Ζόρικες οι ευρω-νύχτες…

Όταν δεν μπορείς να νικήσεις, τουλάχιστον μην ηττηθείς! Κι αυτό το δόγμα εφαρμόστηκε στο Καραΐσκάκη, όπου, παρά το εκτεταμένο ροτέισον των Ισπανών, η Μπέτις ήταν ακόμα κι έτσι υψηλό εμπόδιο για τον Ολυμπιακό! Κι έγινε ακόμα δυσχερέστερο, καθώς υπήρξαν ατυχείς επιλογές στην ερυθρόλευκη 11άδα…

Πρώτα ο Μπουχαλάκης, που δεν μπορούσε να ακολουθήσει τον ρυθμό των αντιπάλων στην αρένα της μεσαίας γραμμής κι έτσι κάηκε νωρίς μια αλλαγή από τον Μάρτινς, καθώς κινδύνευε με αποβολή (την οποία δεν γλίτωσε στο 73′ ο Τσιμίκας), ακολούθως ο βαρύς Χασάν -ο Γκερέρο λόγω χαρακτηριστικών και απαιτήσεων θα ήταν μάλλον πιο χρήσιμος- ενώ και ο Φετφατζίδης περισσότερο ρέπει προς το περιττό, παρά προς το απλό…

Θα μπορούσαν, βεβαίως, να διεκδικηθούν περισσότερα από την ισοπαλία στο τελευταίο 1/3 του αγώνα (καθώς οι Ανδαλουσιάνοι επιβεβαίωσαν κάθε φετινή πτυχή τους -και μια από αυτές, η πιο αδύναμη, είναι η σπατάλη ευκαιριών), αλλά τότε προέκυψε η αριθμητική ανισορροπία από τον υπερβάλλοντα ζήλο και την απειρία του νεαρού αριστερού μπακ του Ολυμπιακού, που δεν είχε κανέναν λόγο στη συγκεκριμένη φάση να φλερτάρει την αποβολή του…

Όπως κι αν έχει -όντες μοναδικοί γηπεδούχοι- οι ερυθρόλευκοι ήταν οι μόνοι που δεν ηττήθηκαν σ’ αυτό το ζόρικο και εν τέλει άσχημο ευρω-τριήμερο για το ποδόσφαιρό μας. Και οι μόνοι, τηρουμένων των αναλογιών, που έπαιξαν για τις όποιες πιθανότητες νίκης, δεδομένου ότι νωρίτερα στην Τούμπα υπήρξε άλλη εικόνα…

Δεν του πρέπει, λοιπόν, του ΠΑΟΚ τέτοια αντιμετώπιση (οποιουδήποτε) αγώνα. Όχι η ήττα (από την ούτως ή άλλως ποιοτικότερη, ανώτερη, ισχυρότερη Τσέλσι πιθανώς θα ερχόταν σε κάθε περίπτωση), αλλά η λογική με την οποία προσεγγίστηκε η πρεμιέρα στους ευρω-ομίλους, στους οποίους -παρεμπιπτόντως- δεν ήταν καν εκεί πέρσι: Η τόσο έντονη, δηλαδή, προτεραιότητα που δόθηκε στο επερχόμενο ντέρμπι με την ΑΕΚ, εις βάρος εκείνου με τους Άγγλους! Ο «σνομπισμός» που από αλλού αναμενόταν κι από αλλού προέκυψε…

Αχταρμάς η 11άδα, ιδιαίτερα με την έμπνευση να μην υπάρχει καθαρός φορ (4-6-0), αλλά άλλοτε ως ψευτοεννιάρι να βγαίνει ο Πέλκας κι άλλοτε ο Σάκχοφ (αφού ο Πρίγιοβιτς έμεινε στον πάγκο και οι Ακπομ, Καρέλης εκτός αποστολής!)…

Πλήρης και η αδυναμία της μεσαίας γραμμής να κρατήσει λίγο την μπάλα μπας και παράξει, καθώς ο Βέρμπλουμ απλώς υπήρχε, ο Μαουρίτσιο για πόσους να έπαιζε, ενώ Ζαμπά και Ελ Καντουρί μοχθούσαν αλλά η μπάλα δεν έφτανε και οι ποιοτικοί Ουαρντά και Μπίσεσβαρ ήταν δίπλα στον Λουτσέσκου…

Κατά συνέπεια, ακόμα πιο πολλές (και ανυπέρβλητες) δυσκολίες αντιμετώπισε και η αμυντική γραμμή με τους ακραίους για πρώτη φορά σ’ αυτές τις θέσεις (Τόσκα αριστερά -ουσιαστικός- και Βιεϊρίνια δεξιά, αλλά εμφανώς ντεφορμέ), ενώ ο Χατσερίδης αδυνατούσε με τον Μοράτα!

Υπ’ αυτές τις συνθήκες, το μόλις 1-0 της Τσέλσι κολακεύει τους Θεσσαλονικείς, οι οποίοι άρχισαν να θυμίζουν κάπως την ομάδα που ξέρουμε από το 70′ και μετά, όταν εξορθολογίστηκε το σχήμα και τα πρόσωπα με την είσοδο Πρίγιοβιτς και Ουαρντά! Ούτε ο χρόνος επαρκούσε, ωστόσο, ούτε ο αντίπαλος ήταν από εκείνους που θα προβληματίζονταν τόσο εντός 20λέπτου…

Δεν του πρέπει, κοντολογίς, του ΠΑΟΚ, όταν δεν αντιμετωπίζει αντικειμενικά προβλήματα, να επιλέγει τόσο παθητικό ρόλο, να αφήνει εντελώς τέτοιους αγώνες (όσο σπουδαίος κι ανίκητος κι αν φαντάζει ο αντίπαλος να παίζει με μηδέν ένταση) λες κι ήταν φιλικό στην καλοκαιρινή προετοιμασία…

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Ο,τι κι αν έπεται, όποιος κι αν είναι ο πρωταρχικός στόχος για φέτος! Είναι κόντρα σε κάθε φύση ομάδας σ’ αυτό το επίπεδο, πόσο δε του δικεφάλου (τα αυτά ισχύουν, ακόμα κι αν του είχε δοθεί στο 45΄ το πέναλτι του Μπάρκλεϊ στον Μαουρίτσιο κι είχε τυχόν ευστοχήσει)…