ΑΕΚ: Σκληρό μάθημα, μάθημα για «σκληρούς»

Ταξίδεψε με όνειρα. Φιλοδοξίες. Και σχέδιο. Υπαρκτό και ρεαλιστικό. Και όμως δεν έφταναν. Γιατί; Το επίπεδο είναι πολύ υψηλό, η ταχύτητα σε άλλο επίπεδο, οι ελλείψεις και τα κενά της εμφανή και τα λάθη δεν συγχωρήθηκαν ούτε… από την τύχη.

Ένα τσικ ο Οικονόμου στο πρώτο γκολ σε λάθος θέση, μια στιγμή απροσεξίας του Σιμόες στο δεύτερο και η τύχη εις βάρος της στο τρίτο. Και τέλος η σεμνή τελετή στην «Γιόχαν Κρόιφ Αρίνα». Σε αυτό το επίπεδο είναι μικρότερη η απόσταση από το 1-0 στο 3-0 ή και 4-0, από ότι το 0-0 με το 1-0.

Έτσι είναι το Champions League, έτσι είναι όταν παίζεις με τους κορυφαίους της Ευρώπης. Και η ΑΕΚ είναι από τις τελευταίες ομάδες των 32 του Champions League. Αλλά ο στόχος της ήταν να είναι μέσα σε αυτό το γκρουπ των καλύτερων της Ευρώπης. Και τον πέτυχε με υπέρβαση το καλοκαίρι.

Από εκεί και πέρα, το μάθημα ήταν σκληρό. Διότι η ΑΕΚ πρέπει να μάθει με το υπάρχον ρόστερ να γίνει πιο σκληρή και σε αυτό το επίπεδο. Το μέταλλο που είχε φτιάξει έφτανε και περίσσευε (και ισχύει και φέτος) για την Ελλάδα. Έκανε τη δουλειά του και στο Europa League πέρυσι. Αλλά εδώ έχει… δουλειά και δρόμο μπροστά της σε έναν όμιλο με τέτοια μεγαθήρια.

Οι απουσίες του Μπακασέτα και του Λιβάγια «φώναζαν». Πλην Μάνταλου δεν υπήρχε παίκτης να κρατήσει μπάλα, να πάρει ένα φάουλ, να δώσει ανάσες, να «τραβήξει» την ομάδα μπροστά. Για 45 λεπτά το σχέδιο το Ουζουνίδη ανασταλτικά δούλεψε με τις λιγότερες δυνατές απειλές εκ μέρους Αγιαξ. Όταν ήρθε το πρώτο γκολ, δεν αντέδρασε. Και εκεί είναι το πρόβλημα. Το να δεχθείς πρώτος γκολ σε τέτοιο επίπεδο είναι το πιο φυσιολογικό. Το ζήτημα είναι να αντιδράσεις. Και η ΑΕΚ δεν αντέδρασε ποτέ. Η 11αδα που είχε στο γήπεδο δεν μπορούσε άλλο γιατί είχε ξοδέψει ενέργεια και καθαρό μυαλό και ο πάγκος ήταν… άδειος. Ο Ουζουνίδης μετά το 1-0 κοίταξε πίσω του και μπορούσε να δει μόνο τον ανέτοιμο Γιαννιώτα.

Διότι οι ανόητες αποβολές Λιβάγια-Μπακασέτα-Λόπες τους είχαν αφήσει στην Αθήνα. Διότι ο Μπογέ ακόμη δεν ξέρουμε αν μπει χειρουργείο ή συνεχίσει αποκατάσταση, διότι δεν αποκτήθηκε ούτε χαφ, ούτε εξτρέμ στα τέλη Αυγούστου και ας ψάχτηκαν πολύ και το κυνήγησαν.

Βασικά, έλειπε ο χαφ που θα έκοβε και θα… έραβε για να στηρίξει τους μπροστά. Ο Σιμόες και ο Γαλανόπουλος μόνο… κόβουν. Και το ίδιο πρόβλημα η ΑΕΚ το αντιμετώπισε στα τελευταία λεπτά με Σέλτικ και Βίντι.

Τα κενά της η ΑΕΚ τα ήξερε. Χθες βράδυ τα… πλήρωσε. Αυτή είναι η ουσία.

Δεν καταστράφηκε ούτε από την ήττα, ούτε από τα τρία γκολ. Στόχος είναι μια αξιοπρεπή παρουσία και να βελτιωθεί ως ομάδα και ως κλαμπ. Ούτε «τουρισμός», ούτε αλαζονεία.

Και το 2006 ξεκίνησε με ήττα 3-0 από την Μίλαν στο «Σαν Σίρο» και τελικά μάζεψε 8 βαθμούς, τερμάτισε 3η και δεν προκρίθηκε στην επόμενη φάση του Champions League γιατί έκαναν… κολεγιές η Μίλαν με την Λιλ για να περάσουν οι Γάλλοι του Ταυλαρίδη με το 0-2 στην Ιταλία.

Η ΑΕΚ πήρε τα μηνύματα της και καλείται να τα διαχειριστεί. Τα σπουδαία είναι μπροστά της. Την Κυριακή η ήττα κοστίζει και πονά.