμενο βήμα είναι να ακούσεις «ποιο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ. 19% τηλεθέαση χτυπήσαμε εμείς. Μέχρι την Κυριακή είχαν να λένε για τη βαθμολογία, αλλά δυστυχώς πνίγηκαν στη λίμνη».

Αν το καλοσκεφτείς βέβαια ίσως και να είναι ντέρμπι, επανατσεκάροντας τα στατιστικά μου διαπιστώνω πως τα τελευταία τέσσερα χρόνια όχι μόνο δε τους έχουμε κερδίσει, αλλά δεν τους έχουμε βάλει ούτε γκολ.

Μετά το αήττητο της έδρας στην Ευρώπη, έχουν κι άλλο επίτευγμα δηλαδή…