ΠΑΟΚ με χάπια και χάρτινα κλαρίνα στην Άμστερνταμ Αρίνα

Όταν μας έκατσε η Τσέλσι στον όμιλο, η αλήθεια είναι πως τα χρειάστηκα λίγο «τι δουλειά έχουν αυτοί στο Γιουρόπα;» ήταν η πρώτη σκέψη μου.

Δεν είμαι και από εκείνους που παρακολουθούν συστηματικά Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, ούτε καν Αγγλικό που ανέκαθεν με γοήτευε.

Στο παραδοσιακά πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα του πλανήτη βεβαίως, οι διαφορές των κορυφαίων ομάδων συνήθως δεν είναι θεαματικές και λίγο πολύ όλες βράζουν στο ίδιο καζάνι. Το ότι κάποια ή κάποιες θα ξεχωρίσουν για μερικά φεγγάρια είναι σίγουρο, δεν είναι Ελλάδα που ο πρώτος με τον πέμπτο-έκτο απέχουν συνήθως έτη φωτός.

Πριν ξεκινήσει η Ευρωπαϊκή περιπέτεια του ΠΑΟΚ και αγνοώντας τις ομάδες που θα βρίσκονταν μπροστά μας, ακόμα και με δεδομένο πως θα ήταν θηρία σε σχέση με εμάς, είχα προειδοποιήσει πως ο ΠΑΟΚ θα τα χτυπήσει όλα ανεξαιρέτως.

Μπορεί να αποκλειστεί, όπως και συνέβη, όχι όμως με κάτω τα χέρια. Θα το πάλευε μέχρι το σημείο που το επέτρεπαν οι δυνάμεις του, που σημειωτέον δεν είναι αμελητέες ακόμα και για τα Ευρωπαϊκά στάνταρ. Το απέδειξε με τον καλύτερο τρόπο…

Εκείνες τις μέρες σε σχέση με το σήμερα, έχουν δυο σημαντικές διαφορές που πρέπει να επισημανθούν.

Οι αγώνες που έδωσε ο ΠΑΟΚ για τα προκριματικά ήταν διπλοί νοκ άουτ, έκανες τη γκέλα και κουνούσες μαντηλάκι. Δεν είχε άλλη επιλογή λοιπόν από το να εισβάλει στον αγωνιστικό χώρο με ντου και να δαγκώσει τον αντίπαλο.

Τα παιγνίδια που ακολουθούν είναι σε όμιλο, δεν είναι υποχρεωτικό να αγωνίζεσαι μόνο για τη νίκη κι αν δεν τα καταφέρεις, δε χάθηκε ο κόσμος. Έχεις ευκαιρίες μπροστά σου, για να ρεφάρεις.

Είναι και το άλλο βέβαια, το καλοκαίρι ο ΠΑΟΚ είχε ως μοναδικό στόχο τη συμμετοχή στους ομίλους του c.l, δεν έβλεπε κάτι περισσότερο μπροστά του. Δεν τον ενδιέφερε κανενός είδους διαχείριση, τραυματισμός, συντήρηση, είχε μπροστά του μια διαδρομή που έπρεπε να διανύσει, έβαλε το κεφάλι κάτω λοιπόν και διεκδίκησε τις πιθανότητές του.

Σήμερα έχει πρωτάθλημα με δυο κολλητά ντέρμπι μάλιστα, υποδέχεται το νεοφώτιστο δευτεραθλητή της Β που θα δώσει όρκο τιμής πως θα εμφανιστεί όπως ο Πρέκας υποδυόμενος τον εθνικό ήρωα στις ταινίες, πρέπει λοιπόν να κάνει τα κουμάντα του, ξεχωριστά σχέδια για κάθε περίπτωση. Δεν έχει μια κούρσα, είναι σαν τον δεκαθλητή που οφείλει να εφαρμόσει παράλληλες στρατηγικές.

Είναι δεδομένο λοιπόν πως ο ΠΑΟΚ θα μπει διαφορετικός σήμερα, όχι πως θα παίξει ταμπούρι. Όσο κι αν το σημερινό δεν έχει σχέση με τα προηγούμενα για τους λόγους που εξήγησα παραπάνω, είναι το mentalité της ομάδας του Λουτσέσκου, να μην αρκείται σε παθητικό ρόλο.

Θα είναι δύσκολο πάντως, πολύ δύσκολο, η Τσέλσι είναι σε καλή φάση και σκοράρει κατά ριπάς, είναι και πρεμιέρα, οι Άγγλοι συνήθως γκαζώνουν στην αρχή για να εξασφαλιστούν και μόλις το καταφέρουν, κατεβάζουν ταχύτητα, αφού η Πρέμιερ είναι δυσκολότερη διοργάνωση.

Ένα από τα δημοφιλέστερα συνθήματα της κερκίδας μας, κατέληγε ως «ΠΑΟΚ με χάπια σε βλέπω σαν την Τσέλσι» -χάπια για τον πονοκέφαλο, μην πάει το μυαλό σας στο ύποπτο- να που έφτασε η στιγμή λοιπόν όχι να πάρουμε χάπια για να έχουμε παραισθήσεις, αλλά για να αντιμετωπίσουμε την κανονική Τσέλσι και να αντέξουμε την πίεση του συγκεκριμένου αγώνα.

Αντίστοιχης δυσκολίας ήταν ο αγώνας με τη Μπενφίκα, το σκορ εκεί ήταν μαγική εικόνα, ο ΠΑΟΚ μπήκε φουριόζος, προηγήθηκε, ήταν αυτός που έκανε δυο καλές ευκαιρίες, χαρίζοντας δυο γκολ στον αντίπαλο. Αυτό του Πασχαλάκη μάλιστα είναι χειρότερο κι από αυτογκόλ που σε κάποιες περιπτώσεις είναι αποτέλεσμα πίεσης του αντιπάλου και άγχους.

Τέλος πάντων περασμένα ξεχασμένα, αυτός είναι ο μπούσουλας όμως, δεν αναμένω τόσο φουριόζο ΠΑΟΚ, όχι και να παίξει όμως τον ποντικό, χαρίζοντας 90 λεπτά στην Τσέλσι το ρόλο της γάτας.

Όπως έκανε η χάρτινη στο Άμστερνταμ δηλαδή, που η εικόνα της δεν ήταν απλά φτωχού συγγενή, αλλά άστεγου επαίτη, πρόθυμη να παίξει το ρόλο του Αλέκου Τζανετάκου.

Την επόμενη ακριβώς του αποκλεισμού μας από την Μπενφίκα, όταν στο χάρτινο στρατόπεδο έπιναν σαμπάνιες γιορτάζοντας την πρόκριση στους ομίλους του c.l και σύμφωνα με την ισχύουσα λογική θα έπρεπε να σφυρίζω αδιάφορα, ανέβασα μπλοκ με τίτλο «Όνειδος η συμμετοχή της Α4 στους ομίλους».

Στις γραμμές του, αποτυπώνεται με κάθε ακρίβεια η εικόνα του χθεσινού αγώνα, μια ομαδούλα της σειράς με επαρχιώτικη νοοτροπία, σαν τον Κώστα Βουτσά στην ταινία «το θύμα».

Με ποδόσφαιρο φουστανέλας παίζοντας 90 λεπτά κλεφτοπόλεμο και στα 3 δευτερόλεπτα το 10λεπτο που κατάφερναν να πάρουν κατοχή, εφάρμοσαν το σύστημα «μπανάνα». Πόνταραν δηλαδή στην πιθανότητα να πατήσει μπανανόφλουδα ο αντίπαλος αμυντικός, να γλιστρήσει, μπας και προκύψει καμμιά φάση από το πουθενά.

Κατά τα λοιπά, αρκούν οι ηρωικοί τίτλοι για την προσπάθεια και την ψυχή που κατέθεσαν τα παλικάρια με τα χαρτοκίτρινα, που τα έδωσαν όλα και τελικά έπαιξαν κλαρίνα στην Άμστερνταμ Αρίνα…

Και φανταστείτε πως ο Άγιαξ είναι η λιγότερο δυνατή από τις άλλες δυο.

ΥΓ. Μετά το περιστατικό με τον κεφτετζόγλου που αποσύρθηκε από το sdna με διαταγή της ομάδας του και την άρνηση των χαρτορεπόρτερ να τον αντικαταστήσουν για τον ίδιο λόγο, δεν έχω καμμιά αμφιβολία πως οι χάρτινοι δημοσιογκράφιτυ, είναι στρατιωτάκια και λειτουργούν καθ΄υπαγόρευση της Α4.

Σύμφωνα με τον ρεπόρτερ πατατάκια, αιτία για τα κλαρίνα στην Άμστερνταμ Αρίνα, ήταν η απειρία και οι γνωστές απουσίες!!

Η απειρία δεν είναι τσουνάμι, ανεμοστρόβιλος ή απρόβλεπτο φυσικό φαινόμενο, θα μπορούσε να καλυφθεί με την απόκτηση έμπειρων ποδοσφαιριστών, αντ΄ αυτού έμπειροι όπως ο Λάζαρος, ο Γιόχανσον χάθηκαν για μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ και αντικαταστάθηκαν από Αλμπάνηδες, συν κάτι δανεικούς.

Ο πατατάκιας όμως ποιούσε την νήσσαν -ψιτ πατατάκια δε θα σου πω τι σημαίνει αυτό, βρες το μόνος σου, μπας και εμπλουτίσεις το λεξιλόγιο σου- όλο το καλοκαίρι, πασάλειβε τον εαυτό του πότε με ρίγανη και πότε με πάπρικα, για να γίνει νόστιμος στο αφεντικό. Κουβέντα για τα 20εκ του c.l που έφεραν τον διωγμένο από παντού, Γιαννιώτα.

Όσο για τις απουσίες γελάει κάθε πικραμένος, άντε να πεις για το Λειβάδια και πάλι όμως τι να σου κάνει ένας παίκτης όσο αξιόλογος κι αν είναι, με στηρίγματα Γαλανόπουλο, Λαμπρόπουλο και κάτι απίθανους που βρήκε ο Τζάμπας προσφορά στον Μαρινόπουλο;

Το να θεωρείς όμως πως η απουσία του…Μπακασέτα ήταν κομβικό σημείο για τα κλαρίνα στην Αρίνα, δείχνει πως δεν είσαι απλά παπαγαλάκι ολκής, αλλά και μειωμένης αντίληψης, σε βαθμό που δεν καταλαβαίνεις πως αυτά θα γυρίσουν μπούμερανγκ.

Το ότι στο διαδίκτυο έπεφτε κράξιμο για τον Γιαννιώτα και οι χαρτορεπόρτερ πετούσαν χαρταετό, παίζοντας το παιγνίδι του Τζάμπα, ήταν ένα καμπανάκι. Και είμαστε ακόμα στην αρχή.

MUST READ

Ο Πίτερς παίρνει το «όπλο» του – Ο νέος ρόλος, ο τραυματισμός του Βεζένκοφ και το φαρμακερό 57.1% στο τρίποντο (vids)

Όταν μεταξύ άλλων, αποδίδεις το χάλι της ομάδας στην απουσία Μπακασέτα, δεν αργεί ο καιρός που θα σε πάρουν οι δικοί σου στο κυνήγι και από πατατάκιας στο πάνω ράφι, θα καταλήξεις σε πανηγύρια να πουλάς cd και καμιά κασέτα!
Ακούς εκεί ο Μπακασέτας…